Najnowsze artykuły
- ArtykułyAzyl i więzienie dla duszy – wywiad z Tomaszem Sablikiem, autorem książki „Mój dom”Marcin Waincetel1
- ArtykułyZa każdą wielką fortuną kryje się jeszcze większa zbrodnia. Pierre Lemaitre, „Wielki świat”BarbaraDorosz5
- ArtykułyStworzyć rzeczywistość. „Półbrat” Larsa Saaybe ChristensenaBartek Czartoryski15
- ArtykułyNagroda im. Ryszarda Kapuścińskiego: poznaliśmy 10 nominowanych tytułówAnna Sierant15
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Alaitz Leceaga
2
7,6/10
Pisze książki: fantasy, science fiction, literatura obyczajowa, romans
Pisarka, wielbicielka tajemnic, thrillerów i fikcji. Twórczą karierę rozpoczęła od publikowania w Internecie krótkich historii, którymi zaskarbiła sobie sympatię czytelników. Jej powieść „Las zna twoje imię” w miesiąc podbiła listy bestsellerów.
7,6/10średnia ocena książek autora
852 przeczytało książki autora
1 292 chce przeczytać książki autora
13fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
Powiązane treści
Aktualności
7
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Nie pozwól, by cię przekonali, że jesteś zła, podczas gdy oni odwracają głowę, żeby nie widzieć własnych grzechów.
4 osoby to lubią
Nie musisz wybaczać wszystkiego, co ktoś ci zrobił, tylko dlatego, że należy do twojej rodziny. Jeśli cię kocha, tak naprawdę, nie powinien ...
Nie musisz wybaczać wszystkiego, co ktoś ci zrobił, tylko dlatego, że należy do twojej rodziny. Jeśli cię kocha, tak naprawdę, nie powinien robić ci krzywdy.
3 osoby to lubiąBól wnika nawet w najdrobniejsze szczeliny i zagnieżdża się w nich(...) Wciska się w mroczne szpary. Rośnie i rośnie jak głodna bestia, któr...
Ból wnika nawet w najdrobniejsze szczeliny i zagnieżdża się w nich(...) Wciska się w mroczne szpary. Rośnie i rośnie jak głodna bestia, która pożera wszystko wokoło. Aż zostaje tylko on. Ból.
3 osoby to lubią
Najnowsze opinie o książkach autora
Córy Ziemi Alaitz Leceaga
7,7
,,Wszyscy mamy w sobie demona, który szepcze nam do ucha."
Hiszpania, 1889 rok. Region La Rioja ogarnięty jest dręczącą suszą, a winnice Las Urracas uważane za ziemię przeklętą. Wszyscy podejrzewają, że winę za klątwę ponoszą trzy, czerwonowłose córki właściciela posiadłości, a także inne kobiety z ich rodu. Z ich powodu piękny, przypominający pałac, dom oraz okoliczne tereny, w tym też winnice, zapadły w głęboki sen i stały się suchym, zakurzonym miejscem bez życia.
,,Córy ziemi" to piękna i klimatyczna opowieść, idealna na fanów realizmu magicznego. Mamy w niej elementy grozy, zbrodnie, sekrety rodzinne, romans i dużo dobrego wina.
Jest to mroczna i rozbudowana historia o dążeniu do władzy i zmaganiach kobiet w środowisku rządzonym przez mężczyzn. Pełna tajemnic, klątw i duchów z przeszłości. Zaskakująca i brutalnie szczera. Opowiada o mądrych, zaradnych kobietach, które nie boją się przeszkód zsyłanych im przez los (oraz ludzi z ich otoczenia). Trwają przy swoich przekonaniach i tym, co jest dla nich najważniejsze. Znajdują w sobie siłę nawet w najtrudniejszym momentach. Po wielu latach zamknięcia w domu, który był dla nich więzieniem, uwalniają się by wygrać ze swoimi demonami.
Książkę czyta się jednym tchem. Ma w sobie dużo akcji, więc nie sposób się przy niej nudzić. Porusza tematy, które uwielbiam. Jest świetnie napisana i na pewno zachwyci wiele osób, tak jak i mnie.
P.S. Ciekawostka - na końcu (w podziękowaniach),autorka dziękuje Florence Welch (Florence+The Machine) i przytacza cytat z jej piosenki - ,,It's hard to dance with the Devil on your back".
Córy Ziemi Alaitz Leceaga
7,7
„ Oto prawdziwe zło, którym jesteśmy obarczone : okrucieństwo.” (str.122)
Jest to przepiękna słodko- gorzka historia sióstr zamieszkałych z zrujnowanym zamku, w którym wraz z nimi mieszkały demony i upiory, straszące siostry na każdym kroku. To historia o opętanych kobietach, „ wiedźmach o ognistych włosach” nad którymi ciążyła klątwa. Cioteczna babcia popełniła samobójstwo mając zaledwie 19 lat. Winnice, otaczające pałac od dwudziestu lat były jałowe.
Dzieci po śmierci matki wychowywała surowa i despotyczna cioteczna babcia. Pałac był pełen tajemnic, głosów, krzyków. Okoliczni mieszkańcy traktowali rodzinę z pogardą. Najstarsza siostra miała brata bliźniaka, który był bufonem zapatrzonym w siebie. Uwielbiał być podziwianym i docenianym. Widział siebie jako właściciela majątku. Sprawował władzę nad życiem sióstr. Nikt nie mógł mu się sprzeciwić. Był zwyrodnialcem, pozbawionym skrupułów. Swoją siostrę bliźniczkę zmusił by została jego kochanką. Planował ich wspólną przyszłość. „Ty przegrywasz ja wygrywam” często słyszała to zdanie z ust swojego brata.
Średnia siostra miała talent do chemii. Przyrządzała różne mikstury posiłkując się zapiskami z dziennika matki. Interesowały ją kobiety, za co bardzo odpokutowała. Najmłodsza z sióstr była osobą uzdolniona, lecz obciążoną psychicznie jak jej matka. Potrafiła przewidzieć przyszłość. Wszystkie siostry były na swój sposób uzdolnione.
W rodzie panowało okrucieństwo przekazywane w genach kolejnym pokoleniom. A ból był dziedzictwem kobiet z rodu. Siostry nie były sobie bliskie. Dopiero kiedy stawiały czoła niemiłym okolicznościom i apodyktycznemu bratu zwarły siły. Brat robił wszystko by rozdzielić siostry. Dzięki swoim staraniom powoli realizował swój plan.
Życie rodziny opierało się na kłamstwie. Wiele złego działo się w powieści. Zjawy materializują się wyrządzając kolejne zło. Najstarsza siostra stała się dziedziczką rodu. Straszne wydarzenia, które miały miejsce otworzyły siostrom drogę do wolności. Chwilami los się do nich uśmiechał. By za chwilę pogrążyć je ponownie. Z czasem siostrom działo się coraz lepiej. Były uparte i dążyły do osiągnięcia zamierzonych celów. Musiały jednak pokonywać przeszkody, jakie nieżyczliwi ludzie stawiali na ich drodze. Stały się odważne, walczyły o swoją posiadłość, unowocześniały ją. Próbowały wcielać swoje pomysły, by zmodernizować miejscowość. Sprzeciwiały się konserwatywnym rządom burmistrza i jego małżonki. Stopniowo zyskiwały poparcie tamtejszej ludności.
Dzięki swojej pracy i zabiegom a także cierpliwości winnica po dwudziestu jałowych latach obudziła się wydając zbiory. Najstarsza siostra miała wyjątkowy dar do wskrzeszania wszystkiego co umarło i nie rokowało już nadziei.
Dzięki wsparciu finansowemu francuskiego rodzeństwa i zawziętości sióstr winnica rozkwita, a wino staje się sławne.
Dramatyzm powieści nasila się z każdą obróconą kartką. I trzyma w napięciu do końca. Polecam lekturę. Na pewno nie będzie to stracony czas i na długo pozostanie w pamięci czytelnika.