Zostanie tylko wiatr. Fiordy zachodniej Islandii
Wydawnictwo:
Czarne
literatura faktu
- Data wydania:
- 2019-09-18
- Data 1. wyd. pol.:
- 2019-09-18
- Liczba stron:
- 264
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788380499188
- Wydawnictwo:
- Czarne
- Tagi:
- reportaż Islandia lata pięćdziesiąte
- Kategoria:
- literatura faktu
- Data wydania:
- 2019-09-18
- Liczba stron:
- 264
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788380499188
- Tagi:
- reportaż Islandia lata pięćdziesiąte
1952 roku ostatni islandzcy osadnicy odpłynęli z Hornstrandir. Ślady ich życia powoli zaczęły znikać, a półwyspem znów zawładnęła natura. Mieszkańcy przeprowadzili się w przyjaźniejsze rejony, zostawiając za sobą ponadtysiącletnią historię ujarzmiania ziemi, będącej dziś jednym z najpiękniejszych rezerwatów przyrody na świecie. Wielu współczesnych Islandczyków twierdzi, że Hornstrandir opustoszał, ponieważ był jednym z najtrudniejszych do życia zakątków kraju. Sądzono, że jego mieszkańcy pochodzili z innego świata.
Berenika Lenard i Piotr Mikołajczak, autorzy bestsellerowego reportażu Szepty kamieni. Historie z opuszczonej Islandii, zabierają nas w podróż po półwyspie: do dawnej norweskiej stacji wielorybniczej, amerykańskiej bazy wojskowej na szczycie góry, w rejs statkiem po fiordach. Odwiedzają także dolinę, w której mieszkał najsłynniejszy islandzki pustelnik, zaglądają do domu najbardziej radykalnego komunisty w historii kraju i rozmawiają z prezydentem Islandii. Poznają historie kapitanów, myśliwych, hodowców owiec, artystów i dziennikarzy oraz ludzi, których życie naznaczyły wielkie tragedie. Zostanie tylko wiatr to zbiór opowieści z pozornie znanej, lecz odległej wyspy – ze świata, który warto ocalić.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Poczekaj, szukamy dla Ciebie najlepszych ofert
Polecane księgarnie
Pozostałe księgarnie
Informacja
Oficjalne recenzje
Piękniej nie będzie
Hornstrandir to najbardziej oddalony region Fiordów Zachodnich - krainy lodu i ognia, monumentalnych klifów i zapierającej dech w piersiach przyrody. Tu wśród wyjątkowej górskiej scenerii, opuszczonych farm i łąk pokrytych intensywnie żółtymi i fioletowymi kwiatami schronienie znalazły lisy arktyczne i maskonury. To jedno z nielicznych w Europie miejsc, gdzie człowiek wciąż przegrywa w walce z naturą.
Na samym skraju bieguna północnego krótkie lato i ciemności panujące przez większą część roku przyczyniły się do narodzin legend o trollach i olbrzymach. W latach 50. wraz z zamknięciem amerykańskiej stacji wojskowej i osady wielorybniczej wynieśli się z okolic Hornstrandir ostatni stali mieszkańcy. Pomimo trudnych warunków klimatycznych to właśnie to miejsce zafascynowało Berenikę Lenard (ur. 1986) i Piotra Mikołajczyka (ur. 1983), którzy postanowili zgłębić jego tajemnice i opisać w reportażu „Zostanie tylko wiatr. Fiordy zachodniej Islandii“.
Nie jest to pierwsza książka o Islandii w dorobku obydwu autorów. Wcześniej opublikowali już wspólnie poetycką w stylu relację „Szepty kamieni. Historie z opuszczonej Islandii“ (wyd. Otwarte 2017 r.) Autorzy mieszkają na stałe w Reykjaviku i ich pasja realizuje się wielotorowo — razem prowadzą stronę internetową Icestory.pl i oferują organizację nieszablonowych wycieczek po Islandii i wyjazdów do innych krajów północnej Europy.
Tym bardziej pierwsze opisane w książce spotkanie rozczarowuje. Podczas swoich podróży para musiała spotkać wielu interesujących ludzi, dlaczego więc autorzy zdecydowali się rozpocząć opowieść o Islandii od przywołania rozmowy z niezbyt sympatyczną kobietą, która twierdzi, że „niczego się nie dowiedzą” i ze złością opowiada o tym, że czeka na kryzys finansowy, który zahamuje napływ turystów i sprawi, że puste pokoje hotelowe i guesthousy zostaną zamienione w mieszkania, gdzie spędzi emeryturę?
Dopiero w kolejnych rozdziałach możemy zrozumieć celowość tego zabiegu. Kluczowa w tym kontekście jest historia pustelnika znanego jako Gísli á Uppsölum (Gísli z Uppsölum), którą nietrudno odczytać jako metaforę losów całego kraju. Historia Gísliego porusza także z najprostszej, ludzkiej perspektywy. W 1981 roku w islandzkiej telewizji RÚV ukazał się niezwykły reportaż o człowieku, który od dekad mieszka samotnie „na końcu świata” - w niewielkiej chacie bez bieżącej wody i elektryczności, za towarzyszki mając jedynie owce. Widzowie na całym świecie zobaczyli, jak starzec gra na organach wśród pustych pomieszczeń, jak pierwszy raz od wielu lat ma szansę komunikować się z ludźmi, jak próbuje smaku banana.
Niespodziewana sława musiała zmienić życie Gísliego — ze wszystkimi tego pozytywnymi i negatywnymi konsekwencjami. Podobnie zdaniem Bereniki Lenard i Piotra Mikołajczyka dzieje się z Islandią zalewaną turystami. Z jednej strony ich przyjazd oznacza szansę na rozwój i pieniądze, międzykulturową komunikację i powstawanie nowej infrastruktury i poprawę warunków życia mieszkańców, z drugiej często niestety wiąże się ze zniszczeniem cennych przyrodniczo zakątków wyspy i bezpowrotną utratą dawnego charakteru okolic, zmianie stylu życia i tradycji.
Poszczególne historie opisane w książce obrazują te napięcia: autorzy przedstawiają między innymi opowieści Sóley Eiríksdóttir, kobiety, która przeżyła lawinę, tracąc w niej najbliższych, rybaków uczestniczących w akcji ratunkowej; Elisabet „Betty”- matki samotnie wychowującej syna na farmie, „ostatniej kobiety” w okolicy; byłego prezydenta Islandii; emerytowanego żołnierza, który w młodości stacjonował w nieczynnej już bazie; radykalnego komunisty, kapitanów i przewodników.
Autorzy dostrzegają zgubny wpływ masowej turystyki, jednak podchodzą do tematu bez radykalizmu i krzywdzących uproszczeń, rozmawiają z osobami stojącymi po różnych stronach barykady. Zastanawiają się, w jaki sposób można byłoby pogodzić korzyści wynikające z otwarcia regionu na świat z możliwie jak najmniejszymi szkodami dla środowiska naturalnego i lokalnych społeczności.
Ważnym tematem, który pojawia się we wszystkich opisywanych historiach, jest również samotność. Na Fiordach Zachodnich jest ona czym innym — w żaden sposób nie przypomina samotności wśród tłumów, jakiej doświadczają współcześnie mieszkańcy większych i mniejszych miast. To stan naturalny, trudny do zrozumienia i zniesienia dla osób żyjących gdzie indziej, a przecież towarzyszący człowiekowi przez całe wieki. Wędrując przez Hornstrandir, można całymi dniami nikogo nie spotkać, co wymusza spojrzenie w głąb siebie, które trudno zagłuszyć.
Poszczególne wątki składają się na refleksyjno-słodko gorzką opowieść o niezwykłej pokorze wobec natury i sile woli. Styl reportażu zachęca do czytania powoli, delektowania się słowami, obrazami; spokojnego kontemplowania opisanych problemów i poszukiwania zrozumienia dla przeciwstawnych racji.
Anna Michalska
Popieram [ 3 ]
Link do recenzji
1489
19
22
Oceny
Dyskusje
Książka na półkach
- 313
- 180
- 52
- 14
- 10
- 10
- 7
- 5
- 5
- 5
Opinie [34]
Napisana w meczacym stylu. Najciekawsze fragmenty to te o Grenlandii i islandzkim komuniście. Druga połowa jest ciekawsza i lepiej się czyta. Zdjęcia super i fajnie, że są mapy. Ale to jednak najsłabsza książka z Czarnego, jaką czytałem.
Pokaż mimo toIslandia fascynuje mnie od dawna. Po pierwszą książkę Bereniki Lenard i Piotra Mikołajczyka sięgnęłam od razu po jej premierze i bardzo dobrze ją wspominam. W końcu nadszedł czas, by zapoznać się z kolejną.
więcej"Zostanie tylko wiatr. Fiordy zachodniej Islandii" to reportaż, w którym czuć surowość islandzkiego klimatu. Znajdziemy w nim historie ludzi związanych z tym odległym...
Bardzo dobry reportaż. Wyjątkowość tej książki polega na tym, że przeczytamy tu w większości wyjątkowe historie, których nie da się znaleźć nigdzie indziej. Wszystko jest świetnie połączone nicią jaką jest tu opuszczony półwysep Hornstrandir i Fiordy Zachodnie. Piękna książka.
Pokaż mimo toKilkanaście lat temu ta książka na pewno nie zobaczyłaby światła dziennego. Żaden wydawca nie zdecydowałby sie na publikację chaotycznych rozmów z przypadkowo spotkanymi osobami. Bo co z tego, że zamieszkują bardzo ciekawy kawałek świata skoro poza tym nic ich nie łączy. Tak często jak "bohaterowie" zmieniają się tematy, trudno doszukać się tu jakiegoś pomysłu czy chociaż...
więcejCiekawa tematyka, ale sam układ książki trochę chaotyczny.
Pokaż mimo toKsiążka napisana jakby na siłę. Nie końca wiadomo o czym w ogóle ma traktować. To przypadkowy zbiór ludzi i ich historii wymieszany z nazbyt patetycznymi opisami przyrody. Trudno dobrnąć do końca kiedy nie ma wątku przewodniego.
Pokaż mimo toLubię tę surowość przyrody okraszoną prawdziwymi charakterami z odrobiną romantyzmu.
Pokaż mimo to"Ale wyspiarze zamieszkujący prowincję wiedzą swoje - to natura ma ostatnie słowo. Nieważne, co robisz, musisz przystać na jej warunki; pogody nie kupisz za żadne pieniądze. Wtedy się adaptujesz, godzisz ze sobą. Kiedy świeci słońce - kosisz, idziesz na spacer, w końcu możesz popłynąć na ryby."
więcejMoja druga książka tych Autorów i oczekiwania, które miałam zostały w pełni...
Hornstrandir odwiedziłem w 2013 roku zanim to stało się modne (choć chyba ciągle nie jest). Spędziłem tam ponad tydzień i z ręką na sercu muszę powiedzieć, że nigdy nie czułem takiej ciszy i spójności z naturą, jak właśnie tam. Odwiedziłem dom doktora (właścicielka podawała kawę i przesłodkie naleśniki), zwiedziłem latarnię, w której (wtedy tego nie wiedziałem) przebywał...
więcejWydawnictwo Czarne było dla mnie zawsze synonimem jakości. Czasami jedne książki podobały mi się bardziej niż inne, ale nie mogłam narzekać na styl. Nigdy nie gubiłam się w zawiłościach treści. W tym kontekście "Zostanie tylko wiatr" jest dla mnie strasznym rozczarowaniem. Książka bez ładu i składu, chaotyczna, napisana dziwnym i sztucznym językiem. I do końca nie wiem o...
więcej