Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Skuszona przyznaniem "Wiośnie zaginionych" Nagrody Wielkiego Kalibru 2021 postanowiłam się z nią zapoznać.

Do tej pory Annę Kańtoch kojarzyłam jedynie z powieści "Łaska", którą czytałam jakieś 3 lata temu i niestety nie zrobiła ona na mnie dobrego wrażenie, męczyłam ją dość długo i przez to zraziłam się do samej autorki.

Do cyklu z Krystyną Lesińską nie podchodziłam przez to ze zbyt dużymi oczekiwaniami. Ponadto dosyć sceptycznie nastawiona byłam do postaci głównej bohaterki powieści, pani w podeszłym wieku, która po zakończeniu swojej służby w policji zostaje jeszcze wplątana w prowadzenie śledztwa, które związane jest z jej życiem osobistym. Jakoś ten typ postaci kojarzył mi się jedynie z komedią kryminalną, nie zaś kryminałem jako takim.

Na szczęście zostałam miło zaskoczona, dosyć szybko historia mnie zaintrygowała i wciągnęła. Byłam bardzo ciekawa jak rozwiąże się sprawa tajemniczej śmierci dawnego znajomego pani Krystyny oraz czy choć trochę rozwiązanie zagadki przybliży ją do poznania prawy o losach zaginionego przed laty brata.

Po zakończeniu książki od razu postanowiłam sięgnąć po jej kontynuację - "Lato utraconych" i już dzisiaj mogę przyznać, że jest ona nawet jeszcze lepsza niż pierwsza część serii.

Skuszona przyznaniem "Wiośnie zaginionych" Nagrody Wielkiego Kalibru 2021 postanowiłam się z nią zapoznać.

Do tej pory Annę Kańtoch kojarzyłam jedynie z powieści "Łaska", którą czytałam jakieś 3 lata temu i niestety nie zrobiła ona na mnie dobrego wrażenie, męczyłam ją dość długo i przez to zraziłam się do samej autorki.

Do cyklu z Krystyną Lesińską nie podchodziłam przez...