Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niestety, nie dorasta trylogii z tego samego uniwersum do pięt. Wisienka na torcie to irytująca główna bohaterka.

Niestety, nie dorasta trylogii z tego samego uniwersum do pięt. Wisienka na torcie to irytująca główna bohaterka.

Tak jak i poprzednia część bardzo wciągająca. Niestety ta sama maniera co u Mroza - im dalej w cykl tym coraz większe fantazje ocierające się o absurd. Pan Woźniak nie tylko postanawia wysłać mieszkańców Torunia w kosmos ale i skierować ich prosto w Słońce.

Tak jak i poprzednia część bardzo wciągająca. Niestety ta sama maniera co u Mroza - im dalej w cykl tym coraz większe fantazje ocierające się o absurd. Pan Woźniak nie tylko postanawia wysłać mieszkańców Torunia w kosmos ale i skierować ich prosto w Słońce.

Irytująca główna bohaterka że skłonnością do przesady i przede wszystkim rozczarowujące i przekombinowane zakończenie.

Irytująca główna bohaterka że skłonnością do przesady i przede wszystkim rozczarowujące i przekombinowane zakończenie.

Fajna, ciekawa książka z mocno rozczarowującym zakończeniem.

Fajna, ciekawa książka z mocno rozczarowującym zakończeniem.

Wtórna w stosunku do części pierwszej niestety.

Wtórna w stosunku do części pierwszej niestety.

Opis mówi, jak bardzo emocjonalna i wzruszająca jest ta książka. Mnie osobiście nie porwała ani nie wywarła na mnie większego wrażenia. Owsem, dość ciekawa, ale na tym się kończy.

Opis mówi, jak bardzo emocjonalna i wzruszająca jest ta książka. Mnie osobiście nie porwała ani nie wywarła na mnie większego wrażenia. Owsem, dość ciekawa, ale na tym się kończy.

Chyba nawet lepsza niż pierwsza część - super zaskakujący zwrot akcji sprawia, że nie jest to powielenie schematu z części pierwszej (każdemu, komu początkowo tak się wydaje - cierpliwości!)

Chyba nawet lepsza niż pierwsza część - super zaskakujący zwrot akcji sprawia, że nie jest to powielenie schematu z części pierwszej (każdemu, komu początkowo tak się wydaje - cierpliwości!)

Niezła, ale do głównej linii fabularnej cyklu sporo jej brakuje.

Niezła, ale do głównej linii fabularnej cyklu sporo jej brakuje.

Bardzo szybkie czytadełko, do połknięcia w jeden wieczór, jak to u Mroza. Ciekawy pomysł, wartka akcja, brak uniesień literackich, czyli akurat to, czego czasami potrzeba.

Bardzo szybkie czytadełko, do połknięcia w jeden wieczór, jak to u Mroza. Ciekawy pomysł, wartka akcja, brak uniesień literackich, czyli akurat to, czego czasami potrzeba.

Feministyczna w dobry sposób. Feminizmem prawdziwym. Polecam.

Feministyczna w dobry sposób. Feminizmem prawdziwym. Polecam.

Banalna i prosta jak budowa cepa - spodziewała bym się chociaż jakiegoś dolnego progu oryginalności jako czynnika przy decyzji o wydaniu książki.

Banalna i prosta jak budowa cepa - spodziewała bym się chociaż jakiegoś dolnego progu oryginalności jako czynnika przy decyzji o wydaniu książki.

Na początku byłam sceptyczna, potem zaczęła coraz bardziej wciągać. Opowieść o jakże zwyklym-niezwyklym życiu.

Na początku byłam sceptyczna, potem zaczęła coraz bardziej wciągać. Opowieść o jakże zwyklym-niezwyklym życiu.

Autentyczna - przynajmniej z punktu widzenia totalnego laika. Ciekawa i wciągająca i właśnie po prostu prawdziwa (lub sprawiająca takie wrażenie). Warto.

Autentyczna - przynajmniej z punktu widzenia totalnego laika. Ciekawa i wciągająca i właśnie po prostu prawdziwa (lub sprawiająca takie wrażenie). Warto.

Sama nie wiem, jak tę książkę ocenić. Oczekiwania miałam ogromne, bo "Wierzyliśmy jak nikt" zostało w mojej pamięci i bardzo mnie poruszyło. Nie zrozumcie mnie źle, to nie jest zła książka. Jest ciekawa, wielowymiarowa, dobrze napisana i dotyka istotnych tematów. Jednak czy na poziomie "Wierzyliśmy jak nikt"? Raczej nie. Taki to jest problem z autorami książek wyśmienitych, że mało kto jest w stanie im dorównać - nawet oni sami.

Sama nie wiem, jak tę książkę ocenić. Oczekiwania miałam ogromne, bo "Wierzyliśmy jak nikt" zostało w mojej pamięci i bardzo mnie poruszyło. Nie zrozumcie mnie źle, to nie jest zła książka. Jest ciekawa, wielowymiarowa, dobrze napisana i dotyka istotnych tematów. Jednak czy na poziomie "Wierzyliśmy jak nikt"? Raczej nie. Taki to jest problem z autorami książek wyśmienitych,...

Autorka sama przyznaje, że opowiadania zostały wydane, bo nie szło jej pisanie powieści. I to widać. Typowy zapychacz, nic ciekawego, nic innowacyjnego. Nie wiem też właściwie, po co "prywata" we wstępie do każdej historii.

Autorka sama przyznaje, że opowiadania zostały wydane, bo nie szło jej pisanie powieści. I to widać. Typowy zapychacz, nic ciekawego, nic innowacyjnego. Nie wiem też właściwie, po co "prywata" we wstępie do każdej historii.

Książka nie jest zła, ale zarówno tytuł jak i opis wprowadzają w błąd - ten wątek szybko się kończy i nie jest istotny dla historii. Trochę jakby autorka wymieszała kilka różnych pomysłów na historię, żadnego z nich nie doprowadzając do końca.

Książka nie jest zła, ale zarówno tytuł jak i opis wprowadzają w błąd - ten wątek szybko się kończy i nie jest istotny dla historii. Trochę jakby autorka wymieszała kilka różnych pomysłów na historię, żadnego z nich nie doprowadzając do końca.

Bardzo spłycona, a motyw "miłość leczy" spowodował, że opadły mi ręce.

Bardzo spłycona, a motyw "miłość leczy" spowodował, że opadły mi ręce.

Jakaś taka płaska i prosta jak budowa cepa (w nie do końca pozytywny sposób).

Jakaś taka płaska i prosta jak budowa cepa (w nie do końca pozytywny sposób).

Rozczarowująca. Po Paris spodziewałam się eskalacji napięcia, ciekawego suspensu i bardzo zaskakującego zakończenia. Tymczasem "Uwięziona" to mocno przeciętna książka o niczym, niewiele się dzieje, nie ma żadnej tajemnicy, zakończenie rozczarowuje. Szkoda.

Rozczarowująca. Po Paris spodziewałam się eskalacji napięcia, ciekawego suspensu i bardzo zaskakującego zakończenia. Tymczasem "Uwięziona" to mocno przeciętna książka o niczym, niewiele się dzieje, nie ma żadnej tajemnicy, zakończenie rozczarowuje. Szkoda.

Poruszająca - spodziewałam się sci-fi ale "Kwiaty..." to książka o etyce, nieco filozoficzna - mimo, że nie w dosłownej treści. Polecam.

Poruszająca - spodziewałam się sci-fi ale "Kwiaty..." to książka o etyce, nieco filozoficzna - mimo, że nie w dosłownej treści. Polecam.