Dosłownie pochłonęłam tę książkę.
Wpisuje się nieco w nurt herstorii - odchodzi od wszechobecnego zjawiska analizowania historii z perspektywy ciągu dat, wielkich bitew i mężczyzna na piedestale na rzecz codzienności i próby radzenia sobie na ruinach tego, co owi wielcy mężczyźni gotują wszystkim maluczkim, w szczególności kobietom.
W Auschwitz było im szczególnie trudno, bo wycieńczone głodem i zimnem a do tego słabsze fizycznie niż mężczyźni nie dawały rady pracy fizycznej, czyli jedynej tam dostępnej... do czasu aż żonie komendanta obozu nie zamarzył się własny salon mody. Ta surrealistyczna opowieść powinna być oczywistym elementem szkolnej edukacji - ale nie wystarcza na nią miejsca w świecie zastrzeżonym dla wodzów i bitew. Tymczasem koszmar obozów zagłady staje się wielokrotnie bardziej upiorny, kiedy uświadomimy sobie, że obok głodujących i mordowanych ludzi istniała gromadka kobiet, które walczyły o życie za pomocą prozaicznych umiejętności krawieckich.
Ale ta książka jest także opowieścią o znaczeniu mody dla propagandy, o wielkiej manipulacji, o wyniszczaniu żydowskich biznesów po to, żeby zaraz potem na ich gruzach tworzyć lub umacniać fortuny do dzisiaj świetnie prosperujących korporacji (C&A, Triumph, BOSS). W samym sercu ludobójstwa żony niemieckich przywódców i esesmanki kreowały się na szykowne damy, łącząc pozory normalnego życia z metodycznym pozbawianiem godności więźniarek obozu - m.in. poprzez pozbawianie ich prawa do noszenia bielizny i właściwego rozmiaru odzieży.
Autorka symbolicznie bierze za to odwet odczłowieczając śmierć niektórych z nich, pisząc na przykład, że niestety nie wiadomo, w jakiej kreacji zmarła Magda Goebbels, gdyż jej ciało polano benzyną i podpalono...
Bardzo mocna książka, przejmująca, ale ważna i potrzebna.

Dosłownie pochłonęłam tę książkę.
Wpisuje się nieco w nurt herstorii - odchodzi od wszechobecnego zjawiska analizowania historii z perspektywy ciągu dat, wielkich bitew i mężczyzna na piedestale na rzecz codzienności i próby radzenia sobie na ruinach tego, co owi wielcy mężczyźni gotują wszystkim maluczkim, w szczególności kobietom.
W Auschwitz było im szczególnie trudno,...

Moja opinia jest taka, że po prostu książka mnie nie porwała i nie spełniła do końca moich oczekiwań. Bardzo liczyłam na więcej szczegółów dotyczących pracy w samym obozie, jednak autorka bardzo obszernie opisała czas przed trafieniem do obozu. Nie tego się spodziewałam. Jednak nie krytykuję i podkreślam, że to tylko moje osobiste odczucia

Moja opinia jest taka, że po prostu książka mnie nie porwała i nie spełniła do końca moich oczekiwań. Bardzo liczyłam na więcej szczegółów dotyczących pracy w samym obozie, jednak autorka bardzo obszernie opisała czas przed trafieniem do obozu. Nie tego się spodziewałam. Jednak nie krytykuję i podkreślam, że to tylko moje osobiste odczucia

Bardzo dobrze zredagowana książka, napisana nieco jak powieść. Historia losów kobiet które przeżyły obóz koncentracyjny dzięki swym umiejętnością krawieckim, przyjaźni i oddaniu. Być może kilka kwestii histrorycznych jest delikatnie niedociągniętych, faktem jest iż to jedna z najlepszych książek w tematyce obozowej jakie czytałem, bez popkulturowego, słodkiego stylu jak w „Tatuażyście z Auschwitz”. Warto zapoznać się z tą pozycją.

Bardzo dobrze zredagowana książka, napisana nieco jak powieść. Historia losów kobiet które przeżyły obóz koncentracyjny dzięki swym umiejętnością krawieckim, przyjaźni i oddaniu. Być może kilka kwestii histrorycznych jest delikatnie niedociągniętych, faktem jest iż to jedna z najlepszych książek w tematyce obozowej jakie czytałem, bez popkulturowego, słodkiego stylu jak...

Podjęty tutaj dość trudny, ale i ciekawy zarazem temat, zmusza nas do refleksji nad historią kobiet w obozach koncentracyjnych. Opisanie doświadczeń krawcowych, które szyły suknie między innymi dla Hedwigi Höss to temat, na który z pewnością warto zwrócić uwagę. Jednak w całej publikacji znalazłam kilka nieścisłości, które może i nie mają dużego wpływu na ogólną treść, ale jednak zastanawiają. Myślę, że gdyby autorka skorzystała z zasobów Muzeum Auschwitz - Birkenau, to ta pozycja byłaby jeszcze bardziej cenna. 🙌📜

Podjęty tutaj dość trudny, ale i ciekawy zarazem temat, zmusza nas do refleksji nad historią kobiet w obozach koncentracyjnych. Opisanie doświadczeń krawcowych, które szyły suknie między innymi dla Hedwigi Höss to temat, na który z pewnością warto zwrócić uwagę. Jednak w całej publikacji znalazłam kilka nieścisłości, które może i nie mają dużego wpływu na ogólną treść, ale...

Jeśli ktoś używa określenia historyk, to powinien z większą dbałością podchodzić do tematu, zwłaszcza takiego tematu !!! Szanuję pracę tej Pani i temat jakiego się podjęła, ale nie powinna popełniać kardynalnych błędów. Jest to tym bardziej smutne że książka trafi do rąk młodszego pokolenia z takimi właśnie błędami. Dla przykładu. Pierwsze próby uśmiercania ludzi gazem Cyklon-B odbyły się na jeńcach radzieckich. To prawda ale nie cała. W piwnicach których okna uszczelniono workami z piaskiem znaleźli się też polscy więźniowie. 600 radzieckich jeńców, 250 polskich więźniów wyselekcjonowanych z obozowego szpitala i 10 więźniów z Karnej Kompanii. Kolejny przykład. Lekarz SS Josef Klehr. Ten człowiek nie był lekarzem tylko sanitariuszem SS (SDG). Dziwne jest dla mnie to że przy tak bogatej bibliografii autorka popełnia takie błędy. Może gdyby autorka skorzystała z pomocy pracowników naukowych Muzeum Auschwitz-Birkenau praca ta byłaby na prawdę interesująca.

Jeśli ktoś używa określenia historyk, to powinien z większą dbałością podchodzić do tematu, zwłaszcza takiego tematu !!! Szanuję pracę tej Pani i temat jakiego się podjęła, ale nie powinna popełniać kardynalnych błędów. Jest to tym bardziej smutne że książka trafi do rąk młodszego pokolenia z takimi właśnie błędami. ...

Słownictwo silnie nacechowane emocjonalnie, część merytoryczna dałaby się streścić w 3/5 oryginalnej objętości książki. Temat ciekawy. Dobrze byłoby, gdyby opisała go osoba, mająca dobry warsztat, niekoniecznie z naleciałościami pisarza powieści, bo jest to tutaj niestety wyczuwalne.

Słownictwo silnie nacechowane emocjonalnie, część merytoryczna dałaby się streścić w 3/5 oryginalnej objętości książki. Temat ciekawy. Dobrze byłoby, gdyby opisała go osoba, mająca dobry warsztat, niekoniecznie z naleciałościami pisarza powieści, bo jest to tutaj niestety wyczuwalne.

„Żyjesz, wiec nie ma rzeczy niemożliwych” Rezina Apfelbaum.

Ze łzami w oczach, z ogromnymi refleksjami, które towarzyszyły mi przez cała książkę..


Pamietajmy i bądźmy dobrzy.
Jak mało zostało świadków historii, żywych świadków.

P.S. Pamietam jak mój pradziadek chciał opowiedzieć mi o IIWŚ a ja, mała, nic nie rozumiałam, ale sporo zapamiętałam.
Pamietam opowieści, jak spał na drzewach, ukrywał się w okopach, jak został postrzelony trzykrotnie. Do końca życia kulę nosił w brzuchu, która przemieszczała się z prawej na lewą stronę.
Do ostatnich dni, chował pod poduszką kromki suchego chleba.
A najbardziej bal się śmierci.

Pamietam.

„Żyjesz, wiec nie ma rzeczy niemożliwych” Rezina Apfelbaum.

Ze łzami w oczach, z ogromnymi refleksjami, które towarzyszyły mi przez cała książkę..


Pamietajmy i bądźmy dobrzy.
Jak mało zostało świadków historii, żywych świadków.

P.S. Pamietam jak mój pradziadek chciał opowiedzieć mi o IIWŚ a ja, mała, nic nie rozumiałam, ale sporo zapamiętałam.
Pamietam opowieści,...

Nieludzkie miejsce, miejsce bestialstwa, jednocześnie miejscem powstawania czegoś pięknego. Niemożliwe? A jednak. Szkoda, że artystki - krawcowe były przymuszane do tworzenia tych dzieł. Z jednej strony dzięki talentowi uniknęły śmierci, z drugiej nie mogły czuć się bezpiecznie.
Pozostaje jeszcze kwestia rozdwojenia jaźni czy dwulicowości "klienteli" - żon niemieckich oficerów, przedstawicielek "elity". Nie przeszkadzało im, że te piękne stroje są tworzone przez przedstawicielki nacji, którą tak pogardzały. Perfidnie wykorzystywały ich talent, umiejętności, bezbronność.

Nieludzkie miejsce, miejsce bestialstwa, jednocześnie miejscem powstawania czegoś pięknego. Niemożliwe? A jednak. Szkoda, że artystki - krawcowe były przymuszane do tworzenia tych dzieł. Z jednej strony dzięki talentowi uniknęły śmierci, z drugiej nie mogły czuć się bezpiecznie.
Pozostaje jeszcze kwestia rozdwojenia jaźni czy dwulicowości "klienteli" - żon niemieckich...

Wstrząsająca, wzruszająca i świetnie napisana. Polecam

Wstrząsająca, wzruszająca i świetnie napisana. Polecam

Sentymentalne podróże klasycznie rozpoczynam z literaturą nad wyraz konkretną. Nie tyle drastyczną co dobitną i przejmująca. Książka Lucy Adlington skłania do refleksji nad ludzką egzystencją, bo nic tak nie łączy ludzi jak cierpienie. Krawcowe w pocie czoła zręcznie szyły i projektowały ubrania dla kobiet z najwyższych sfer. Przemysł modowy w elitarnym salonie krawieckim tętnił życiem, podczas obok tuż obok odbywały się ludzkie dramaty. Dzięki temu miejscu wiele dziewczyn uniknęło śmierci od zagazowania. Ale także dzięki niemu żony essesmanów paradowały w najpiękniejszych kreacjach. Czy czuły na nich oddech śmierci? Szycie dawało nadzieję na to, że nadejdzie lepsze jutro i uda się przeżyć ten koszmar. Każda kobieta przedstawiona na kartach tej książki jest wyjątkowa. Ich odwaga, poświęcenie i odpowiedzialność...

"Krawcowe z Auschwitz" są wyrazem szacunku dla kobiet, o których historia zapomniała. Autorka zająwszy się tym tematem spędziła wiele czasu na gromadzeniu potrzebnych danych do stworzenia książki. Cała bibliografia jest nad wyraz imponująca. Jestem zdumiona i szczerze podziwiam jej zaangażowanie w ten temat. Książka zasługuje na to, by o niej wspominać jak najwięcej. Dlatego bardzo polecam.

Sentymentalne podróże klasycznie rozpoczynam z literaturą nad wyraz konkretną. Nie tyle drastyczną co dobitną i przejmująca. Książka Lucy Adlington skłania do refleksji nad ludzką egzystencją, bo nic tak nie łączy ludzi jak cierpienie. Krawcowe w pocie czoła zręcznie szyły i projektowały ubrania dla kobiet z najwyższych sfer. Przemysł modowy w elitarnym salonie krawieckim...