Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„[…] był to czas, kiedy ludzie, których jedyną winą było to, że ich imiona pochodziły z innego języka, którego nawet nie znali, zostali wypędzeni z domów i wsi, w których mieszkali od dwóch tysięcy lat, oderwani od swoich zwierząt oraz grobów swoich bliskich i wygnani z kraju”.

„Milczenie Szeherezady” to opowieść o miejscu, którego już nie ma.
Egzotyczna Smyrna, perła osmańskiego imperium, w której od wieków obok siebie żyją Turcy, Grecy i Ormianie, muzułmanie, chrześcijanie i żydzi. I Smyrna w ogniu, śmiertelna pułapka dla tych, których europejskie statki nie wzięły na pokład. Popiół, śmierć i strach.
Defne Suman zręcznie przeplata dwa odmienne obrazy jednego miasta, umieszczając akcję powieści na tle konfliktu grecko-tureckiego, swoimi bohaterami czyniąc osoby różnych narodowości, o odmiennych historiach i przekonaniach. Co czyni „Milczenie…” tytułem interesującym, ale niełatwym.
Nie jest to książka, którą pochłonie się szybko i przyjemnie. Wymaga skupienia, zwłaszcza że rozdziały nie są ułożone chronologicznie, a autorka wrzuca czytelnika w trzy różne płaszczyzny czasowe, nie wyjaśniając za wiele. (Dopiero pod koniec elementy układanki wskakują na swoje miejsce, tworząc spójną całość.)


I to właśnie Smyrna jest najciekawszym, najbarwniejszym, najlepiej przedstawionym bohaterem tej historii. Na uwagę zasługują też na pewno Edith i Avinash, natomiast Panagiotę odebrałam jako najsłabszy element tej historii. Przy barwnych charakterach pozostałych postaci jako bohaterka wypada blado, nieinteresująco. Motywy jej postępowania często były dla mnie niezrozumiałe, a losy - niezbyt angażujące.
A przecież opowieść o konflikcie, przemijaniu i upadku miasta powinna mnie porwać. A jednak - ze względu na Panagiotę - nie porwała.
To mój największy zarzut.

Muszę jednak oddać „Milczeniu…”, że zainteresowała mnie historią tamtego regionu i stanowiła nie lada wyzwanie. Czytanie książek spoza anglosaskiego czy polskiego kręgu kulturowego jest dla mnie zawsze wyjściem z pewnej strefy komfortu. Cieszę się, że spróbowałam.

„[…] był to czas, kiedy ludzie, których jedyną winą było to, że ich imiona pochodziły z innego języka, którego nawet nie znali, zostali wypędzeni z domów i wsi, w których mieszkali od dwóch tysięcy lat, oderwani od swoich zwierząt oraz grobów swoich bliskich i wygnani z kraju”.

„Milczenie Szeherezady” to opowieść o miejscu, którego już nie ma.
Egzotyczna Smyrna, perła...