Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Epickie i satysfakcjonujące zamknięcie trylogii. Nie brakuje tu wzruszeń, dynamicznych scen, ciekawych dialogów, rozterek moralnych i gwałtownych zwrotów akcji - jak to u Sandersowna.

Nie zgadzam się z opiniami, że książka była przegadana - moim zdaniami autor świetnie grał tempem powieści, odpowiednio je dozując. Dzięki temu w sposób sprawny udzielił odpowiedzi na wszystkie pytania i pozwolił poznać wszelkie zagadki, które budowane były od pierwszego planu.

Zaskakujące, jak pomysł, budowany zasadniczo od pierwszych stron pierwszego tomu, znalazł swój finał w tomie trzecim. Ewidentnie autor miał wszystko dokładnie zaplanowano i przemyślane i nie "szedł na żywioł" w żadnym szczególe.

Po zakończeniu trylogii uważam, że to jedna z najlepszych serii współczesnego fantasy.

Epickie i satysfakcjonujące zamknięcie trylogii. Nie brakuje tu wzruszeń, dynamicznych scen, ciekawych dialogów, rozterek moralnych i gwałtownych zwrotów akcji - jak to u Sandersowna.

Nie zgadzam się z opiniami, że książka była przegadana - moim zdaniami autor świetnie grał tempem powieści, odpowiednio je dozując. Dzięki temu w sposób sprawny udzielił odpowiedzi na...

Choć być może w 4 tomie Pieśni brakuje gwałtownych i szkodujących zwrotów akcji z poprzednich części, ale wciąż największe zalety powieści zostały zachowane, tj. cała paleta barwnych, świetnie napisanych postaci, zachwycający z szczegółach kreacji świat i porywający nurt opowieści.

Wspaniała saga, która zasługuje na wspaniałe zakończenie.

Choć być może w 4 tomie Pieśni brakuje gwałtownych i szkodujących zwrotów akcji z poprzednich części, ale wciąż największe zalety powieści zostały zachowane, tj. cała paleta barwnych, świetnie napisanych postaci, zachwycający z szczegółach kreacji świat i porywający nurt opowieści.

Wspaniała saga, która zasługuje na wspaniałe zakończenie.

Twierdzenie, że "Armadę" czyta się dla walorów wizualnych protagonistki to bardzo duże spłycenie.

Niemniej warstwa graficzna to olbrzymia zaleta serii. Nie tylko Navis, ale i pozostałe postaci kreowane są z olbrzymim pietyzmem, podobnie jak krajobrazy, otoczenie i wszelkie szczegóły. Tytaniczna praca zaowocowała komiksem, który jest po prostu piękny i stanowi ucztę dla oczu.

Niczego również nie brakuje fabule poszczególnych tomów. Historie czyta się z zapartym tchem, każda z opowieści porywa i zachwyca głębią oraz różnorodnością. Autorzy nie stronią od ważnych tematów, takich jak np. nierówności społeczne.

Bohaterowie są napisani w sposób świetny - zarówno Navis, jak i pozostałe postaci są pełne głębi, mają swoje spójne osobowości i czuć, że są to osoby z krwi i kości.

Seria zachwyca pod wieloma względami i można ją polecić nie tylko fanom komiksu, literatury sci-fi, ale również entuzjastom po prostu dobrej literatury.

Twierdzenie, że "Armadę" czyta się dla walorów wizualnych protagonistki to bardzo duże spłycenie.

Niemniej warstwa graficzna to olbrzymia zaleta serii. Nie tylko Navis, ale i pozostałe postaci kreowane są z olbrzymim pietyzmem, podobnie jak krajobrazy, otoczenie i wszelkie szczegóły. Tytaniczna praca zaowocowała komiksem, który jest po prostu piękny i stanowi ucztę dla...

Czwarty tom ulubionego dziecka Brandona Sandersona nie rozczarowuje, a wręcz wciąż zachwyca bogactwem wyobraźni, poziomem kreacji, sposobem budowania więzi i psychologii postaci oraz zgrabnym dozowaniem tempa powieści.

"Rytm Wojny" to książka potężna - na wiele, wiele dni czytania. I myślę że właśnie należy ją dawkować - ja z przerwami czytałem ją przez prawie cały 2023 rok, powoli, po jednym rozdziale na raz. Moim zdaniem każdy rozdział i każdą wręcz scenę i dialog należy smakować, a po odłożeniu książki ułożyć sobie w głowie i przemyśleć, co właśnie się przeczytało. W przypadku tej książki pośpiech i próba jej najszybszego "zaliczenia" jest po prostu bezsensu.

Teraz pozostaje nam niecierpliwie czekać na zakończenie pierwszego 5-księgu sagi.

Czwarty tom ulubionego dziecka Brandona Sandersona nie rozczarowuje, a wręcz wciąż zachwyca bogactwem wyobraźni, poziomem kreacji, sposobem budowania więzi i psychologii postaci oraz zgrabnym dozowaniem tempa powieści.

"Rytm Wojny" to książka potężna - na wiele, wiele dni czytania. I myślę że właśnie należy ją dawkować - ja z przerwami czytałem ją przez prawie cały 2023...

Bez pośpiechu, rozkładając lekturę na wiele miesięcy, ukończyłem ten zbiór w roku poświęconym Wisławie Szymborskiej, czyli w 2023 roku.

Mimo upływu lat poezja polskiej noblistki dalej zachwyca, co spowodowane jest prostotą przemyśleń, bystrością obserwacji i odniesieniem się do natury człowieka, która tak w gruncie przecież jest niezmienna. Szymborska nie tworzy wymyślnych, egzaltowanych konstrukcji, ale uderza przenikliwością i zdolnością do ubierania emocji i głębi zdarzeń w proste i niewyszukane formy.

Na pewno do tych wierzy - tu dodatkowo w świetnym tłumaczeniu na język angielski będę często wracał.

Bez pośpiechu, rozkładając lekturę na wiele miesięcy, ukończyłem ten zbiór w roku poświęconym Wisławie Szymborskiej, czyli w 2023 roku.

Mimo upływu lat poezja polskiej noblistki dalej zachwyca, co spowodowane jest prostotą przemyśleń, bystrością obserwacji i odniesieniem się do natury człowieka, która tak w gruncie przecież jest niezmienna. Szymborska nie tworzy...

Kontynuacja serii w żaden sposób nie urąga poprzednim tomom. Skupienie się na poszczególnych bohaterach sprawia, że powieść jest spójniejsza, a ciągłość opowieści - przy jednoczesnym jej rozwijaniu się, dalej zachowana.

IV. tom sagi potwierdza wspaniałe zdolności narracyjne i kreacyjne autora i niepowtarzalny kunszt w tworzeniu żywych i przekonujących postaci pierwszo- i drugo-planowych.

Kontynuacja serii w żaden sposób nie urąga poprzednim tomom. Skupienie się na poszczególnych bohaterach sprawia, że powieść jest spójniejsza, a ciągłość opowieści - przy jednoczesnym jej rozwijaniu się, dalej zachowana.

IV. tom sagi potwierdza wspaniałe zdolności narracyjne i kreacyjne autora i niepowtarzalny kunszt w tworzeniu żywych i przekonujących postaci pierwszo- i...

Drugi tom absolutnej klasyki literatury japońskiej jak i klasyki literatury w ogóle rozwija i ubogaca wątki, które znalazły się w pierwszym tomie.
Nowe wydanie jest przejrzyste, większy rozmiar i plansze sprawiają, że przedstawiona historia tylko zyskała na jakości.

Drugi tom absolutnej klasyki literatury japońskiej jak i klasyki literatury w ogóle rozwija i ubogaca wątki, które znalazły się w pierwszym tomie.
Nowe wydanie jest przejrzyste, większy rozmiar i plansze sprawiają, że przedstawiona historia tylko zyskała na jakości.

Wybitna powieść graficzna na wielu poziomach - poczynając od świetnej fabuły poszczególnych opowiadań, pełnej nieoczywistości, zwrotów i dużej dawki emocji, poprzez genialną kreskę i kompozycję poszczególnych plansz, aż po wierne oddanie realiów historycznych i wplecenie w fabułę wielu informacji i ciekawostek historycznych.

Nie tylko dla fanów "Samotnego Wilka i Szczenię".

Wybitna powieść graficzna na wielu poziomach - poczynając od świetnej fabuły poszczególnych opowiadań, pełnej nieoczywistości, zwrotów i dużej dawki emocji, poprzez genialną kreskę i kompozycję poszczególnych plansz, aż po wierne oddanie realiów historycznych i wplecenie w fabułę wielu informacji i ciekawostek historycznych.

Nie tylko dla fanów "Samotnego Wilka i...

Klejnot serii, Opus Magnum Georga Martina i jedna z najwybitniejszych powieści fantasy w dziejach.

W "Nawałnicy Mieczy" jest wszystko co najlepsze w prozie Martina - fabuła, zwroty akcji, konstrukcja postaci - wszystko jest dopieszczone i doprowadzone do najwyższego kunsztu. Mam wrażenie, że w dalszych częściach sagi autor stracił nieco tej magii, która w najpełniejszy sposób ujawniła się właśnie w 3. tomie.

Dzieło, wybitne, również dla wielokrotnego czytania.

Klejnot serii, Opus Magnum Georga Martina i jedna z najwybitniejszych powieści fantasy w dziejach.

W "Nawałnicy Mieczy" jest wszystko co najlepsze w prozie Martina - fabuła, zwroty akcji, konstrukcja postaci - wszystko jest dopieszczone i doprowadzone do najwyższego kunsztu. Mam wrażenie, że w dalszych częściach sagi autor stracił nieco tej magii, która w najpełniejszy...

Ciąg dalszy odświeżania Pieśni Ognia i Lodu - tym razem po polsku jako audiobook.

Myślę, że wszelkie recenzje są tu zbędne - to doskonała powieść, które trzyma genialny poziom pierwszej i drugiej części. Czytanie serii za drugim razem zachwyca równie mocno, co za pierwszym, a dodatkowo podczas lektury można dostrzec masę interesujących szczegółów, możliwych do wychwycenia tylko znając dalsze wydarzenia. Kolosalna opowieść, absolutna klasyka i opus magnum współczesnej literatury fantasy.

Ciąg dalszy odświeżania Pieśni Ognia i Lodu - tym razem po polsku jako audiobook.

Myślę, że wszelkie recenzje są tu zbędne - to doskonała powieść, które trzyma genialny poziom pierwszej i drugiej części. Czytanie serii za drugim razem zachwyca równie mocno, co za pierwszym, a dodatkowo podczas lektury można dostrzec masę interesujących szczegółów, możliwych do wychwycenia...

Wybitne dzieło, prawdziwa klasyka nie tylko komiksu samurajskiego, ale komiksu w ogóle.

Historie ronina, byłego kaishakunina shogunatu, który przemierza Japonię w towarzystwie tylko swojego kilkuletniego synka i zabija na zlecenie, to popis zarówno z punktu widzenia fantastycznych scenariuszy, pełnych emocji, akcji, przemyśleń i zwrotów, ale i zachwycającej kreski. Całokształt robi olbrzymie wrażenie i nie pozostawia czytelnika obojętnym.

Nowe wydanie jest bardzo przejrzyste - cieszy zwłaszcza większy format, który dodatkowo wzmacnia możliwość zachwycania się historiami, które na stałe zagościły we współczesnej kulturze i stały się inspiracją dla niezliczonej liczny kolejnych twórców.

Wybitne dzieło, prawdziwa klasyka nie tylko komiksu samurajskiego, ale komiksu w ogóle.

Historie ronina, byłego kaishakunina shogunatu, który przemierza Japonię w towarzystwie tylko swojego kilkuletniego synka i zabija na zlecenie, to popis zarówno z punktu widzenia fantastycznych scenariuszy, pełnych emocji, akcji, przemyśleń i zwrotów, ale i zachwycającej kreski....

Recenzja audiobooka i polskiego tłumaczenia.

Wiele lat po przeczytaniu dotychczas wydanych tomów Pieśni Ognia i Lodu w oryginale, w ramach przypomnienia sobie wydarzeń, sięgnąłem po polskie wydanie.
Jak i w przypadku "Gry o Tron" tu również polski tłumacz stanął na wysokości zadania.
Audiobook jest zrealizowany bardzo dobrze, choć nieco szkoda, że wydawca nie zdecydował się na słuchowisko o rozmachu pierwszej części. Mały minus, że autor miejscami czyta zbyt szybko.

Sama książka to oczywiście arcydzieło literatury. Klasa powieści przejawia się bogactwem i szczegółowością kreacji świata przedstawionego, wielowątkową, rozbudowaną fabułą opartą o sieć intryg oraz wspaniałymi, żywymi i zachwycająco napisanymi postaciami.
Jedna z tych serii, które trzeba przeczytać, nie tylko jeśli jest się fanem fantasy.

Recenzja audiobooka i polskiego tłumaczenia.

Wiele lat po przeczytaniu dotychczas wydanych tomów Pieśni Ognia i Lodu w oryginale, w ramach przypomnienia sobie wydarzeń, sięgnąłem po polskie wydanie.
Jak i w przypadku "Gry o Tron" tu również polski tłumacz stanął na wysokości zadania.
Audiobook jest zrealizowany bardzo dobrze, choć nieco szkoda, że wydawca nie zdecydował...

Powieść wybitna na każdym poziomie - od przepięknych, kolorowych, pełnych szczegółów i detali planszy, doskonałej kreski postaci (a tu było pole do popisu, mamy powiem do czynienia z dziełem z pogranicza fantasy i sf - co powoduje, że grafik miał do przedstawienia niezliczone rasy "kosmitów"), poprzez zachwycającą fabułę. Czytanie Armady to niezwykłe przeżycie dla oka i ducha.

Wielu uważa, że Armadę czyta się przede wszystkim dla głównej bohaterki. I choć trzeba się zgodzić, że autorzy lubią szczegółowo prezentować wizualnie Navis czytelnikowi, to trudno nie zapałać sympatią do tej niesfornej, nieco dzikiej, ale jednocześnie inteligentnej i emocjonalnej bohaterki, nie tylko z uwagi na walory estetyczne. Nawet jeżeli jej postać jest archetypem Mary Sue - w realiach powieści sci-fi w żaden sposób to nie przeszkadza.

Duży plus za wydanie zbiorcze w dużym formacie i twardej oprawie. Armada to dzieło wspaniałe i godne polecenia każdemu fanowi komiksów, jak i szeroko rozumianej fantastyki.

Powieść wybitna na każdym poziomie - od przepięknych, kolorowych, pełnych szczegółów i detali planszy, doskonałej kreski postaci (a tu było pole do popisu, mamy powiem do czynienia z dziełem z pogranicza fantasy i sf - co powoduje, że grafik miał do przedstawienia niezliczone rasy "kosmitów"), poprzez zachwycającą fabułę. Czytanie Armady to niezwykłe przeżycie dla oka i...

Grę o tron czytałem lata temu na bazie popularności pierwszego sezonu serialu HBO. Wobec niejako przypomnienia serii za pomocą serialu House of the Dragon, jak i nieśmiałych przebąkiwań, że mamy szanse w niezbyt odległej przyszłości na kolejny tom Pieśni Ognia i Lodu, postanowiłem odświeżyć serię, tym razem w formie audiobooka i po polsku.

Gra o Tron jest superprodukcją z aktorami, muzyką i efektami dźwiękowymi, zrobioną na najwyższym poziomie - muzyka jest subtelna i pojawia się tylko tam, gdzie to potrzebne. Efekty dźwiękowe stanowią ciekawe urozmaicenie, ale nie przytłaczają. I w końcu aktorzy dobrani są dobrze, albo wręcz bardzo dobrze, z pojedynczymi najwyżej wpadkami (jak np. Bran).

A sama powieść? Cóż tu dużo mówić - to arcyklasyka i dzieło wybitne o bogactwie świata przedstawionego na poziomie, któremu dorównało w historii może ze 3 pisarzy fantasy. Największą jednak zaletą powieści są doskonale napisane postaci o rozbudowanych, autentycznych charakterach, których śledzenie jest zachwycającym przeżyciem.

Grę o tron czytałem lata temu na bazie popularności pierwszego sezonu serialu HBO. Wobec niejako przypomnienia serii za pomocą serialu House of the Dragon, jak i nieśmiałych przebąkiwań, że mamy szanse w niezbyt odległej przyszłości na kolejny tom Pieśni Ognia i Lodu, postanowiłem odświeżyć serię, tym razem w formie audiobooka i po polsku.

Gra o Tron jest superprodukcją z...

Kontynuacja godna pierwszego tomu, rozwijająca wątki i uzupełniająca obraz świata przedstawionego.

Akcja toczy się w sposób typowy dla prozy Sandersona - długie, spokojnie prowadzone wątki zmierzają do pasjonującego finału (a właściwe kilku), podczas których akcja będzie z prędkością błyskawicy.

Jak zwykle zachwyca warsztat literacki, wspaniale napisane postaci, ciekawy, oryginalny świat oraz wątek tajemnicy.

Fantastyka najwyższych lotów.

Kontynuacja godna pierwszego tomu, rozwijająca wątki i uzupełniająca obraz świata przedstawionego.

Akcja toczy się w sposób typowy dla prozy Sandersona - długie, spokojnie prowadzone wątki zmierzają do pasjonującego finału (a właściwe kilku), podczas których akcja będzie z prędkością błyskawicy.

Jak zwykle zachwyca warsztat literacki, wspaniale napisane postaci, ciekawy,...

Po "Archiwum Burzowego Światła" postanowiłem sięgnąć po drugą wielką serię Brandona Sandersona. Nie zawiodłem się! "Z mgły zrodzony" to świetne fantasy, pełne ciekawych postaci, dynamicznej akcji, rozbudowanego świata i pomysłowych rozwiązań dotyczących magii i zjawisk nadprzyrodzonych.
Bardzo podobał mi się klimat mrocznego fantasy - smutnego, szarego świata, pełnego niesprawiedliwości, wyzysku i przemocy.
Autor - co typowe dla jego powieści - zręcznie gra tempem akcji, które raz jest większe, raz mniejsze, ale zawsze zmierza do pasjonującego finału - tak było i tym razem.

Książkę można z czystym sercem polecić i chyba się zgodzę, że przygodę z Sandersonem warto rozpocząć właśnie od serii "Mistborn"

Po "Archiwum Burzowego Światła" postanowiłem sięgnąć po drugą wielką serię Brandona Sandersona. Nie zawiodłem się! "Z mgły zrodzony" to świetne fantasy, pełne ciekawych postaci, dynamicznej akcji, rozbudowanego świata i pomysłowych rozwiązań dotyczących magii i zjawisk nadprzyrodzonych.
Bardzo podobał mi się klimat mrocznego fantasy - smutnego, szarego świata, pełnego...

Opus magnum serii.

Opus magnum serii.

Porywająca i dająca do myślenia książka, w której autor stawia hipotezę, że w przeszłości istniała na Ziemi wysoko rozwinięta cywilizacja, która stworzyła podwaliny pod cywilizację Egiptu i Państw Ameryki Środkowej oraz Południowej. A przede wszystkim cywilizacja ta jest odpowiedzialna za zbudowanie najwspanialszych zabytków architektury starożytnej, takiej jak np. Wielka Piramida w Gizie czy Sfinks. Coś co brzmi jak teorie spisowe i fantasy-nauka, dzięki autorowi zmusza do zastanowienia się, czy wiedza, którą czerpiemy z książek historycznych nie powinna ulec aktualizacji.
Przede wszystkim książkę czyta się świetnie i szybko - napisana jest jak dobra powieść przygodowa, ponieważ autor opisuje swoje własne podróże po opisywanych zabytkach i robi to z wyraźną lekkością pióra. Po drugie autor posługuje się bogatą bibliografią, sięgając do opracowań naukowych z zakresu archeologii, geologii, astronomii i wielu innych dziedzin nauk.
Nie da się obok twierdzeń Hancock przejść na zasadzie "ech, bzdury" - teorie otwierają pole do polemiki i głębokiego przemyślenia przeszłości naszego gatunku.

Porywająca i dająca do myślenia książka, w której autor stawia hipotezę, że w przeszłości istniała na Ziemi wysoko rozwinięta cywilizacja, która stworzyła podwaliny pod cywilizację Egiptu i Państw Ameryki Środkowej oraz Południowej. A przede wszystkim cywilizacja ta jest odpowiedzialna za zbudowanie najwspanialszych zabytków architektury starożytnej, takiej jak np. Wielka...