Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Okropna książka" stwierdziłam czytając ostatnią stronę.

Autor bawi się w tej opowieści wątkami. Nie wiadomo jakiego zakończenia spodziewać się po każdym z nich, wpadają, przeplatają się, wcinają w tekst tak, że do końca nie wiadomo dlaczego tam są. Jakoś w połowie książki orientujesz się o co będzie tu chodzić, co jest trzonem całej tej historii. Nie ma tutaj złych i dobrych bohaterów, wszyscy są źli. Ciężko nawet określić kto jest w tym upaprany bardziej.

Początek: martwa sarna na drodze przepowiada wydarzenia krytyczne dla każdego kto miał tę nieprzyjemność znalezienia się w tej historii. Historii, od której trąci prowincjonalizm a kołderka normalności przykrywa tajemnicę. Niejedną.
Przez 50% czasu czytania towarzyszy ci myśl "what the fuck is this shit", jakieś 10% końcówki to swoiste katharsis, pozostałe 40% dla dobra czytelnika Pan Żulczyk mógłby sobie podarować ale to on tutaj dyktuje warunki. Na liście do przeczytania czeka już "Czarne Słońce" ale po "Wzgórzu Psów" potrzebna jest przerwa. I dlatego bardzo szanuję tego Pana. Za niebawienie się w proste i przyjemne historie ale włażenie w takie tematy, które dają po dupie.
Załączam wyrazy uznania.

"Okropna książka" stwierdziłam czytając ostatnią stronę.

Autor bawi się w tej opowieści wątkami. Nie wiadomo jakiego zakończenia spodziewać się po każdym z nich, wpadają, przeplatają się, wcinają w tekst tak, że do końca nie wiadomo dlaczego tam są. Jakoś w połowie książki orientujesz się o co będzie tu chodzić, co jest trzonem całej tej historii. Nie ma tutaj złych i...