Jesteśmy społecznością, która kocha książki

mdląco słodka ale dobra książka. Właśnie takiej akurat było mi trzeba. W mojej opinii lepsza od pierwszej części ale nie przebija historii Eleanor i Greysona. 7.5/10 przeczytana 10.09.2021 i 21.02.2024

mdląco słodka ale dobra książka. Właśnie takiej akurat było mi trzeba. W mojej opinii lepsza od pierwszej części ale nie przebija historii Eleanor i Greysona. 7.5/10 przeczytana 10.09.2021 i 21.02.2024

Mimo, że przeczytałam tę powieść w lipcu recenzja musiała we mnie dojrzeć gdyż nie jest to łatwa książka.
Chociaż napisana pięknym językiem i dobrze się ją czyta zawiera w sobie ładunek dużych emocji.
Opowiada historię pięknej miłości Gosi - wychowywanej przez Babcię wiejskiej dziewczyny, która zostaje sławną pianistką i bogatego chłopaka ze Śląska - Smutnego, który dorabia się fortuny kradnąc samochody z Niemiec.
To co najbardziej spodobało mi się w powieści to doskonale nakreśleni bohaterowie z krwi i kości - Gośka, Smutny, Babcia Bronia i jej Romek, i fantastycznie oddany klimat polskich lat 90-tych. Smutny siarczyście przeklina co może z początku razić, do momentu kiedy zaczynamy rozumieć, że to wyostrza charakter tej postaci.
Powieść obyczajowa z wątkami romansu i sagi rodzinnej - jedno jest pewne, jest to szalenie udany debiut wydawniczy, który na długo zapada w pamięć. Moja ocena: 8/10.

Mimo, że przeczytałam tę powieść w lipcu recenzja musiała we mnie dojrzeć gdyż nie jest to łatwa książka.
Chociaż napisana pięknym językiem i dobrze się ją czyta zawiera w sobie ładunek dużych emocji.
Opowiada historię pięknej miłości Gosi - wychowywanej przez Babcię wiejskiej dziewczyny, która zostaje sławną pianistką i bogatego chłopaka ze Śląska - Smutnego, który...

Ohydna, odrażająca, dziwna ale dobrze napisana książka. 6.5/10

Ohydna, odrażająca, dziwna ale dobrze napisana książka. 6.5/10

Czytałam tę książkę w 2009 roku i zrobiła wtedy na mnie wielkie wrażenie - czytałam ją w wielkim rozemocjonowaniu próbując przeczytać szybciej niż moje oczy potrafiły. Wtedy oceniłam na 9/10.
Teraz - mając ciągle w pamięci obejrzany 3 lata temu film i wciąż w miarę pamiętając fabułę - książka nie zrobiła już na mnie tak wielkiego wrażenia. Oceniam na 7/10.
Na moją ocenę mógł wpłynąć fakt, że książkę czytałam na czytelniczym kacu po dwóch grubych powieściach.
Tulipanowa gorączka jest wspaniale napisana i nadal jestem zdania, że to nieznana i zbyt niedoceniana w Polsce książka.
A szkoda.

Czytałam tę książkę w 2009 roku i zrobiła wtedy na mnie wielkie wrażenie - czytałam ją w wielkim rozemocjonowaniu próbując przeczytać szybciej niż moje oczy potrafiły. Wtedy oceniłam na 9/10.
Teraz - mając ciągle w pamięci obejrzany 3 lata temu film i wciąż w miarę pamiętając fabułę - książka nie zrobiła już na mnie tak wielkiego wrażenia. Oceniam na 7/10.
Na moją ocenę...