Cytat dnia
Im dłużej o tym myślała, tym bardziej gniew, niczym lawa, rozprzestrzeniał się po jej ciele. Paliły ją uszy, oczy, szyja...
Najnowsze artykuły
ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturą
9
ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początek
40
ArtykułyOgromny dom pełen książek wystawiony na sprzedaż w Anglii. Trzeba za niego zapłacić fortunę
8
ArtykułyPaul Auster nie żyje. Pisarz miał 77 lat6
Popularne wyszukiwania
- Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Milczenie Szeherezady Defne Suman
📖🐲 Dla mnie nużąca, więc w dużej mierze ją przekartkowałam. Fabuła jest prosta, tym bardziej, że już na początku jedna z tajemnic staje się oczywista i autorka sama spojleruje, co będzie dalej, a ja wyjątkowo nie lubię, jak w książkach ktoś opowiada, że dowiemy się czegoś za dwadzieścia lat albo i pięćdziesiąt, a po drodze są nudne, niewnoszące niczego nowego opisy życia na przełomie wieków i zmian obyczajowych w pierwszych dwóch-trzech dekadach XX wieku. Niestety nie wciągnęły mnie opowieści bohaterów, a zawirowania polityczne opisane są w nieangażujący sposób w formie wykładów encyklopedycznych włożonych w usta postaci albo tak poszatkowane, że nagle kilkadziesiąt stron później znów nie wiedzieć czemu wracamy na chwilę do naprawdę ważnych wydarzeń, o których ja na przykład chciałabym się dowiedzieć więcej. Moim zdaniem dobrze byłoby porządnie opisać chociażby te bataliony pracy i to kto tam trafiał, czy ktoś wrócił i jakie były szanse przeżycia. A tak sama doczytałam, że to przedsmak Holokaustu, a tutaj przedstawia się to jakoś bez ikry, bo jako porównanie do Zagłady, która nastąpiła przecież później. Jakby rzeź Ormian nie miała prawa być osobnym zdarzeniem historycznym ze swoją własną ziejącą okrucieństwem, bolesną prawą. No i proszę Was. Szpieg, o którym wszyscy plotkują? Na serio? A szkoda, bo liczyłam na coś więcej, niż tylko sztuczne dialogi między bohaterami albo ciągnąca się przez całe strony opowieść o tym, co powiedział kiedyś ktoś inny. Być może jest to celowe nawiązanie do Opowieści z tysiąca i jednej nocy, może taki styl jest typowy dla tureckiej kultury opowieści, ale dla mnie jest męczący i zwyczajnie nudny. Dla mnie rozczarowująca obyczajówka łamane na romansidło z wielką historią w tle i tylko w tle.Milczenie Szeherezady Defne Suman„[…] był to czas, kiedy ludzie, których jedyną winą było to, że ich imiona pochodziły z innego języka, którego nawet nie znali, zostali wypędzeni z domów i wsi, w których mieszkali od dwóch tysięcy lat, oderwani od swoich zwierząt oraz grobów swoich bliskich i wygnani z kraju”. „Milczenie Szeherezady” to opowieść o miejscu, którego już nie ma. Egzotyczna Smyrna, perła osmańskiego imperium, w której od wieków obok siebie żyją Turcy, Grecy i Ormianie, muzułmanie, chrześcijanie i żydzi. I Smyrna w ogniu, śmiertelna pułapka dla tych, których europejskie statki nie wzięły na pokład. Popiół, śmierć i strach. Defne Suman zręcznie przeplata dwa odmienne obrazy jednego miasta, umieszczając akcję powieści na tle konfliktu grecko-tureckiego, swoimi bohaterami czyniąc osoby różnych narodowości, o odmiennych historiach i przekonaniach. Co czyni „Milczenie…” tytułem interesującym, ale niełatwym. Nie jest to książka, którą pochłonie się szybko i przyjemnie. Wymaga skupienia, zwłaszcza że rozdziały nie są ułożone chronologicznie, a autorka wrzuca czytelnika w trzy różne płaszczyzny czasowe, nie wyjaśniając za wiele. (Dopiero pod koniec elementy układanki wskakują na swoje miejsce, tworząc spójną całość.) I to właśnie Smyrna jest najciekawszym, najbarwniejszym, najlepiej przedstawionym bohaterem tej historii. Na uwagę zasługują też na pewno Edith i Avinash, natomiast Panagiotę odebrałam jako najsłabszy element tej historii. Przy barwnych charakterach pozostałych postaci jako bohaterka wypada blado, nieinteresująco. Motywy jej postępowania często były dla mnie niezrozumiałe, a losy - niezbyt angażujące. A przecież opowieść o konflikcie, przemijaniu i upadku miasta powinna mnie porwać. A jednak - ze względu na Panagiotę - nie porwała. To mój największy zarzut. Muszę jednak oddać „Milczeniu…”, że zainteresowała mnie historią tamtego regionu i stanowiła nie lada wyzwanie. Czytanie książek spoza anglosaskiego czy polskiego kręgu kulturowego jest dla mnie zawsze wyjściem z pewnej strefy komfortu. Cieszę się, że spróbowałam.Popularne w kategorii książek autora
Popularni autorzy
