Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zmęczyła mnie ta książka. Jak poprzednie z tej serii można było czytać tak bezkrytycznie, po prostu dla przyjemności, tak w tej historii jest tyle nielogiczności, tyle dziwnych nieścisłości. Nawet zbytnio nie skupiając się na poszukiwaniu rzucają się w oczy stwierdzenia, które podważają wiarygodność opowieśći.

Na dodatek Warrenów w książce jak na lekarstwo. Styl mocno chaotyczny i obrazowy.

Niezbyt ambitna pozycja. Nie sądzę, żebym z chęcią sięgnęła po kolejne pozycje z tej serii.

Zmęczyła mnie ta książka. Jak poprzednie z tej serii można było czytać tak bezkrytycznie, po prostu dla przyjemności, tak w tej historii jest tyle nielogiczności, tyle dziwnych nieścisłości. Nawet zbytnio nie skupiając się na poszukiwaniu rzucają się w oczy stwierdzenia, które podważają wiarygodność opowieśći.

Na dodatek Warrenów w książce jak na lekarstwo. Styl mocno...

Bardzo dobra książka Kinga (gdy już trafię na tę mniej dobrą albo słabą nie omieszkam o tym napisać).

Autor w mistrzowski sposób buduje napięcie i historię od niepozornych szczegółów i postaci po ostateczne zakończenie.

W książce opowiedziana jest historia miasteczka Jerusalem, od momentu powrotu głównego bohatera do jego nieuchronnej zagłady. King powoli i z mozołem buduje nastrój grozy. Akcja jest zawiązywana powoli, bo też nie ma dokąd się śpieszyć, a lepiej wszystko przedstawić i zrozumieć. Zaczynamy od codziennego życia miasteczka, z jego nawykami i miejskimi legendami. Mamy szeryfa, drobną przestępczość, problemy rodzinne i dom, o którym dzieciaki opowiadają, że jest nawiedzony. Właśnie tym domem chce się zająć nasz główny bohater. Jednak okazuje się, że zło nie jest wytworem wyobraźni, a ma rzeczywistą postać, którą nie jest łatwo przezwyciężyć.

W powieści nie ma zbędnych postaci, wątków, nic się nie urywa, a wszystkie wątki splatają się w jedną fabułę i zaciskają wraz z rozwojem. Szczególnie do gustu przypadły mi fragmenty przed zakończeniem akcji, gdy w miasteczku tliło się jeszcze życie, a mieszkańcy próbowali zachować pozory normalności.

Miasteczko Salem swoim stylem bardziej przypomina typowy horror, jednak nie skupia się wyłącznie na straszeniu, a już samo budowanie napięcia i nastroju grozy może wywołać ciarki i uczucie niepokoju. I właśnie w tym autor się specjalizuje - w budowaniu realistycznych postaci i napięcia.

Bardzo dobra pozycja. Jednak nie polecam dla osób, które szukają czegoś, po czym będą się bały iść po ciemku do toalety albo wystawić stopę poza kołdrę. Nie w taki sposób ma straszyć ta książka.

Bardzo dobra książka Kinga (gdy już trafię na tę mniej dobrą albo słabą nie omieszkam o tym napisać).

Autor w mistrzowski sposób buduje napięcie i historię od niepozornych szczegółów i postaci po ostateczne zakończenie.

W książce opowiedziana jest historia miasteczka Jerusalem, od momentu powrotu głównego bohatera do jego nieuchronnej zagłady. King powoli i z mozołem...

Pozycja traktuje o wnuczce Amona Gotha, nazisty, zbrodniarza wojennego, komendanta obozu, która postanawia opowiedzieć o tym, jak to jest dowiedzieć się tak wstrząsającej prawdy o swoim pochodzeniu. Ponieważ nie wiedziała, została oddana do adopcji i o swoim pochodzeniu dowiaduje się przypadkiem. Jej historia, od informacji burzącej fundamenty rzeczywistości do momentu pogodzenia się z faktami, przeplata się z historią jej babci - żony Amona, oraz faktami historycznymi dotyczącymi jego samego. Wprowadza to trochę chaosu i zamieszania, sprawia, że książki nie czyta się lekko, a bardziej podąża za narracją.

Czy warto przeczytać? Mało jest książek, o których można powiedzieć, że nie warto jej czytać. Zawsze można wyrobić sobie swoje zdanie na jej temat. Czy polecam każdemu? Niekoniecznie, bardziej w formie ciekawostki.

Pozycja traktuje o wnuczce Amona Gotha, nazisty, zbrodniarza wojennego, komendanta obozu, która postanawia opowiedzieć o tym, jak to jest dowiedzieć się tak wstrząsającej prawdy o swoim pochodzeniu. Ponieważ nie wiedziała, została oddana do adopcji i o swoim pochodzeniu dowiaduje się przypadkiem. Jej historia, od informacji burzącej fundamenty rzeczywistości do momentu...

Opinia oznaczona jako spoiler, ponieważ książka jest stosunkowo krótka i możliwe, że podane informacje pochodzą z rozwinięcia fabuły i mogą mieć wpływ na odbiór oraz ocenę książki.


Carrie - pierwsza książka Kinga. Jednak to nie od niej zaczęłam swoją przygodę z mistrzem grozy. I bardzo dobrze, bo bym się zniechęciła. Do tej książki trzeba trochę dorosnąć i zaznajomić się z twórczością Kinga lub, mówiąc krótko, wiedzieć, że niekoniecznie ma on w zwyczaju straszyć nas straszydłami i potworami. Bo Carrie nie jest potworem, jest normalną dziewczyną w okresie dorastania, której los nie oszczędza, a jej ponadnaturalne zdolności nie mogą być zinterpretowane jako dar czy przekleństwo, ponieważ dopiero się budzą. Możemy je oceniać wyłącznie z perspektywy okoliczności, w jakich zostaje postawiona (fanatyzm religijny matki, brak równowagi i bezpieczeństwa z powodu braku drugiego opiekuna, odtrącenie ze strony rówieśników).

Carrie niezaprzeczalnie jest postacią tragiczną. I właśnie w tym King jest najlepszy, w budowaniu psychologii i charakterystyki postaci. Czytelnik wierzy w stu procentach, dlaczego matka Carrie jest taką osobą, wie, co ją do tego doprowadziło i wierzy w jej zachowania. Carrie postępuje tak jak postąpiłaby większość z nas. King po prostu potrafi stworzyć realne, wiarygodne postaci z krwi i kości. Więc mimo tego, co uczyniła Carrie i do czego doprowadził ją los, możemy je współczuć. Mamy prawo jej żałować. A opis jej zmagań z otoczeniem i jej rzeczywistością jest po prostu bardzo dobrą opowieścią o niesprawiedliwości i próbie dopasowania inności w ramy tego, co nazywamy normalnym.

Opinia oznaczona jako spoiler, ponieważ książka jest stosunkowo krótka i możliwe, że podane informacje pochodzą z rozwinięcia fabuły i mogą mieć wpływ na odbiór oraz ocenę książki.


Carrie - pierwsza książka Kinga. Jednak to nie od niej zaczęłam swoją przygodę z mistrzem grozy. I bardzo dobrze, bo bym się zniechęciła. Do tej książki trzeba trochę dorosnąć i zaznajomić się...

Książka dobra. Nasze społeczeństwo potrzebuje takich pozycji, żeby uzmysłowić sobie, jak powszechne jest zjawisko przemocy oraz nadużyć seksualnych. Jednak czegoś jej brakuje, czegoś, co pozwoliłoby, żeby wryła się w pamięć. Niestety, treści w niej zawarte szybko ulatują. Możliwe, że przez nagromadzenie danych statystycznych, możliwe, że brakuje jej w pewnym stopniu dosadności. Bo uniwersalizm opisanych historii jest - rozpiętość zarówno czasu, miejsc, wieku i okoliczności jest bardzo duża.

Potrzebujemy więcej dobrych książek poruszających ciężkie, trudne i niewygodne tematy.

Książka dobra. Nasze społeczeństwo potrzebuje takich pozycji, żeby uzmysłowić sobie, jak powszechne jest zjawisko przemocy oraz nadużyć seksualnych. Jednak czegoś jej brakuje, czegoś, co pozwoliłoby, żeby wryła się w pamięć. Niestety, treści w niej zawarte szybko ulatują. Możliwe, że przez nagromadzenie danych statystycznych, możliwe, że brakuje jej w pewnym stopniu...

Znaczny spadek jakości ,odnotowywany od kilku ostatnich tomów opowiadań, tutaj jest ukazany w pełnej krasie.

Fabuła - mało intersująca, brak ekscytujących i nieoczekiwanych zakończeń. Dialogi - głównie ekspozycyjne, nierealne, sztuczne. Przez ciągłą ekspozycję nie miałam żadnej przyjemności z samodzielnego odkrywania świata. Podchodzi to pod traktowanie czytelnika jak głąba, któremu trzeba wszystko pokazać, bo sam nie zauważy.
I mój największy problem - bohaterowie. Nie mają już własnego, wyjątkowego charakteru. Wszyscy stali się Stormem. Skórzewski już nie patrz z nadzieją w przyszłość tylko ze smutkiem i nostalgią patrzy w przeszłość. Marzeniem każdego bohatera jest znaleźć pannę i mieć dzieci. A postaci są zbudowane od kalki Storma tak bardzo, że w pewnym momencie nie wiedziałam, kto jest autorem wypowiedzi. Musiałam sprawdzić - Malwina, ale równie dobrze mógłby to Sztorm, Henryk, Piłsudski, Skórzewski czy Arek. Wszyscy są jak jedna postać pod wieloma imionami...

Do tego głupotki w stylu "nie mam pojęcia, nie znam się na tym, nigdy tego nie robiłem" a stronę później "jestem ekspertem, jestem samowystarczalny, znam fachowe słownictwo i znaczenie". Bohaterowie ekspozycyjni, jakby urodzili się przed chwilą, a nie żyli w tym świecie, wszystko im trzeba tłumaczyć. Rozwiązania albo są banalne, ale bohaterom ciężko na nie wpaść, albo znajdują się same.

Zamiast opowiadań i historii dostałam bajkę. Pozostanę przy pierwszych kilku tomach, w których to faktycznie były historie ze Światów.

Znaczny spadek jakości ,odnotowywany od kilku ostatnich tomów opowiadań, tutaj jest ukazany w pełnej krasie.

Fabuła - mało intersująca, brak ekscytujących i nieoczekiwanych zakończeń. Dialogi - głównie ekspozycyjne, nierealne, sztuczne. Przez ciągłą ekspozycję nie miałam żadnej przyjemności z samodzielnego odkrywania świata. Podchodzi to pod traktowanie czytelnika jak...