Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie mogę się zdobyć na obiektywizm- te komiksy uwielbiam, kropka. A w tym tomie jest geneza Jeia, Inazuma, Gen, walki, no wszystko. Dla mnie, 10/10 ☺

Nie mogę się zdobyć na obiektywizm- te komiksy uwielbiam, kropka. A w tym tomie jest geneza Jeia, Inazuma, Gen, walki, no wszystko. Dla mnie, 10/10 ☺

Pierwsza książka której w całości wysłuchałam. Przyjemnie się tego słuchało, niezły kryminał, szpital psychiatryczny jako sceneria akcji, od połowy byłam już naprawdę wkręcona w akcję. Może nie jest to jakieś wybitne dzieło, ale czuję się na tyle zaintrygowana, by poszukać kolejnej części cyklu o Ninie Warwiłow.
A to chyba już jakaś rekomendacja, prawda?

Pierwsza książka której w całości wysłuchałam. Przyjemnie się tego słuchało, niezły kryminał, szpital psychiatryczny jako sceneria akcji, od połowy byłam już naprawdę wkręcona w akcję. Może nie jest to jakieś wybitne dzieło, ale czuję się na tyle zaintrygowana, by poszukać kolejnej części cyklu o Ninie Warwiłow.
A to chyba już jakaś rekomendacja, prawda?

Dla mnie osobiście najlepsze dotąd spotkanie z Usagim. Dzięki podróży z Jotaro odkrywamy nowe aspekty osobowości głównego bohatera, jednocześnie zaglądając w przeszłość. Wątek mistrza Katsuichiego- świetny.
Generalnie, mam słabość do tego królika :)

Dla mnie osobiście najlepsze dotąd spotkanie z Usagim. Dzięki podróży z Jotaro odkrywamy nowe aspekty osobowości głównego bohatera, jednocześnie zaglądając w przeszłość. Wątek mistrza Katsuichiego- świetny.
Generalnie, mam słabość do tego królika :)

Krew.
Zepsucie.
Wojna.
Konflikt istot stojących ponad ludźmi i bawiących się ich istnieniem.
Duchy przeszłości, które powracają.

Dziwię się, że to debiut. Absolutnie nie dało się tego odczuć - brawa dla autora.

Krew.
Zepsucie.
Wojna.
Konflikt istot stojących ponad ludźmi i bawiących się ich istnieniem.
Duchy przeszłości, które powracają.

Dziwię się, że to debiut. Absolutnie nie dało się tego odczuć - brawa dla autora.

Zdecydowanie podobało mi się połączenie wiktoriańskiego ducha naukowej dociekliwości, przełamywania barier stawianych kobietom przez społeczeństwo ze smokami. Autorka miała pomysł na tę książkę, który sprawnie zrealizowała, serwując czytelnikom przyjemne chwile w towarzystwie pierwszej ekspedycji smokolożki lady Izabeli Trent.
Z pewnością będę chciała poznać kolejne przygody spisywane przez Marie Brennan.

Zdecydowanie podobało mi się połączenie wiktoriańskiego ducha naukowej dociekliwości, przełamywania barier stawianych kobietom przez społeczeństwo ze smokami. Autorka miała pomysł na tę książkę, który sprawnie zrealizowała, serwując czytelnikom przyjemne chwile w towarzystwie pierwszej ekspedycji smokolożki lady Izabeli Trent.
Z pewnością będę chciała poznać kolejne...

Z jednej strony - ciekawostki historyczne, Rosja, sławy i politycy.
Z drugiej - jak to jest napisane! Autorka skacze po wątkach, w jednym akapicie potrafi trzy razy zmienić temat, dodaje niepotrzebne dywagacje...
Generalnie, plusy za temat przeważyły minusy za sposób jego podania.
Można przeczytać, ale nie polecam. Podchodzić z ostrożnością.

Z jednej strony - ciekawostki historyczne, Rosja, sławy i politycy.
Z drugiej - jak to jest napisane! Autorka skacze po wątkach, w jednym akapicie potrafi trzy razy zmienić temat, dodaje niepotrzebne dywagacje...
Generalnie, plusy za temat przeważyły minusy za sposób jego podania.
Można przeczytać, ale nie polecam. Podchodzić z ostrożnością.

"Buntowniczka z pustyni", czyli Amani, chce wyrwać się spod opieki despotycznego wuja i ciotki Farrah. Aby osiągnąć ten cel, planuje start w zawodach w strzelaniu, a że właściwie wychowała się z rewolwerami, liczy na zwycięstwo. Sprawy jednak komplikują się, Amani poznaje tajemniczego obcokrajowca, wplątuje się w pewien spisek, który znacząco komplikuje jej plany ucieczki do stolicy kraju i odnalezienia tam siostry swojej matki.
"Buntowniczka z pustyni" to ciekawe połączenie elementów westernowych z klimatem opowieści rodem z pustyni. Mamy więc rewolwery, pościgi, napady, ale w tle widać stworzenia z ognia i piasku, mityczne Pierwsze Stworzenia nieznające śmierci, dżiny spełniające życzenia, jeśli pozna się ich prawdziwe imię, oraz potwory czyhające na nieostrożnych gdzieś na granicy nocy i świtu.
Dla mnie powieść była przyjemnym powrotem do ulubionych klimatów opowieści jak u Szeherezady, czytało się ją bardzo przyjemnie. Udało mi się polubić główną bohaterkę (a nie zawsze mogę to o bohaterkach powiedzieć, niestety), z napięciem śledziłam jej przygody i obserwowałam zachodzące w jej postępowaniu zmiany. Wątek romansowy został poprowadzony na tyle sprawnie, że nie musiałam wywracać oczami w zażenowaniu.
Podsumowując - powieść bardzo przyjemna, czytało się ją bardzo dobrze, czuć było piasek pustyni i ciężar kolby rewolweru ;) Trzeba rozejrzeć się za kolejnym tomem, a to chyba najlepsza rekomendacja :)

"Buntowniczka z pustyni", czyli Amani, chce wyrwać się spod opieki despotycznego wuja i ciotki Farrah. Aby osiągnąć ten cel, planuje start w zawodach w strzelaniu, a że właściwie wychowała się z rewolwerami, liczy na zwycięstwo. Sprawy jednak komplikują się, Amani poznaje tajemniczego obcokrajowca, wplątuje się w pewien spisek, który znacząco komplikuje jej plany ucieczki...

Zauważyłam, że w takie lekkie historie romansowe z wątkami fantastycznymi niemal zawsze wkręcam się na całego.
Przymykam oko na wszystkie wady i po prostu cieszę się z lektury.
Tylko przy takich historiach to potrafię :)

Zauważyłam, że w takie lekkie historie romansowe z wątkami fantastycznymi niemal zawsze wkręcam się na całego.
Przymykam oko na wszystkie wady i po prostu cieszę się z lektury.
Tylko przy takich historiach to potrafię :)

"Niewidzialne życie Iwana Isajenki" w kilku punktach jest podobne do "Gwiazd naszych wina" - jest dwójka chorych nastolatków, jest uczucie, nawet rozwiązanie fabuły w istotnym punkcie jest podobne (mówię dość oględnie, aby uniknąć zdradzania szczegółów - czytajcie, to się dowiecie).
Jest jednak kilka istotnych różnic - Iwan całe swoje życie spędził w szpitalu, gdzieś w odległym, zapomnianym zakątku Białorusi, w pobliżu strefy skażonej katastrofą elektrowni w Czarnobylu. Iwan jest dzieckiem dotkniętym poważnymi deformacjami genetycznymi, dodatkowo nie radzi sobie z nawiązywaniem więzi (do czasu). Życie Iwana płynęło monotonnie aż do pojawienia się Poliny, dziewczyny, która nie pasowała do Szpitala dla Ciężko Chorych Dzieci.
Książka jest naprawdę poruszająca, ma momenty do łez, ale też do śmiechu, jest odpowiednio wyważona. Zdecydowanie dla osób lubiących GNW.

"Niewidzialne życie Iwana Isajenki" w kilku punktach jest podobne do "Gwiazd naszych wina" - jest dwójka chorych nastolatków, jest uczucie, nawet rozwiązanie fabuły w istotnym punkcie jest podobne (mówię dość oględnie, aby uniknąć zdradzania szczegółów - czytajcie, to się dowiecie).
Jest jednak kilka istotnych różnic - Iwan całe swoje życie spędził w szpitalu, gdzieś w...

Od czasu do czasu lubię poczytać kryminały.
Zbiór wybranych opowiadań G. K. Chestertona o księdzu Brownie należy już chyba do klasyki gatunku, co potwierdza emitowany właśnie w polskiej telewizji serial, a także wcześniejsze ekranizacje.
Ksiądz Brown najbardziej przypominał mi pannę Marple z powieści Agaty Christie.
Całość była przyjemnym zbiorkiem, ksiądz radził sobie z wieloma sprawami siłą wiary i uważną obserwacją charakterów i zachowań ludzi. Potrafił poradzić sobie nawet z własną śmiercią!
Mogę z czystym sumieniem polecić wielbicielom klasycznych kryminałów angielskich.

Od czasu do czasu lubię poczytać kryminały.
Zbiór wybranych opowiadań G. K. Chestertona o księdzu Brownie należy już chyba do klasyki gatunku, co potwierdza emitowany właśnie w polskiej telewizji serial, a także wcześniejsze ekranizacje.
Ksiądz Brown najbardziej przypominał mi pannę Marple z powieści Agaty Christie.
Całość była przyjemnym zbiorkiem, ksiądz radził sobie z...

"Czucie i wiara" to nazwa specyficznej agencji detektywistycznej wyjaśniającej zagadki z rodzaju tych logicznie niewytłumaczalnych. Innymi słowy, prowadzący ją ojciec i syn trudnią się rozwiązywaniem spraw, w których maczały palce duchy i inne siły nie z tego świata.
Całość książki to 18 opowiadań, rozgrywających się na terenie poszczególnych dzielnic Warszawy. Sprawy trafiające do biura "Czucie i wiara" dotyczą historii miasta, a także Polski. Wątki paranormalne łączą się z faktami historycznymi, tworząc przyjemną w czytaniu mieszankę. Duży plus za podaną bibliografię i rzetelne przygotowanie źródłowe autorki.
Polecam dla osób zainteresowanych historią, Warszawą i warszawskimi duchami.

"Czucie i wiara" to nazwa specyficznej agencji detektywistycznej wyjaśniającej zagadki z rodzaju tych logicznie niewytłumaczalnych. Innymi słowy, prowadzący ją ojciec i syn trudnią się rozwiązywaniem spraw, w których maczały palce duchy i inne siły nie z tego świata.
Całość książki to 18 opowiadań, rozgrywających się na terenie poszczególnych dzielnic Warszawy. Sprawy...

Miałam z tą książką jakiś problem.
Teoretycznie powinna spodobać mi się już od pierwszych stron. Wszystko mi odpowiadało: egzotyczna sceneria, odizolowanie od cywilizacji, badanie Innego.
Ale długo (do 2/3 objętości książki!) nie było między nami chemii.
Całość jednak zyskała w moich oczach przez emocjonujący koniec, gdzie odkryłam bohaterów w nowym świetle.
Książkę oceniam jako b. dobrą.

Miałam z tą książką jakiś problem.
Teoretycznie powinna spodobać mi się już od pierwszych stron. Wszystko mi odpowiadało: egzotyczna sceneria, odizolowanie od cywilizacji, badanie Innego.
Ale długo (do 2/3 objętości książki!) nie było między nami chemii.
Całość jednak zyskała w moich oczach przez emocjonujący koniec, gdzie odkryłam bohaterów w nowym świetle.
Książkę...

W kategorii książek lekkich, przyjemnych, z humorem: 10/10.

W kategorii książek lekkich, przyjemnych, z humorem: 10/10.

Krótki zbiorek zawierający trzy opowieści:
1. Kolejna przygoda konstruktorów Trurla i Klapaucjusza. Na zlecenie króla Hipolipa, świeżego nawróconego, mają zmierzyć się z dziełem stworzenia i poprawić to, co według władcy Bogu nie za bardzo wyszło.
2. Transkrypcja słuchowiska "Godzina przyjęć profesora Tarantogi". Profesor przyjmuje kilku interesantów, z czego wynika kilka zabawnych sytuacji i nieporozumień, ale też poważna dyskusja o przyszłości ludzkości.
3. Najlepszy, moim zdaniem, z zamieszczonych tekstów, czyli transkrypcja słuchowiska "Noc księżycowa". Dwaj astronauci z bazy na Księżycu mają wrócić na Ziemię. Na stacji dochodzi do wypadku. Świetnie poprowadzone słuchowisko, ze z jednej strony zaskakującym, a z drugiej smutno przewidywalnym zakończeniem...
Całość polecam, Lem doskonale posługiwał się słowem, czytanie to sama przyjemność.

Krótki zbiorek zawierający trzy opowieści:
1. Kolejna przygoda konstruktorów Trurla i Klapaucjusza. Na zlecenie króla Hipolipa, świeżego nawróconego, mają zmierzyć się z dziełem stworzenia i poprawić to, co według władcy Bogu nie za bardzo wyszło.
2. Transkrypcja słuchowiska "Godzina przyjęć profesora Tarantogi". Profesor przyjmuje kilku interesantów, z czego wynika kilka...

Sympatyczna historia mężczyzny pracującego w zakładzie utylizującym książki, który każdego dnia dojeżdża tam pociągiem, w którym odczytuje uratowane z niszczarki strony.
Nie ma tutaj wielkich intryg, tajemnic, historia nigdzie nie gna. Obserwujemy po prostu życie nie do końca zwykłego mężczyzny i jego zdecydowanie oryginalnych przyjaciół.
Książeczka krótka, w sam raz na jedno popołudnie w sympatycznym towarzystwie.

Sympatyczna historia mężczyzny pracującego w zakładzie utylizującym książki, który każdego dnia dojeżdża tam pociągiem, w którym odczytuje uratowane z niszczarki strony.
Nie ma tutaj wielkich intryg, tajemnic, historia nigdzie nie gna. Obserwujemy po prostu życie nie do końca zwykłego mężczyzny i jego zdecydowanie oryginalnych przyjaciół.
Książeczka krótka, w sam raz na...

To jest taka książka, przy której rozum mówi: "Co ty czytasz, kobieto?!", a serce: "Czemu tak mało? Dawaj więcej!".
Dora pozostała najbardziej irytującą postacią w zbiorze. Za to Babcia i Katia są moimi ulubienicami ;)

To jest taka książka, przy której rozum mówi: "Co ty czytasz, kobieto?!", a serce: "Czemu tak mało? Dawaj więcej!".
Dora pozostała najbardziej irytującą postacią w zbiorze. Za to Babcia i Katia są moimi ulubienicami ;)

Historia Billy'ego Milligana wywołała we mnie sprzeczne uczucia.
Z jednej strony, powinien ponieść karę za to, co zrobił.
Z drugiej jednak, współczułam mu, bo nie wyobrażam sobie, żeby pozostać normalną osobą po wydarzeniach z jego dzieciństwa.
Dodatkowo, jego choroba też była przerażająca. Nosić w sobie 24 różne osoby...
Narracja Daniela Keyes'a dodaje całej historii możliwość współodczuwania emocji Billy'ego, co jest wielką zasługą autora - kiedy książka powstawała, choroba Milligana była jeszcze czymś kompletnie niezrozumiałym i tajemniczym, a powieść pozwoliła na wgląd we wnętrze chorego umysłu.
Generalnie, polecam.

Historia Billy'ego Milligana wywołała we mnie sprzeczne uczucia.
Z jednej strony, powinien ponieść karę za to, co zrobił.
Z drugiej jednak, współczułam mu, bo nie wyobrażam sobie, żeby pozostać normalną osobą po wydarzeniach z jego dzieciństwa.
Dodatkowo, jego choroba też była przerażająca. Nosić w sobie 24 różne osoby...
Narracja Daniela Keyes'a dodaje całej historii...

Świat "Fangirl" minie pochłonął.
Po przeczytaniu jest mi smutno, że to już koniec.
Co jest najlepszą rekomendacją dla tej książki.

Świat "Fangirl" minie pochłonął.
Po przeczytaniu jest mi smutno, że to już koniec.
Co jest najlepszą rekomendacją dla tej książki.

Przyjemny wstęp do mitologii dla młodzieży, okraszony dużą dawką poczucia humoru :)

Przyjemny wstęp do mitologii dla młodzieży, okraszony dużą dawką poczucia humoru :)

Jedna historia zazębia się z kolejną jak tryby zegara, a centrum, sercem mechanizmu stały się koleje losu Holly Sykes. To z jej perspektywy poznajemy Gravesend z 1984, ona zmienia Hugo Lamba, Eda Brubecka i Crispina Hersheya. Daje schronienie Esther Little, przez co poznaje prawdziwą twarz Marinusa, Horologii i Anachoretów.
Powieść o tym, jak małe życie może wpłynąć na Wielkie Wojny, także te metafizyczne.

Jedna historia zazębia się z kolejną jak tryby zegara, a centrum, sercem mechanizmu stały się koleje losu Holly Sykes. To z jej perspektywy poznajemy Gravesend z 1984, ona zmienia Hugo Lamba, Eda Brubecka i Crispina Hersheya. Daje schronienie Esther Little, przez co poznaje prawdziwą twarz Marinusa, Horologii i Anachoretów.
Powieść o tym, jak małe życie może wpłynąć na...