Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ogromne rozczarowanie. Męczyłam się z tą książką ponad miesiąc, a im dalej tym było gorzej. Autorka powiela chyba wszystkie stereotypy dotyczące Finlandii jakie istnieją. Większość książki to wizyty w różnych barach i knajpach, poznajemy studentów i imigrantów. Finlandia ogranicza się do Turku i społeczności szwedzkojęzycznej. Na każdym kroku podkreślany jest podział na dwie grupy: fińsko- i szwedzkojęzyczną. Mam też trochę takie wrażenie, że według autorki jeśli jedna osoba coś powiedziała to tak jest.

Autorka jeździła tramwajem w mieście gdzie nie ma tramwajów. Linia tramwajowa w Tampere jest dopiero w budowie. Czyżby podróżowała w czasie? Niestety podobnych kwiatków jest więcej.

Zirytowało mnie też nadmierne używanie słowa iskelmä.

"W praktyce wpływ Hitlera ograniczył się do umieszczenia niebieskich swastyk na skrzydłach fińskich samolotów...." Niebieska swastyka była symbolem fińskich sił powietrznych w latach 1918-1944. Niespodzianka, Adolf nie miał z tym nic wspólnego. Czy ta książka przeszła jakąkolwiek korektę merytoryczną?

Smutno.

Ogromne rozczarowanie. Męczyłam się z tą książką ponad miesiąc, a im dalej tym było gorzej. Autorka powiela chyba wszystkie stereotypy dotyczące Finlandii jakie istnieją. Większość książki to wizyty w różnych barach i knajpach, poznajemy studentów i imigrantów. Finlandia ogranicza się do Turku i społeczności szwedzkojęzycznej. Na każdym kroku podkreślany jest podział na...

To taka książka, którą chce się czytać powoli. Delektować się każdą historią. Przeciągać czytanie, żeby starczyła na jak najdłużej. Cudowna. Już nie mogę się doczekać kolejnej.
Przepiękne fotografie chwytają za serce.

To taka książka, którą chce się czytać powoli. Delektować się każdą historią. Przeciągać czytanie, żeby starczyła na jak najdłużej. Cudowna. Już nie mogę się doczekać kolejnej.
Przepiękne fotografie chwytają za serce.