Nie mieszkam w igloo

Czyta się świetnie . Jedna gwiazdka więcej za unikatowość, bo to w zasadzie jedyna tego typu pozycja o Grenlandii w Polsce (Wiśniewskiej nie liczę bo to raczej turystyka reportażująca )

Czyta się świetnie . Jedna gwiazdka więcej za unikatowość, bo to w zasadzie jedyna tego typu pozycja o Grenlandii w Polsce (Wiśniewskiej nie liczę bo to raczej turystyka reportażująca )

Lekko się czyta, dobry reportaż ale bardziej skupia się na początkach pobytu głównego bohatera i poznanych zwyczajach rodziny. Trochę zabrakło mi pokazania perspektywy grenlandczyka.

Lekko się czyta, dobry reportaż ale bardziej skupia się na początkach pobytu głównego bohatera i poznanych zwyczajach rodziny. Trochę zabrakło mi pokazania perspektywy grenlandczyka.

Adama Jarniewskiego obserwuję od lat na instagramie, gdzie wrzuca piękne zdjęcia z Grenlandii. Od dłuższego czasu też chodziła za mną jego książka o tej wyspie, aż w końcu zabrałam się za lekturę. Nie zaprzeczę, z pewnymi obawami, bo już niejednokrotnie "przejechałam się" na książkach blogerów, napisanych tak, jakby był to kolejny - tym razem nieco dłuższy - wpis na blogu. Nieco podobnie było z "Nie mieszkam w igloo", jednak Jarniewski uporządkował swoją książkę w miarę składną całość - będącą jego historią wyprowadzki na Grenlandię i życia tam. Owszem, wiele rozdziałów nie jest ze sobą powiązanych ani ułożonych chronologicznie, inne idealnie pasują do blogowych ciekawostek, ale całość czytało się całkiem przyjemnie :).
Autor mieszka na Grenlandii już od kilkunastu lat, "Nie mieszkam w igloo" to książka powstała po dziesięciu latach spędzonych na wyspie. Jarniewski przeprowadził się na Grenlandię do swojej ciężarnej dziewczyny i dzięki jej pomocy mógł dość szybko i w miarę bezboleśnie poznać ten - tak inny od polskiego - świat. Długie zimy, polowania, mieszanka języków, lokalne tradycje... Sporo tu fajnych ciekawostek, a do tego - co uwielbiałam już na instagramie, więc musiało spodobać mi się też w książce - wiele pięknych zdjęć ukazujących surowe piękno grenlandzkich krajobrazów. "Nie mieszkam w igloo" to przyjemna i ciekawa lektura, przybliżająca czytelnikowi życie codzienne na jednej z najbardziej interesujących wysp na świecie ;).

Adama Jarniewskiego obserwuję od lat na instagramie, gdzie wrzuca piękne zdjęcia z Grenlandii. Od dłuższego czasu też chodziła za mną jego książka o tej wyspie, aż w końcu zabrałam się za lekturę. Nie zaprzeczę, z pewnymi obawami, bo już niejednokrotnie "przejechałam się" na książkach blogerów, napisanych tak, jakby był to kolejny - tym razem nieco dłuższy - wpis na blogu....

Interesujący obraz innej kultury oraz rzeczywistości, z którą spotkał się autor.

Interesujący obraz innej kultury oraz rzeczywistości, z którą spotkał się autor.

Spora dawka informacji o innym świecie. Napisane przyzwoicie w kategorii literatury przepisanej z bloga, choć zabrakło redakcji - uporządkowania materiału i języka.

Spora dawka informacji o innym świecie. Napisane przyzwoicie w kategorii literatury przepisanej z bloga, choć zabrakło redakcji - uporządkowania materiału i języka.

Dobry reportaż o życiu na Grenlandii. Wiele zaskoczeń i ciekawych faktów, ale niektóre tematy niepotrzebnie rozciągnięte.

Dobry reportaż o życiu na Grenlandii. Wiele zaskoczeń i ciekawych faktów, ale niektóre tematy niepotrzebnie rozciągnięte.

Lekka, pogodna, w zabawnym tonie, a przy tym wszystkim przepełniona ciekawostkami o jakże egzotycznej krainie. Mimo że nie ma wyraźnej fabuły z rozpoczęciem i zakończeniem a jest to raczej zbiór anegdotek - wciągająca. Żal było kończyć :)

Lekka, pogodna, w zabawnym tonie, a przy tym wszystkim przepełniona ciekawostkami o jakże egzotycznej krainie. Mimo że nie ma wyraźnej fabuły z rozpoczęciem i zakończeniem a jest to raczej zbiór anegdotek - wciągająca. Żal było kończyć :)

To raczej literatura autobiograficzna a nie reportaż. Książka bardzo ciekawa. Drobne braki warsztatowe autora nadrabiane są sporą wiedzą, poczuciem humoru i zdrowym dystansem do samego siebie. Wszystko podane jest w bardzo przystępny sposób i zilustrowane pięknymi fotografiami.

To raczej literatura autobiograficzna a nie reportaż. Książka bardzo ciekawa. Drobne braki warsztatowe autora nadrabiane są sporą wiedzą, poczuciem humoru i zdrowym dystansem do samego siebie. Wszystko podane jest w bardzo przystępny sposób i zilustrowane pięknymi fotografiami.

Ogólnie można uznać, że to dość ciekawa książka, nie wiedziałem za wiele o Grenlandii, teraz coś tam wiem. Jednak po przeczytaniu książki nie jestem pewny, czy mam całościowy obraz prawdziwej Grenlandii, czy tylko punkt widzenia autora. Taki trochę pamiętnik (Drogi pamiętniczku wczoraj na obiad jadłem fokę, a jutro będę polował na renifera, a pojutrze jest rozpoczęcie roku szkolnego...).
Książkę ogólnie oceniam na 6, ale ostatecznie jeszcze jeden ucinam za ostatni rozdział (Drogi pamiętniczku, dziś byłem na koncercie...),który czytał się, jak jakaś promocja zespołu.

Ogólnie można uznać, że to dość ciekawa książka, nie wiedziałem za wiele o Grenlandii, teraz coś tam wiem. Jednak po przeczytaniu książki nie jestem pewny, czy mam całościowy obraz prawdziwej Grenlandii, czy tylko punkt widzenia autora. Taki trochę pamiętnik (Drogi pamiętniczku wczoraj na obiad jadłem fokę, a jutro będę polował na renifera, a pojutrze jest rozpoczęcie roku...

Czyta się świetnie, dużo można się dowiedzieć. Nic tylko sięgnąć po tę pozycję :)

Czyta się świetnie, dużo można się dowiedzieć. Nic tylko sięgnąć po tę pozycję :)