Goseki Kojima

Jak można przeczytać na samym początku mangi w feudalnej Japonii istniało stanowisko „okoshimono bugyo” czyli „magistratu odpowiedzialnego za rzeczy przy pasie”. Samuraj pełniący tę funkcję opiekował się mieczami, testował je a nawet wykonywał egzekucje. Główny bohater tej mangi , Yamada Aesemon jest właśnie swego rodzaju katem. Dwa pierwsze rozdziały mangi opowiadają w jakich okolicznościach Yamada został „okoshimono bugyo”. Okazuje się, że tym wypadku jest to tytuł dziedziczny, a inicjacja głównego bohatera potrafi naprawdę wzruszyć, ale też zaszokować. Z kolei rozdział „Wspaniały poemat ognistej małpy” nie opowiada o egzekucji, ale o starciu z porywaczem. Przeciwnik Yamady reprezentuje typowy motyw ślepca, którego inne zmysły są wyostrzone. Yamada w sprytny sposób jest stanie odkryć jego słabe strony. Nikt nie usiłuje tutaj usprawiedliwiać działań niewidomego przestępcy, chociaż jest tu przedstawione jego specyficzne poczucie moralności. W „Tosho Daigongen” Yamada musi zmierzyć się z prawdziwym zwyrodnialcem, który jest przekonany, że nikt nigdy nie zetnie mu głowy. Historia ta jest pretekstem do pokazania specyfiki ówczesnej mentalności. Ostateczne rozwiązanie problemu wydało mi się trochę zbyt oczywiste, chociaż jest bardzo efektowne. Zdecydowanie bardziej uczłowieczoną postacią jest bohaterka rozdziału „Miotła Otsuyi. Jest to bardzo smutna historia o kobiecie, która przez dawne traumy nie może zapanować nad swoimi zachowaniami i stanowi zagrożenie dla innych. Przy czym jednak można też zauważyć u niej pewne wyrachowanie, przez co jest to bardzo niejednoznaczna postać. Trochę rozczarowała mnie „Porcja świeżej słomy”. Nie mówi nic o bohaterze, raczej powtarza informacje o jego ludzkiej naturze znane z poprzednich rozdziałów. Tom kończy „Dziesięć palców, jedno życie”, które skupia się na specyficznym ostatnim życzeniu skazanego na śmierć. Jest to bardzo prosta, ale też mądra i życiowa historia. Kreska w tomie jest bardzo realistyczna. Autor nie ucieka od żeńskiej golizny czy drastycznych scen. Sceny akcji może nie są bardzo dynamiczne, ale dzięki temu kojarzą się z najlepszym japońskim kinem samurajskim. Słyszałem wiele dobrego o tej serii. Miło mi więc napisać, że pierwszy tom nastawił mnie bardzo pozytywnie. Mam nadzieję, że następne odsłony będą przynajmniej tak dobre jak ten odcinek.