Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Drobna uwaga. Na pewno umrzecie.

Drobna uwaga. Na pewno umrzecie.

Zabił się, bo kochał życie.

Zabił się, bo kochał życie.

Jeśli weźmiesz w podróż książkę (...) wydarzy się coś dziwnego: ksążka zacznie gromadzić twoje wspomnienia. Potem wystarczy ją otworzyć i znów znajdziesz się tam, gdzie ją wtedy czytałaś. Ledwie przeczytasz pierwsze słowa, wrócą do ciebie obrazy, zapachy, smak lodów, które wówczas jadłaś... Wierz mi ksążka jest jak muchołapka. Wspomnienia najlepiej trzymają się kart pokrytych drukiem.

Jeśli weźmiesz w podróż książkę (...) wydarzy się coś dziwnego: ksążka zacznie gromadzić twoje wspomnienia. Potem wystarczy ją otworzyć i zn...

Nie można kochać dwóch osób tak samo. To po prostu niemożliwe. Kochasz każdego człowieka inaczej, bo jest jedyny w swoim rodzaju i on w tobie również dostrzega twoją niepowtarzalność. Im lepiej się poznajecie, tym bogatsze stają się barwy waszej relacji.

Nie można kochać dwóch osób tak samo. To po prostu niemożliwe. Kochasz każdego człowieka inaczej, bo jest jedyny w swoim rodzaju i on w tobi...

- Jaka jest twoja rodzina? - Co masz na myśli? - Tak po prostu, twoja rodzina musi się bardzo różnić od mojej. - Faktycznie - roześmiałam się. - No cóż, na przykład u mnie w domu nie nosi się korony przy śniadaniu. - Jak rozumiem, w domu Singerów to zwyczaj zarezerwowany do obiadu? - Oczywiście.

- Jaka jest twoja rodzina? - Co masz na myśli? - Tak po prostu, twoja rodzina musi się bardzo różnić od mojej. - Faktycznie - roześmiałam si...

- Co ci leży na sercu? - Nic - odpowiedziała i po chwili dodała: - Świat. (...) - Tak - odparł Magnus. - Tak wyglądasz, jakby świat leżał ci na sercu.

- Co ci leży na sercu? - Nic - odpowiedziała i po chwili dodała: - Świat. (...) - Tak - odparł Magnus. - Tak wyglądasz, jakby świat leżał ci...

- Kocham Cię - mówię do niego, ale wychodzi mi: - Cześć. - Ja też, strasznie - odpowiada, tylko brzmi to jak: - O, cześć, stary.

- Kocham Cię - mówię do niego, ale wychodzi mi: - Cześć. - Ja też, strasznie - odpowiada, tylko brzmi to jak: - O, cześć, stary.

Jesteś wszystkimi kolorami jednocześnie, w największej ich jaskrawości.

Jesteś wszystkimi kolorami jednocześnie, w największej ich jaskrawości.

- Dasz mi ten rysunek? (...) - Jak dasz mi słońce, gwiazdy, oceany i wszystkie drzewa, może się zastanowię - mówię, wiedząc, że się nie zgodzi. Wie, jak strasznie chciałbym mieć słońce i drzewa. Dzielimy świat między siebie, od kiedy skończyliśmy pięć lat. Idę na całość: po raz pierwszy władza nad światem jest w moim zasięgu. - Noah, żartujesz chyba - mówi, prostując się. Wkurza mnie to, jaka jest wysoka. Jakby ją ktoś rozciągnął przez noc. - Wtedy zostałyby mi tylko kwiaty. (...) - Okej - ciągnie. - Drzewa, gwiazdy, oceany. Dobra. - I słońce, Jude. - No dobra - mówi, co mnie kompletnie zdumiewa. - Dam ci słońce.

- Dasz mi ten rysunek? (...) - Jak dasz mi słońce, gwiazdy, oceany i wszystkie drzewa, może się zastanowię - mówię, wiedząc, że się nie zgod...