Gdyby ocean nosił twoje imię

Książka przewidywalna od pierwszej strony. Historia mocno naciągana. Bohaterowie mdli, nijacy. Zmarnowany potencjał.

Książka przewidywalna od pierwszej strony. Historia mocno naciągana. Bohaterowie mdli, nijacy. Zmarnowany potencjał.

Pokaż mimo to

Powiem Wam, że już dawno nie czytałam powieści, która tak mnie emocjonalnie poruszyła. Już od pierwszych stron czułam, że to będzie trudna mentalnie lektura, ale nie spodziewałam się, że aż tak.

Tahereh Mafii oddała w ręce czytelników dość prostą historię, odwołującą się do sprawdzonych wzorców a jednocześnie odnoszącą się do bardzo istotnych zagadnień związanych z tolerancją i szacunkiem. Głównymi adresatami tej książki są osoby młode. Mam jednak poczucie, że z jej kart wypływa ogromna dojrzałość społeczna. W tej książce, jak w zwierciadle odbijają się wszystkie irracjonalne lęki, brak zrozumienia i niechęć do poznania drugiego człowieka.

Poza tym, mimo trudnego scenariusza, czyta się ją bardzo sprawnie. Styl opowiadania autorki przypadł mi mocno do gustu. Książka napisana jest żywym, ciekawym językiem. Całkiem sporo się w tej powieści dzieje, mam jednak wrażenie, że autorka wiele miejsca pozostawiła na myśli, rozważania i uczucia czytelników

Na uwagę zasługują również ciekawe i rozbudowane kreacje bohaterów. Nie są jednoznaczni, pełno w nich za to emocji. Autorce ciekawie udało się zobrazować ich uczucia, przedstawić ich złożoną osobowość, realne a czasem wręcz dramatyczne problemy, których doświadczają. Czytając tę historię współodczuwałam razem z jej bohaterami emocje, które mi się nie podobały, które bolały, ściskały za serce. Bardzo przypadło mi do gustu, że narracja prowadzona była w pierwszej osobie, dzięki czemu, jeszcze mocniej oddziaływała na czytelnika i pozwalała mu z całego serca kibicować bohaterce.

cała opinia - kochamciemojezycie.blogspot.com

Powiem Wam, że już dawno nie czytałam powieści, która tak mnie emocjonalnie poruszyła. Już od pierwszych stron czułam, że to będzie trudna mentalnie lektura, ale nie spodziewałam się, że aż tak.

Tahereh Mafii oddała w ręce czytelników dość prostą historię, odwołującą się do sprawdzonych wzorców a jednocześnie odnoszącą się do bardzo istotnych zagadnień związanych z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rewelacyjna książka o tolerancji wobec osób z innych kultur. Przez całą historię podziwiałam, jak silna i odważna jest główna bohaterka, nawet jeśli przez większość czasu spotykały ją same przykre sytuacje. Jednak to coś więcej niż tylko książka o dziewczynie z Persji, która zakochała się w wzajemnością w chłopaku ze szkoły. Tutaj rewelacyjnie zostało pokazane, że może być wyśmiana osoba innej narodowości, ale też ci, którzy są jej bliscy. Najbardziej chyba zaskoczyło mnie to, że z taką nietolerancją spotykają się tylko dziewczyny. Wyglądało to tak, jakby osoby ze szkoły bały się ich bardziej niż chłopaków. No i ten brak interwencji ze strony dorosłych. Pod koniec zrobiła się z tego naprawdę przejmująca historia.

Bardzo polecam przeczytać, każdemu w każdym wieku, bo książka naprawdę skłania do refleksji.

Rewelacyjna książka o tolerancji wobec osób z innych kultur. Przez całą historię podziwiałam, jak silna i odważna jest główna bohaterka, nawet jeśli przez większość czasu spotykały ją same przykre sytuacje. Jednak to coś więcej niż tylko książka o dziewczynie z Persji, która zakochała się w wzajemnością w chłopaku ze szkoły. Tutaj rewelacyjnie zostało pokazane, że może być...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Sposób prowadzenia narracji oraz sposób kreacji głównych bohaterów bardzo przypominało mi "Eleonorę i Parka" Rainbow Rowell. Postacie są stworzone na zasadzie kontrastu - nie łączy ich nic, poza uczęszczaniem do jednej szkoły. Inne zainteresowania, inne pochodzenie etniczne, inny wygląd i inne marzenia na przyszłość. Akcja rozwija się raczej nieśpiesznie, śledzimy rozwój relacji Oceana i Shirin z perspektywy dziewczyny. Autorka wplata w myśli i słowa bohaterki myśli na temat równości płci i rasy, podkreśla wyjątkowość jej hobby - break dance - oraz wiele mówi o podejmowaniu samodzielnych, niezależnych decyzji, jednak nie wiele z tego wynika na kartach powieści. Pod koniec powieści wszystkie te cechy jakby zanikają u Shirin i dziewczyna podejmuje decyzje zgodnie z wolą otoczenia.

Więcej: morderczynimarzen.blogspot.com/2020/02/gdyby-ocean-nosi-twoje-imie-tahereh-mafi.html

Sposób prowadzenia narracji oraz sposób kreacji głównych bohaterów bardzo przypominało mi "Eleonorę i Parka" Rainbow Rowell. Postacie są stworzone na zasadzie kontrastu - nie łączy ich nic, poza uczęszczaniem do jednej szkoły. Inne zainteresowania, inne pochodzenie etniczne, inny wygląd i inne marzenia na przyszłość. Akcja rozwija się raczej nieśpiesznie, śledzimy rozwój...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Nikt już mnie nawet nie pytał o chustę; ludzie po prostu zakładali, że znają odpowiedź, chociaż niemal w każdym przypadku się mylili. [...] Zdecydowanie nie robiłam tego ze skromności i z myślą o jakimś palancie, którego za bardzo swędzi w wiadomym miejscu. Ludziom ciężko było w to uwierzyć, bo ludziom generalnie ciężko przychodzi wierzyć kobietom".

Za mną już "Gdyby ocean nosił twoje imię" Tahereh Mafi. Uwielbiam autorkę po serii "Dotyk Julii" i tutaj spodziewałam się czegoś podobnego, ale ta książka to raczej normalne Young Adult. Styl Mafi jak zawsze sprawia, że opowieść się połyka. Co do tematyki, przyznam, że potrzebowałam trochę czasu, żeby się w nią wczuć. Od początku Shirin, główna bohaterka, Amerykanka o perskim pochodzeniu, która od ataku na WTC jest niemal bezustannie narażona na ataki słowne, a czasem nawet cielesne. Uważana za terrorystkę tylko z powodu koloru skóry, oraz chusty, którą nosi na głowie. Hidżab jest jej świadomym wyborem, jest aktem odwagi, w momencie, gdy wie, na co ją to naraża. Ale jest przez to zamknięta w sobie. Nie ma przyjaciół, poza starszym bratem. Nie zależy jej na szkole, na wynikach, na niczym, co jej rówieśnicy uznają za priorytety. Aż nagle pojawia się Ocean. I wszystko robi się jeszcze bardziej skomplikowane.

Im dalej w opowieść, moje przejęcie losem Shirin, rasizmem, którego tak często doświadczała, sprawiało mi coraz więcej bólu. Wiele momentów wydawało się aż absurdalnych. Wiele jej decyzji było dla mnie przesadzonych, denerwowały mnie. I wiecie co było w tym wszystkim najgorsze? Okazywało się, że to ona miała rację. Dla mnie, dla białego człowieka, to było nie do pomyślenia. Nie spodziewałam się, że to może być aż tak. Dlatego rozumiałam Oceana. Jest to więc bardzo pouczająca historia. I koniec... początkowo nie usatysfakcjonował mnie. Chciałoby się czegoś bardziej bajkowego. A on był po prostu... taki prawdziwy. Po kilku godzinach namysłu jednak doceniam to. Prawdziwość całej tej historii jest po prostu porażająca.

"Nikt już mnie nawet nie pytał o chustę; ludzie po prostu zakładali, że znają odpowiedź, chociaż niemal w każdym przypadku się mylili. [...] Zdecydowanie nie robiłam tego ze skromności i z myślą o jakimś palancie, którego za bardzo swędzi w wiadomym miejscu. Ludziom ciężko było w to uwierzyć, bo ludziom generalnie ciężko przychodzi wierzyć kobietom".

Za mną już "Gdyby...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Początkowo ten post miał być recenzją, ale ponieważ uwielbiam Tahereh Mafi, a po jej serii "Dotyk Julii" zaczęłam czytać dużo więcej i w ogóle czytać po angielsku, kiedy zobaczyłam jej kolejną książkę "Gdyby Ocean Nosił Twoje imię", wiedziałam, że chcę ją przeczytać i nie miałam najmniejszej potrzeby, aby patrzyć na to w sposób krytyczny i oceniać. Niedługo później jestem tutaj, po przeczytaniu jej najpierw w oryginale, a później ponownej lekturze w polskim tłumaczeniu, które swoją drogą jest zachwycające! Zresztą tak jak książka, którą bardzo bardzo wam polecam, na pewno nie każdemu się spodoba, ale mimo wszystko jest warta przeczytania. Nie wiem czy potrzebna jest tutaj moja ocena, ale oczywiście jest to 10/10!

Początkowo ten post miał być recenzją, ale ponieważ uwielbiam Tahereh Mafi, a po jej serii "Dotyk Julii" zaczęłam czytać dużo więcej i w ogóle czytać po angielsku, kiedy zobaczyłam jej kolejną książkę "Gdyby Ocean Nosił Twoje imię", wiedziałam, że chcę ją przeczytać i nie miałam najmniejszej potrzeby, aby patrzyć na to w sposób krytyczny i oceniać. Niedługo później jestem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Moje oczekiwania co do tej pozycji były wysokie, może nawet zbyt wysokie, bo takiego rozczarowania naprawdę dawno nie przeżyłam - zwłaszcza biorąc pod uwagę ogólny zachwyt nad dziełem Tahereh. Do rzeczy.
1. Fabuła książki jest tak szablonowa i przewidywalna, że człowiekowi dosłownie rzygać się chce od czytania tej samej historii po raz nawet nie wiem który. Nie wspominając już o tym, jak bardzo w moim odczuciu ta historia była przerysowana.
2. W akcji nie ma absolutnie żadnej dynamiki. Jeśli chce się zaoszczędzić czasu, można spokojnie czytać co 2-3 strony i nadal mieć takie samo pojęcie o tym, co się akurat dzieje.
3. Nie pamiętam, kiedy spotkałam się z tak irytującą główną bohaterką. Shirin po prostu wydaje się, że cały świat skupia się na niej, bo nosi hidżab. Każdy jest zły, wszyscy ludzie są źli, cały świat jest zły, ale Shirin nie jest zła. Shirin jest po prostu święcie przekonana, że ma prawo wchodzić każdemu do głowy i nie mając o tym absolutnie żadnego pojęcia, uwielbia wciskać każdemu swoje racje, bo Shirin wie najlepiej, co myślą inni. I absolutnie nie jest hipokrytką, bo to przecież nie tak, że bez przerwy rozczula się nad tym, że ludzie oceniają ją przez pryzmat noszenia hidżabu, a sama ocenia Oceana, bo jest popularny i - o mój Boże - jest k o s z y k a r z e m.
4. Oceanowi niewiele można zarzucić. Może poza tym, że nie ma żadnego charakteru.
5. Relacja głównych bohaterów pozbawiona jest jakiejkolwiek chemii. Odniosłam wrażenie, że jedyne słowa, jakie Shirin i Ocean potrafią wypowiedzieć w swoją stronę to "aha" i "okej", ale to najwyraźniej wcale nie przeszkadza im w zakochaniu się w sobie.
A szkoda, bo zamysł na fabułę mógł mieć ogromny potencjał. Moim zdaniem historia po prostu nieumiejętnie poprowadzona.

Moje oczekiwania co do tej pozycji były wysokie, może nawet zbyt wysokie, bo takiego rozczarowania naprawdę dawno nie przeżyłam - zwłaszcza biorąc pod uwagę ogólny zachwyt nad dziełem Tahereh. Do rzeczy.
1. Fabuła książki jest tak szablonowa i przewidywalna, że człowiekowi dosłownie rzygać się chce od czytania tej samej historii po raz nawet nie wiem który. Nie wspominając...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Shirin jest siedemnastoletnią muzułmanką i nie ma łatwego życia wśród młodzieży. Musi sobie radzić z wieloma obelgami i uprzedzeniami, zwłaszcza od głośnego zamachu z 11 września. Shirin wie jak okropni potrafią być ludzi, ale ze wszystkich sił stara się być silna i nie złamać się pod presją otoczenia. Nie rozumie jednak jak noszenie hidżabu może wywoływać tak negatywne reakcje poprze zwykłe uprzedzenia ludzkie. Ucieczką od rzeczywistości dla nastolatki staje się taniec. Pewnego dnia jednak poznaje innego ucznia - Ocean'a James'a. Chłopak od razu przyciąga jej wzrok, choć Shirin wie, że nie powinna pakować się w żadne związki. Jednak Ocean jest nieustępliwy...

"Gdyby Ocean nosił Twoje imię" to książka, o której jest głośno od kilku miesięcy. Nie jestem wcale tym faktem zdziwiona, bowiem Tahereh Mafi jest bardzo znaną pisarką. Pokochały ją miliony czytelników na świecie, w tym ja, za serię "Dotyk Julii". Byłam bardzo ciekawa jak autorka sprawdzi się w nieco innej odsłonie. I przyznaję szczerzę, że się nie zawiodłam. "Gdyby Ocean nosił Twoje imię" to bardzo solidna historia o rasizmie, radzeniu sobie z innością i o odrzuceniu przez rówieśników. Opowieść snuta przez Mafi wciąga czytelnika w swój świat od samego początku. Tak naprawdę my, jako ludzie czasem nie zdajemy sobie sprawy jak potrafimy być okrutni i ile możemy sprawić cierpienia innym swoimi złośliwymi uwagami. Główna bohaterka Shirin na co dzień musi zmagać się z okrucieństwem, tylko dlatego, że ludzie są uprzedzeni do muzułmanów, a ona nosi hidżab. Ludzie zapominają, że nie każdy muzułmanin to zamachowiec. Inność jest piętnowana. To bardzo ważny przekaz płynący z tej historii.

"Gdyby Ocean nosił Twoje imię" jest świetnie napisaną historią. Muszę przyznać, że ja po prostu uwielbiam warsztat pisarski Tahereh Mafi. Tworzy ona nie tylko zapierające dech w piersiach historie, ale po prostu bardzo dobrze je pisze. Jej pióro jest jednocześnie lekkie i proste, a przy tym bardzo absorbujące, charakterystyczne i plastyczne. Jej fani bez problemu mogą zawsze rozpoznać, że to jest właśnie książka Tahereh Mafi. Ze względu na kunszt pisarski autorki czytanie tej powieści było prawdziwą przyjemnością, szybko sunęłam po zapisanych kartach. Dodatkowo w czasie czytania nieustannie towarzyszyło mi uczucie napięcia i ciekawości, byłam zaintrygowana tym, co Mafi przygotowała swoim czytelnikom. Najwięcej obaw budziło moje zakończenie, jednak bezpodstawnie - na początku miałam do niego zastrzeżenia, ale po kilku przemyśleniach stwierdzam, że autorka zakończyła całą historię w idealny sposób.

"Gdyby Ocean nosił Twoje imię" to dopracowana i wciągająca historia, która skłania czytelnika do refleksji. Rasizm jest okropny i piętnowanie kogoś tylko ze względu na kolor skóry czy wyznawaną religię jest wielką niesprawiedliwością tego świata, z którą trzeba walczyć.

http://mojeksiazkoweniebo.blogspot.com/2020/02/tahereh-mafi-gdyby-ocean-nosi-twoje-imie.html

Shirin jest siedemnastoletnią muzułmanką i nie ma łatwego życia wśród młodzieży. Musi sobie radzić z wieloma obelgami i uprzedzeniami, zwłaszcza od głośnego zamachu z 11 września. Shirin wie jak okropni potrafią być ludzi, ale ze wszystkich sił stara się być silna i nie złamać się pod presją otoczenia. Nie rozumie jednak jak noszenie hidżabu może wywoływać tak negatywne...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka o której mówił cały internet, wszyscy się nią zachwycali i wychwalali, przez co bałam się po nią początkowo sięgnąć. W związku z tymi wszystkimi opiniami miałam wobec niej wysokie wymagania, a Tahereh Mafi pokochałam już przy serii "Dotyk Julii" i nie chciałam się zawieść.
W końcu jednak zdecydowałam się za nią zabrać i muszę przyznać, że jest wspaniała !
Czuć, że autorka sama zmagała się z przedstawionymi problemami i przez to książka wydaje się prawdziwsza.
Skłania do refleksji, jest napisana w bardzo przyjemny sposób, a wątek miłosny jest poprowadzony perfekcyjnie :)

Książka o której mówił cały internet, wszyscy się nią zachwycali i wychwalali, przez co bałam się po nią początkowo sięgnąć. W związku z tymi wszystkimi opiniami miałam wobec niej wysokie wymagania, a Tahereh Mafi pokochałam już przy serii "Dotyk Julii" i nie chciałam się zawieść.
W końcu jednak zdecydowałam się za nią zabrać i muszę przyznać, że jest wspaniała !
Czuć, że...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po udanej serii dotyk julii kolejna swietna powieść! Wzruszajaca trzymajaca w napieciu swietni bohaterowie plastyczne pióro autorki. Goraco polecam!

Po udanej serii dotyk julii kolejna swietna powieść! Wzruszajaca trzymajaca w napieciu swietni bohaterowie plastyczne pióro autorki. Goraco polecam!

Pokaż mimo to