Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powieść Doroty Gąsiorowskiej jest z pogranicza jawy i snu, gdyż mieszają się tu wątki z życia bohaterów realistycznych, ale i fantastycznych znanych z legend słowiańskich i celtyckich. Główna bohaterka łączy ze sobą te dwa światy, zgrabnie pomiędzy nimi balansując.

Autorka w powieści pt.: "Zielone oczy driady" ukazuje relacje damsko - męskie, które od wieków komplikowały kłamstwa i zdrady. Kolejne pokolenia doświadczają tych samych porywów serca, a później wyrzutów sumienia, które rzutują na ich dalsze losy. W skomplikowane życie głównej bohaterki Livii wkraczają nowi ludzie, którzy, choć wobec niej są życzliwi, to w środku skrywają różne tajemnice. Livia nieświadomie otwiera drzwi do przeszłości, z którą nie wszyscy potrafią się uporać. Sama też ma z tym problem, a jednak jakaś tajemna siła pcha ją do tego, aby dokonać rozrachunku z przeszłością i zacząć żyć teraźniejszością. Może to dzięki przejmującym zielonym oczom pewnej kobiety uwiecznionej na polichromii Livia znacznie mocniej odbiera otaczający ją świat...

Powieść "Zielone oczy driady" w mojej ocenie:
Podziwiam autorkę za rozległą wiedzę na temat wierzeń ludowych, które zgrabnie ze sobą łączy, malując przed Czytelnikiem interesującą historię, w której przenikają się dwa światy. Barwny język, wręcz poetyckie opisy, (których u mnie nie znajdziecie) to już znak rozpoznawczy Doroty Gąsiorowskiej, która sprawia, że wchodzi się w opisywany przez nią świat i chłonie się go wszystkimi zmysłami.

Oprócz rozbudowanego wątku miłosnego pojawia się również wątek sensacyjny, a autorka potrafiła zbudować napięcie i zainteresować Czytelnika.

Powieść polecam miłośnikom powieści romantycznych oraz atmosfery tajemniczości i ludowych wierzeń. Obszernych rozmiarów książka wystarczy Wam na niejeden wieczór.

Cała recenzja na stronie: https://anetakrasinska.blogspot.com/2022/05/zielone-oczy-driady-d-gasiorowska-czyli.html

Powieść Doroty Gąsiorowskiej jest z pogranicza jawy i snu, gdyż mieszają się tu wątki z życia bohaterów realistycznych, ale i fantastycznych znanych z legend słowiańskich i celtyckich. Główna bohaterka łączy ze sobą te dwa światy, zgrabnie pomiędzy nimi balansując.

Autorka w powieści pt.: "Zielone oczy driady" ukazuje relacje damsko - męskie, które od wieków komplikowały...

Autorka wykazała się ogromną znajomością tematu. Świetnie lawiruje pomiędzy faktami historycznymi, zgrabnie wplatając w nie wątki epickie, które nadają fabule lekkości. Bohaterowie są realistyczni i miałam wrażenie, że niemal namacalni. Wielu naprawdę polubiłam i bardzo im kibicowałam. Zwłaszcza Kornelii pokrzywdzonej przez los. Na jej przykładzie widać, jak bardzo pozory rządzą światem (i wciąż jeszcze tak jest).

Moją uwagę zwróciła stylizacja językowa. Edyta zgrabnie wplotła słownictwo z epoki, co dodatkowo uwiarygodniło historię i sprawiło, że czytając, dosłownie płynęłam wraz z nurtem wyznaczonym przez autorkę.

W tej powieści nie ma nic przesadzonego, sztucznie naciąganego i nudnego. Jestem pod ogromnym wrażeniem powieści i polecam ją wszystkim, którzy ciekawi są naszej historii opowiedzianej w przystępny sposób.

Cała recenzja na stronie:
https://anetakrasinska.blogspot.com/2021/07/niepoomice-zniewoleni-e-swietek-czyli.html

Autorka wykazała się ogromną znajomością tematu. Świetnie lawiruje pomiędzy faktami historycznymi, zgrabnie wplatając w nie wątki epickie, które nadają fabule lekkości. Bohaterowie są realistyczni i miałam wrażenie, że niemal namacalni. Wielu naprawdę polubiłam i bardzo im kibicowałam. Zwłaszcza Kornelii pokrzywdzonej przez los. Na jej przykładzie widać, jak bardzo pozory...

Ciekawa fabuła, która doprowadziła do zaskakującego zakończenia. Jako że jestem realistką, to do ostatniego zdania szukałam wskazówek, że wszystko da się rzeczowo wyjaśnić. Okazało się jednak, że musiałam się zmierzyć z siłami wyższymi.

Powieść potraktowałam jako swego rodzaju przenośnię, że w życiu trzeba mierzyć się z własnymi strachami i ograniczeniami. Czasem pozorny spokój jest tylko ciszą przed burzą, która wywróci nasze życie do góry nogami, ale też sprawi, że otworzymy oczy, weźmiemy oddech i zaczniemy inaczej patrzeć na świat.

Książkę polecam wszystkim, którzy lubią czytać o siłach nadprzyrodzonych, kochają legendy i wierzą, że naszym życiem rządzi ktoś o wiele od nas silniejszy.

Cała opinie na blogu:
https://anetakrasinska.blogspot.com/2021/10/penik-lewicka-czyli-subiektywnie-o.html

Ciekawa fabuła, która doprowadziła do zaskakującego zakończenia. Jako że jestem realistką, to do ostatniego zdania szukałam wskazówek, że wszystko da się rzeczowo wyjaśnić. Okazało się jednak, że musiałam się zmierzyć z siłami wyższymi.

Powieść potraktowałam jako swego rodzaju przenośnię, że w życiu trzeba mierzyć się z własnymi strachami i ograniczeniami. Czasem pozorny...

Edyta Świętek stworzyła niesamowicie realistyczną opowieść o zmianach zachodzących na polskiej wsi w XIX wieku. Dbałość o szczegóły zarówno wyglądu bohaterów, jak i miejsc sprawia, że powieść czyta się z zapartym tchem, mając wrażenie, jakby się było naocznym świadkiem zdarzeń. Mnóstwo faktów i bohaterów historycznych podnoszą wartość powieści. Barwne opisy uruchamiają wyobraźnię i sprawiają, że nie można odłożyć książki. Autorka pokazuje zmiany zachodzące wśród polskiego społeczeństwa, ale też zwraca uwagę, jak wiele jest jeszcze do zrobienia, by życie chłopów stało się wygodniejsze.

Ta powieść skradła moje serce i całkowicie mnie oczarowała, dlatego już odliczam dni do premiery kolejnego tomu.

Cała recenzja na blogu: https://anetakrasinska.blogspot.com/2021/11/niepoomice-przekleci-e-swietek-czyli.html

Edyta Świętek stworzyła niesamowicie realistyczną opowieść o zmianach zachodzących na polskiej wsi w XIX wieku. Dbałość o szczegóły zarówno wyglądu bohaterów, jak i miejsc sprawia, że powieść czyta się z zapartym tchem, mając wrażenie, jakby się było naocznym świadkiem zdarzeń. Mnóstwo faktów i bohaterów historycznych podnoszą wartość powieści. Barwne opisy uruchamiają...

"Nikt ci nie uwierzy" to nie jest książka, którą można przeczytać i zapomnieć. Na pewno należy do grupy tych wymagających. Czyta się ją dłużej, bo ma mało dialogów, ale też jej wymowa wymaga refleksji. W niektórych momentach miałam ochotę ją odłożyć, bo w końcu byłam na wakacjach, a to zdecydowanie nie są wakacyjne klimaty. Coś mnie jednak pchało do tego, by czytać dalej i dalej. Oczywiście skończyłam i bardzo się z tego cieszę, ale wcale nie przestałam myśleć o tej historii, która wciąż się powtarza, choć minęło już sto lat... "Zmory" istniały od wieków i wciąż istnieją. Cały czas wysysają chęć do życia ze swoich ofiar...

Powieść polecam wszystkim, którzy szukają większej dozy emocji, lubią historię w tle i nie boją się czytać o przerażających wydarzeniach, które dorośli zgotowali dzieciom.

Cała opinia na blogu: https://anetakrasinska.blogspot.com/2022/02/nikt-ci-nie-uwierzy-m-knedler-czyli.html

"Nikt ci nie uwierzy" to nie jest książka, którą można przeczytać i zapomnieć. Na pewno należy do grupy tych wymagających. Czyta się ją dłużej, bo ma mało dialogów, ale też jej wymowa wymaga refleksji. W niektórych momentach miałam ochotę ją odłożyć, bo w końcu byłam na wakacjach, a to zdecydowanie nie są wakacyjne klimaty. Coś mnie jednak pchało do tego, by czytać dalej i...

Cała trylogia przemyślana w każdym calu. Historie bohaterów zgrabnie przeplatają się ze sobą, przez co można odnieść wrażenie, że akcja niemal rozgrywa się na naszych oczach. Wątki miłosne rozgrywają się na tle historycznym, dzięki czemu można poznać historię dziewiętnastowiecznych powstań, nastroje społeczne, podejście do tradycji i zabobonów oraz do nowinek technicznych. Wszystko pokazane w bardzo naturalny sposób, więc powieść dosłownie pochłonęłam.

Powieść jest skarbnicą wiedzy, zatem polecam ją tym, którzy lubią poznawać dawne dzieje naszej Ojczyzny, ale nie po drodze im z tekstami źródłowymi.

Cała recenzja na blogu:
https://anetakrasinska.blogspot.com/2022/02/niepoomice-zwyciescy-e-swietek-czyli.html

Cała trylogia przemyślana w każdym calu. Historie bohaterów zgrabnie przeplatają się ze sobą, przez co można odnieść wrażenie, że akcja niemal rozgrywa się na naszych oczach. Wątki miłosne rozgrywają się na tle historycznym, dzięki czemu można poznać historię dziewiętnastowiecznych powstań, nastroje społeczne, podejście do tradycji i zabobonów oraz do nowinek technicznych....

Zawiła intryga, charakterystyczna postać Meyera i duża dawka emocji to coś, co działa na korzyść powieści, którą dość szybko przeczytałam, gdyż miała dobre tempo akcji.

Ciekawe jest też splecenie kilku pozornie niezależnych zdarzeń, które ostatecznie przenikają się ze sobą i wzajemnie uzupełniają.

Powieść "Klatka dla niewinnych" zainteresuje osoby lubiące kryminały z wątkiem psychologicznym.

Cała recenzja na blogu:
https://anetakrasinska.blogspot.com/2022/03/klatka-dla-niewinnych-k-bonda-czyli.html

Zawiła intryga, charakterystyczna postać Meyera i duża dawka emocji to coś, co działa na korzyść powieści, którą dość szybko przeczytałam, gdyż miała dobre tempo akcji.

Ciekawe jest też splecenie kilku pozornie niezależnych zdarzeń, które ostatecznie przenikają się ze sobą i wzajemnie uzupełniają.

Powieść "Klatka dla niewinnych" zainteresuje osoby lubiące kryminały z...

Dwupłaszczyznowość akcji doskonale się przenikała i sprawiła, że dosłownie nie mogłam się oderwać od czytania. Wzajemne powiązania bohaterów i ślepe tropy zachęcały do czytania i podążania za myślami autorki, która po mistrzowsku zakamuflowała ostateczne rozwiązanie. Właśnie tego oczekuję po powieści kryminalnej, bo dla mnie taka właśnie była. Kontekst psychologiczny jak dla mnie wcale nie zdominował powieści i takiego formatu spodziewałabym się po kryminale. Szczególnie że dla mnie warstwa psychologiczna bohaterów jest bardzo ważna i sama staram się dobrze rozbudować myśli postaci.

Książkę polecam miłośnikom kryminału z rozbudowanym podłożem psychologicznym. Świetnie nakreślona fabuła. Przystępny język. Zaskakujące zakończenie i moje niedowierzanie na koniec, że wszystko już zostało wyjaśnione :)

Więcej na blogu: https://anetakrasinska.blogspot.com/2022/03/protest-magdalena-zimniak-czyli.html

Dwupłaszczyznowość akcji doskonale się przenikała i sprawiła, że dosłownie nie mogłam się oderwać od czytania. Wzajemne powiązania bohaterów i ślepe tropy zachęcały do czytania i podążania za myślami autorki, która po mistrzowsku zakamuflowała ostateczne rozwiązanie. Właśnie tego oczekuję po powieści kryminalnej, bo dla mnie taka właśnie była. Kontekst psychologiczny jak...

Zakończenie z tych, co to wbijają w fotel i dłuższy czas nie pozwalają dojść do siebie, ale przede wszystkim zmuszają do myślenia. Takie powieści kocham i bardzo dziękuję autorce, że poruszyła tak ważne tematy. Niech nikogo nie zwiedzie "przyjemna" okładka. W środku kryje się mroczna historia, której nie życzyłabym najgorszemu wrogowi.

Powieść polecam każdemu rodzicowi, żeby po jej przeczytaniu przetarł oczy i baczni przyjrzał się swoim dzieciom, aby niczego nie przeoczyć, bo może być za późno...

Więcej na blogu: https://anetakrasinska.blogspot.com/2022/04/zaginiona-melodia-e-swietek-czyli.html

Zakończenie z tych, co to wbijają w fotel i dłuższy czas nie pozwalają dojść do siebie, ale przede wszystkim zmuszają do myślenia. Takie powieści kocham i bardzo dziękuję autorce, że poruszyła tak ważne tematy. Niech nikogo nie zwiedzie "przyjemna" okładka. W środku kryje się mroczna historia, której nie życzyłabym najgorszemu wrogowi.

Powieść polecam każdemu rodzicowi,...

Anna Kasiuk porusza ważny społecznie temat uzależnienia finansowego oraz przemocy rodzinnej. W pozornie przykładnej rodzinie mogą się rozgrywać dantejskie sceny. Alkohol i chorobliwa zazdrość nie są sprzymierzeńcami miłości. Autorka podkreśla, że łatwo się zatracić. Później zaś trudno wrócić na właściwe tory. Nawet deklaracje dozgonnej miłości nie są w stanie wymazać z pamięci bólu i upokorzenia doznanego z rąk osoby, której się zaufało. Takie rany bolą najbardziej i najdłużej się zabliźniają. A najgorsze w tej sytuacji jest to, że osoba pokrzywdzona nie może odejść, bo nie ma pieniędzy, więc nie jest w stanie zapewnić godnego życia dla siebie, a tym bardziej dla dzieci. Życie staje się matnią, z której nie ma wyjścia.

Powieść "I będę cię kochać aż do śmierci" polecam osobom lubiącym tematykę skomplikowanej miłości, nieoczywistych rozwiązań oraz wielbicielom przyrody.

Anna Kasiuk porusza ważny społecznie temat uzależnienia finansowego oraz przemocy rodzinnej. W pozornie przykładnej rodzinie mogą się rozgrywać dantejskie sceny. Alkohol i chorobliwa zazdrość nie są sprzymierzeńcami miłości. Autorka podkreśla, że łatwo się zatracić. Później zaś trudno wrócić na właściwe tory. Nawet deklaracje dozgonnej miłości nie są w stanie wymazać z...

Książka "W twoją stronę" w mojej ocenie:

Dawno nie czytałam tak mądrej powieści, w której tyle celnych spostrzeżeń dotyczących relacji rodzinnych i małżeńskich, miłości, przyjaźni, niespełnionych uczuć, zawiedzionych nadziei i codziennych potrzeb każdego z nas. Pod płaszczykiem banalnej historii można odnaleźć całe mrowie cennych wskazówek, jak nie przegapić swojego życia, dostrzegać to, co piękne i szanować to, co wyjątkowe.

Książkę polecam osobom, które szukają czegoś więcej w powieściach. Lubią zajrzeć w głąb siebie i nie boją się analizować własnego życia w poszukiwaniu szczęścia i spełnienia.

więcej na stronie: https://anetakrasinska.blogspot.com/2022/01/w-twoja-strone-karolina-winiarska-czyli.html

Książka "W twoją stronę" w mojej ocenie:

Dawno nie czytałam tak mądrej powieści, w której tyle celnych spostrzeżeń dotyczących relacji rodzinnych i małżeńskich, miłości, przyjaźni, niespełnionych uczuć, zawiedzionych nadziei i codziennych potrzeb każdego z nas. Pod płaszczykiem banalnej historii można odnaleźć całe mrowie cennych wskazówek, jak nie przegapić swojego życia,...

Z seriami różnie bywa. Czekamy na drugą część, mając nadzieję, że autor i tym razem porwie nas w swój świat, w którym przepadniemy bez reszty. Idąc tym tropem, gdy tylko skończyłam czytać część pierwszą, sięgnęłam po część drugą, czyli "Someone else" i doznałam szoku...

Bohaterowie nie porywają, stare schematy, które nudzą. Dużo nudnych opisów, które niewiele wnoszą do akcji.

Pierwsza część magnetyzowała, przyciągała, zaskakiwała, druga mnie nudziła. Tak jakby autorce zabrakło pomysłów na fabułę i za wszelką cenę chciała napisać część drugą, w której brakuje emocji, nastroju i uroku.

https://anetakrasinska.blogspot.com/2021/12/someone-else-l-kneidl-czyli.html

Z seriami różnie bywa. Czekamy na drugą część, mając nadzieję, że autor i tym razem porwie nas w swój świat, w którym przepadniemy bez reszty. Idąc tym tropem, gdy tylko skończyłam czytać część pierwszą, sięgnęłam po część drugą, czyli "Someone else" i doznałam szoku...

Bohaterowie nie porywają, stare schematy, które nudzą. Dużo nudnych opisów, które niewiele wnoszą do...

"Someone new" w mojej ocenie:
To, co najbardziej mi się spodobało w tej części, to ogrom emocji i niemal namacalny magnetyzm pomiędzy bohaterami. Może pewne wydarzenia były przewidywalne, ale niektóre momenty były zaskakujące i przede wszystkim przejmujące, wręcz ekscytujące.

Książkę polecam wszystkim szukającym historii o homoseksualizmie, transpłciowości, ale przede wszystkim o niezrozumieniu wobec drugiego człowieka.

Więcej na stronie: https://anetakrasinska.blogspot.com/2021/12/cykl-someone-l-kneidl-czyli.html

"Someone new" w mojej ocenie:
To, co najbardziej mi się spodobało w tej części, to ogrom emocji i niemal namacalny magnetyzm pomiędzy bohaterami. Może pewne wydarzenia były przewidywalne, ale niektóre momenty były zaskakujące i przede wszystkim przejmujące, wręcz ekscytujące.

Książkę polecam wszystkim szukającym historii o homoseksualizmie, transpłciowości, ale przede...

Bardzo realistyczna powieść, która na długo pozostanie w mojej pamięci. Dwie płaszczyzny czasowe, w których prowadzona jest narracja, zgrabnie przeplatają się ze sobą, powoli dając odpowiedzi na kolejne pytania o przeszłość Karen i Jenni. Przyjaźń kobiet pokazana jest w bardzo naturalny sposób i dużo wnosi do ich życia.

Powieść bardzo mnie zaskoczyła ciekawą historią, której w ogóle nie znałam. Choć sądziłam, że sporo wiem o II wojnie, to okazało się, że nie miałam pojęcia o działaniach Japonii względem jeńców. Książka dużo wniosła do mojej świadomości w kwestii okrucieństwa i pokazała, że Niemcy mieli równie okrutnych sojuszników.

Powieść "Niewybaczalne" polecam tym, którzy lubią tematykę wojenną i szukają nietuzinkowych historii.

https://anetakrasinska.blogspot.com/2021/08/niewybaczalne-i-wolff-czyli.html

Bardzo realistyczna powieść, która na długo pozostanie w mojej pamięci. Dwie płaszczyzny czasowe, w których prowadzona jest narracja, zgrabnie przeplatają się ze sobą, powoli dając odpowiedzi na kolejne pytania o przeszłość Karen i Jenni. Przyjaźń kobiet pokazana jest w bardzo naturalny sposób i dużo wnosi do ich życia.

Powieść bardzo mnie zaskoczyła ciekawą historią,...

Ada - bohaterka "Cytrusowego gaju" wiedzie uporządkowane życie, ma pracę i planuje ślub z narzeczonym, którego zna od urodzenia. Pozornie wszystko układa się zgodnie z planem, ale po drodze pojawia się chęć szybkiego dorobienia się oraz zbudowania pozycji zawodowej. Jacek - narzeczony Ady zmienia się na jej oczach, ale dziewczyna wszystko mu wybacza, wierząc w jego miłość. Jest tak zaślepiona, że staje się łatwym celem...

Czytając powieść, zastanawiałam się, jak bardzo można się zatracić w miłości, a właściwie w "czymś", co tę miłość imituje, bo przecież, czy ktoś, kto kocha, może jednocześnie krzywdzić fizycznie, upokarzać i wykorzystywać swoją pozycję? Czy osoba, która na to pozwala, jest tak słaba, że boi się przeciwstawić, czy po prostu jest już tak obojętna, że nie widzi sensu w życiu bez swojej "miłości"?

To trudne pytania, na które niełatwo znaleźć odpowiedź. Cieszę się, że autorka poruszyła tak istotny temat, bo wciąż wiele ludzi żyje w tego rodzaju matni, z której nie potrafi się wyrwać.

Jeśli chcecie się przekonać, czy Ada zdołała odejść od Jacka i rozpocząć normalne życie, koniecznie sięgnijcie po powieść "Cytrusowy gaj".

Ada - bohaterka "Cytrusowego gaju" wiedzie uporządkowane życie, ma pracę i planuje ślub z narzeczonym, którego zna od urodzenia. Pozornie wszystko układa się zgodnie z planem, ale po drodze pojawia się chęć szybkiego dorobienia się oraz zbudowania pozycji zawodowej. Jacek - narzeczony Ady zmienia się na jej oczach, ale dziewczyna wszystko mu wybacza, wierząc w jego miłość....

Powieść Listy do A. dotykają trudności związanych z opieką nad osobą cierpiącą na chorobę Alzheimera. Jest to jedna w tych chorób, na którą wciąż nie ma lekarstwa, a ludzie z dnia na dzień zapominają o całym świecie. Potrzebują całodobowej opieki, by jakoś dotrwali do chwili, gdy odejdą. Życie z nimi staje się tykającą bombą i nigdy nie wiadomo, czym zaskoczą. Sama poruszyłam ten problem w powieści Odroczone nadzieje, w której główna bohaterka - Aldona poświęciła marzenia, by opiekować się chorą matką.

Moja ocena powieści:
"Listy do A." mają głębię, której nie można pominąć. Zmuszają do refleksji i choć narratorem jest dziecko, to wypowiadane przez nie słowa nie są błahe i bez podtekstów. Powieść napisana przez Anię skierowana jest do młodego czytelnika, ja jednak dostrzegam w niej wiele myśli i przesłanek, które zrozumieć może tylko osoba dorosła o dużej wrażliwości. Zapewne dzieci zdefiniują wiele pojęć we własnym języku i na pewno spojrzą na tę chorobę jak na coś nieuniknionego, a jednocześnie w jakimś stopniu "bliskiego". W końcu cierpienie ludzi nie jest niczym nowym. Ważne, żeby dostrzec, że każdy z tych ludzi potrzebuje wsparcia i wyrozumiałości.

Polecam powieść tym wszystkim, którzy oczekują od książek refleksji nad życiem ludzkim, które bywa zaskakujące.

Powieść Listy do A. dotykają trudności związanych z opieką nad osobą cierpiącą na chorobę Alzheimera. Jest to jedna w tych chorób, na którą wciąż nie ma lekarstwa, a ludzie z dnia na dzień zapominają o całym świecie. Potrzebują całodobowej opieki, by jakoś dotrwali do chwili, gdy odejdą. Życie z nimi staje się tykającą bombą i nigdy nie wiadomo, czym zaskoczą. Sama...