Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ropuszka jako dziecko została porwana przez wróżki i zabrana do Magicznej Krainy. Po latach Magiczny Lud prosi ją o przysługę - ma wrócić do świata ludzi i pobłogosławić dziecko. Zadanie wydaje się proste, jednak wieki później Ropuszka tkwi za ciernistym murem jako strażniczka klątwy, a na domiar złego do żywopłotu przybywa rycerz, który zna opowieści o pięknej księżniczce uwięzionej w wieży i rzuconej na nią klątwie.

„Cierń” to retelling Śpiącej Królewny, który z pierwowzorem poza ciernistym żywopłotem i zamkniętą w kasztelu księżniczkę ma niewiele wspólnego, bo Kingfisher bierze dobrze nam znaną baśń i kształtuje ją na swój oryginalny, słodki, uroczy i jednocześnie absolutnie przerażający sposób. I tak oto myślenie wpajane nam od dzieciaka przez animacje Disneya, w których dobry równa się ładny, a brzydki oznacza zły, runęło w gruzy już w momencie, kiedy autorka główną postacią swojej opowieści uczyniła nieładną (jak sama o sobie mówi), zmieniającą się w żabę dobroduszną dziewczynę, a im dalej w tę historię zabrniemy, tym lepiej zobaczymy, że utarte schematy nie mają tu racji bytu.

Uwielbiam sposób pisania Kingfisher, to jak łączy w swoich książkach humor i słodycz ze scenami, które mrożą krew w żyłach. Mimo swoich niewielkich rozmiarów, bo jest to zaledwie 160 stron, „Cierń” wszystkim tym może się poszczycić, bo pełne ciepła rozmowy Ropuszki z dobrotliwym rycerzem, który sprawiał, że uśmiechałam się z politowaniem przy każdym kolejnym „przepraszam”, przeplatają się z momentami, w których ciała stygną na zamkowych posadzkach.

„Cierń” już od pierwszej strony wciąga czytelnika w baśniowy mroczny klimat i nie pozwala się odłożyć, dopóki nie przewrócimy ostatniej kartki. Bo chociaż sama historia jest dość krótka, to rozwija się w szybkim tempie, a przeskoki między tym, co dzieje się obecnie przy ciernistym murze, a opowiadanymi przez Ropuszkę wydarzeniami, które doprowadziły do tego, że dziewczyna na setki lat utknęła przy tajemniczym kasztelu, sprawiają, że jeszcze bardziej chcemy wiedzieć, jak to wszystko się zakończy.
Dla mnie to była kolejna książka T. Kingfisher, która okazała się strzałem w dziesiątkę, chociaż nie obraziłabym się, gdyby była kilkadziesiąt stron grubsza, bo moim zdaniem jeszcze sporo można było z tej historii wycisnąć. Nie zmienia to faktu, że „Cierń” jako słodko-gorzka lektura na jeden wieczór, w której wygląd zewnętrzny może zmylić, a rycerze nie są pełnymi heroizmu bohaterami, sprawdza się idealnie.

Ropuszka jako dziecko została porwana przez wróżki i zabrana do Magicznej Krainy. Po latach Magiczny Lud prosi ją o przysługę - ma wrócić do świata ludzi i pobłogosławić dziecko. Zadanie wydaje się proste, jednak wieki później Ropuszka tkwi za ciernistym murem jako strażniczka klątwy, a na domiar złego do żywopłotu przybywa rycerz, który zna opowieści o pięknej księżniczce...