Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo brutalna, nie do zapomnienia. Bardzo kwiecisty język.

Bardzo brutalna, nie do zapomnienia. Bardzo kwiecisty język.

Jakoś mi się nie podobała. Pomysł na książkę może i fajny, ale sposób wykonania nie przypadł mi do gustu, jest strasznie dziwnie napisana. Przez sposób pisania fabuła zwalnia i przyspiesza, ale czyta się to po prostu źle. Może to też kwestia tłumaczenia. Nużyła mnie ta książka momentami. Niestety. Szkoda, spodziewałam się czegoś bardzo dobrego.

Jakoś mi się nie podobała. Pomysł na książkę może i fajny, ale sposób wykonania nie przypadł mi do gustu, jest strasznie dziwnie napisana. Przez sposób pisania fabuła zwalnia i przyspiesza, ale czyta się to po prostu źle. Może to też kwestia tłumaczenia. Nużyła mnie ta książka momentami. Niestety. Szkoda, spodziewałam się czegoś bardzo dobrego.

Sporo błędów, nie mówiąc o tragicznym zapisie wymowy. Dla początkujących może ok, ale utrwala się zła wymowa niektórych słów. Lepiej nauczyć się alfabetu fonetycznego. A poza tym, słownik jest przyjemny dla oka.

Sporo błędów, nie mówiąc o tragicznym zapisie wymowy. Dla początkujących może ok, ale utrwala się zła wymowa niektórych słów. Lepiej nauczyć się alfabetu fonetycznego. A poza tym, słownik jest przyjemny dla oka.

Przerażające jest to, że ta książka dalej jest aktualna. A dobre jest to, że już nie jest zakazana.

Przerażające jest to, że ta książka dalej jest aktualna. A dobre jest to, że już nie jest zakazana.

Z pozoru prosta książka, jednak porusza wiele problemów, które niestety wciąż są aktualne.
Książka pozwala poznać realia Ameryki lat 30 XX. wieku, z perspektywy dziecka. Dziecka zadającego wiele łatwych jak i trudnych pytań. Z każdą kolejną stroną widzimy, jak główni bohaterowie dorastają i jaką rolę odgrywa w tym procesie ich ojciec Atticus.
Niewątpliwie największym plusem książki są doskonale wykreowani bohaterowie, do których czuje się sympatię, lub wręcz przeciwnie - niechęć. W tych postaciach możemy dostrzec ludzi, których sami znamy. Właściwie nie tylko w postaciach, ale też w sytuacjach ukazanych w książce. Nie ma w niej niczego, co byłoby nam obce, a jednak książka pozwala nam uświadomić sobie ogromną wagę problemów jakimi są rasizm, niesprawiedliwość, obłuda, ignorancja, uprzedzenie.

Jest to książka niezwykle poruszająca, wzbudzająca najróżniejsze emocje, w tym uczucie bezsilności i niepokoju.
Myślę, że każdy powinien ją przeczytać. Ja z pewnością do niej wrócę.

Z pozoru prosta książka, jednak porusza wiele problemów, które niestety wciąż są aktualne.
Książka pozwala poznać realia Ameryki lat 30 XX. wieku, z perspektywy dziecka. Dziecka zadającego wiele łatwych jak i trudnych pytań. Z każdą kolejną stroną widzimy, jak główni bohaterowie dorastają i jaką rolę odgrywa w tym procesie ich ojciec Atticus.
Niewątpliwie największym...

Całkiem dobra pozycja w której każdy znajdzie coś dla siebie.
Jedyne co mnie zastanowiło, to twierdzenie, że w relacjach z innymi ludźmi należy zawsze potakiwać, przyznawać rację, mimo że uważamy inaczej, mimo że rozmówca się myli. Według mnie jest to wbrew byciu sobą. Nie trzeba zgadzać się ze wszystkim i wszystkimi, byle tylko zyskać aprobatę i sprawić, aby ktoś inny czuł się dobrze. Według autora sekretem udanych relacji przyjacielskich jest komplementowanie innych ludzi i podwyższanie ich samooceny poprzez zgadzanie się z nimi. Takie zabijanie swojej osobowości, tłumienie poglądów, co może doprowadzić do zaniżenia własnej samooceny. Trochę kłóci się to z innymi radami opisanymi w książce. Jest również kilka innych tego typu zgrzytów. Przesłanie jest takie, żeby żyć według jakiegoś szablonu. Nie wiem, czy to kwestia nieprzemyślenia pewnych wątków, czy kwestia oddania sensu oryginału w tłumaczeniu. Kolejny minus to to, że jest w tej książce zbyt wiele odniesień do kariery handlowca, jakby była to jedyna słuszna droga w życiu. W skrócie: jak być na podium w wyścigu szczurów (dla zainteresowanych: przychodź do pracy godzinę wcześniej, wychodź godzinę później i najlepiej nie rób przerwy na posiłek, co kłóci się z działem ,,Samodyscyplina i zdrowie").
Mimo wszystko nie jest to pozycja zła i myślę, że mogę ją polecić, ale na zasadzie czytania tego z dystansem i nie stawania się obsesyjnym zwolennikiem wszystkich rad w niej zawartych.

Całkiem dobra pozycja w której każdy znajdzie coś dla siebie.
Jedyne co mnie zastanowiło, to twierdzenie, że w relacjach z innymi ludźmi należy zawsze potakiwać, przyznawać rację, mimo że uważamy inaczej, mimo że rozmówca się myli. Według mnie jest to wbrew byciu sobą. Nie trzeba zgadzać się ze wszystkim i wszystkimi, byle tylko zyskać aprobatę i sprawić, aby ktoś inny czuł...

Zaczęłam czytać w lutym. Jest październik i jeszcze nie skończyłam. Po prostu utknęłam w połowie, a książka spowodowała u mnie zastój czytelniczy, mimo że jest ciekawa. Zastanawiam się dlaczego... chyba przeczytałam za dużo książek Mroza w tamtym czasie. Mam zamiar wkrótce znowu się za nią zabrać.

Zaczęłam czytać w lutym. Jest październik i jeszcze nie skończyłam. Po prostu utknęłam w połowie, a książka spowodowała u mnie zastój czytelniczy, mimo że jest ciekawa. Zastanawiam się dlaczego... chyba przeczytałam za dużo książek Mroza w tamtym czasie. Mam zamiar wkrótce znowu się za nią zabrać.

Takie szybkie czytadło, według mnie za krótkie, brakuje trochę bardziej rozwiniętych myśli, przykładów. Mimo to można coś z tej książeczki wynieść, z każdym przeczytaniem pewnie więcej i więcej.

Takie szybkie czytadło, według mnie za krótkie, brakuje trochę bardziej rozwiniętych myśli, przykładów. Mimo to można coś z tej książeczki wynieść, z każdym przeczytaniem pewnie więcej i więcej.

Wspaniali bohaterowie, zatrważający obraz wojny i wielka miłość. Piękna książka.

Wspaniali bohaterowie, zatrważający obraz wojny i wielka miłość. Piękna książka.

Książka o tym do czego prowadzą niespełnione ambicje i brak zadowolenia ze swojego życia.

Książka o tym do czego prowadzą niespełnione ambicje i brak zadowolenia ze swojego życia.

Nie wiem jak ocenić tę książkę.
Czytało się bardzo szybko, momentami książka była przewidywalna, ale potem, jak na Mroza przystało, następował kolejny zwrot akcji. I tak w kółko. Mimo wszystko, moim zdaniem było to przekombinowane. Być może sama idea napisania książki podejmującej temat przemocy wobec kobiet jest słuszna (bo ze względu na pewnego rodzaju markę Remigiusza Mroza przeczytają ją tysiące, o ile nie miliony osób), ale sama książka szału nie robi.

Nie wiem jak ocenić tę książkę.
Czytało się bardzo szybko, momentami książka była przewidywalna, ale potem, jak na Mroza przystało, następował kolejny zwrot akcji. I tak w kółko. Mimo wszystko, moim zdaniem było to przekombinowane. Być może sama idea napisania książki podejmującej temat przemocy wobec kobiet jest słuszna (bo ze względu na pewnego rodzaju markę Remigiusza...

Moje pierwsze spotkanie z twórczością Zygmunta Miłoszewskiego oraz z tego typu książką... i na pewno nie ostatnie.

Moje pierwsze spotkanie z twórczością Zygmunta Miłoszewskiego oraz z tego typu książką... i na pewno nie ostatnie.

Na początku trochę nudna i niezbyt przekonująca książka, ale z każdą stroną stawała się coraz lepsza (pomijając sposób budowania zdań - momentami był nie do zniesienia, a nawet powodował, że musiałam parę razy czytać ten sam fragment). Przy końcówce miałam wrażenie, jakbym kiedyś gdzieś to już czytała. Mimo tego oceniam ją pozytywnie, bo skłania do refleksji.

Na początku trochę nudna i niezbyt przekonująca książka, ale z każdą stroną stawała się coraz lepsza (pomijając sposób budowania zdań - momentami był nie do zniesienia, a nawet powodował, że musiałam parę razy czytać ten sam fragment). Przy końcówce miałam wrażenie, jakbym kiedyś gdzieś to już czytała. Mimo tego oceniam ją pozytywnie, bo skłania do refleksji.

Świetna miniatura z zaskakującym, dramatycznym zakończeniem. Porusza sprawy, które nie są nam obce. Warto przeczytać.

Świetna miniatura z zaskakującym, dramatycznym zakończeniem. Porusza sprawy, które nie są nam obce. Warto przeczytać.

Myślę, że każdy może wyciągnąć z tej książki coś dla siebie. Jest zdecydowanie warta przeczytania, mimo że nie trzeba się zgadzać ze wszystkim co jest w niej napisane. Na pewno książka pozwala uświadomić sobie różnice między męską a kobiecą psychiką.

Myślę, że każdy może wyciągnąć z tej książki coś dla siebie. Jest zdecydowanie warta przeczytania, mimo że nie trzeba się zgadzać ze wszystkim co jest w niej napisane. Na pewno książka pozwala uświadomić sobie różnice między męską a kobiecą psychiką.

Przeczytawszy już kilka książek Rudnickiej wiedziałam czego się spodziewać, dlatego książka mnie nudziła. Mam wrażenie, że była zbyt chaotyczna i w tym przypadku aż za bardzo przerysowana.

Przeczytawszy już kilka książek Rudnickiej wiedziałam czego się spodziewać, dlatego książka mnie nudziła. Mam wrażenie, że była zbyt chaotyczna i w tym przypadku aż za bardzo przerysowana.

Przygoda z Forstem miała skończyć się na 3 tomach... Szkoda, że tak się nie stało. Mimo tego, że lubię postać Wiktora Forsta, czwarta część jest napisana jakby na siłę. Niby Forst, ale jednak nie ten sam. Najlepsze jest to, że ledwo skończyłam czytać, a do księgarń weszła piąta, tym razem ostatnia część. Oby była lepsza od tej.

Przygoda z Forstem miała skończyć się na 3 tomach... Szkoda, że tak się nie stało. Mimo tego, że lubię postać Wiktora Forsta, czwarta część jest napisana jakby na siłę. Niby Forst, ale jednak nie ten sam. Najlepsze jest to, że ledwo skończyłam czytać, a do księgarń weszła piąta, tym razem ostatnia część. Oby była lepsza od tej.

Można potraktować tę książkę jako swego rodzaju przewodnik po Paryżu. Można również patrzeć na tę książkę jak na opowieść o życiu jej autorki, ale nie to było dla mnie powodem zakupu tej pozycji. Powodem była chęć poznania Paryża z perspektywy osoby żyjącej tam na co dzień. Czytając, czułam się jakbym siedziała z przyjaciółką przy kawie i słuchała jej opowieści o życiu w wielkim, legendarnym mieście. Mimo że nie jest to typowy przewodnik, to książki nie da się przeczytać na raz. Po każdym rozdziale robiłam sobie przerwę, czasami nawet w połowie rozdziału. Wszystko po to, żeby poukładać sobie w głowie ogrom informacji przekazanych przez Paulinę. Mamy okazję dowiedzieć się co nieco o Francuzach i ich stylu życia, kuchni, modzie, warunkom mieszkaniowym oraz ciąży i wychowywaniu potomstwa. Poza tym oczywiście autorka opisała wszystkie paryskie atrakcje, począwszy od zabytków i parków, poprzez wszelkie instytucje kulturalne, miejsca rozrywki i centra handlowe, skończywszy na nieznanych turystom miejscach. Całość wzbogacają nawiązania do filmów, książek, ciekawostek i postaci historycznych oraz doświadczeń autorki i jej znajomych, a także liczne przepisy na potrawy rodem z francuskich restauracji. Według mnie najciekawszym rozdziałem był rozdział o paryskim metrze. Czytając, doszłam do wniosku, że warto odwiedzić to miasto chociażby ze względu na metro. Było to dla mnie niemałe zaskoczenie. Sporo uwagi było poświęcone modzie i kinematografii, ale według mnie zabrakło wątku o muzyce oraz języku francuskim (mimo że słówka i zwroty pojawiały się dosyć często). Zabrakło również ilustracji, ale rozumiem, że książka nie miała być przewodnikiem, a poza tym opisy niektórych miejsc aż skłaniają do "wygooglowania" ich sobie. Książkę zamyka spis wszystkich miejsc o których wspomniała autorka, wraz z ich adresami.
Książka jest idealna dla turystów planujących wizytę w stolicy Francji, ale także dla osób, które już tam były (po przeczytaniu okaże się, że jeszcze jednak wiele jest do zwiedzenia), miłośników Paryża oraz kultury francuskiej. Na dobrą sprawę każdy znajdzie w tej książce coś dla siebie. Byłam w Paryżu tylko przejazdem, a już teraz wiem, że w przyszłości odwiedzę go wielokrotnie. Polecam.

Można potraktować tę książkę jako swego rodzaju przewodnik po Paryżu. Można również patrzeć na tę książkę jak na opowieść o życiu jej autorki, ale nie to było dla mnie powodem zakupu tej pozycji. Powodem była chęć poznania Paryża z perspektywy osoby żyjącej tam na co dzień. Czytając, czułam się jakbym siedziała z przyjaciółką przy kawie i słuchała jej opowieści o życiu w...

Bardzo przyjemna książka, każda strona naszpikowana świetnym poczuciem humoru. Bohaterowie wykreowani perfekcyjnie. Bawi i wciąga. Do połknięcia na raz.

Bardzo przyjemna książka, każda strona naszpikowana świetnym poczuciem humoru. Bohaterowie wykreowani perfekcyjnie. Bawi i wciąga. Do połknięcia na raz.

Po zaskakującym zakończeniu drugiej części nie mogłam doczekać się, aż przeczytam trzecią i dowiem się o co w tym wszystkim tak naprawdę chodzi... niestety byłoby to za proste. ;)
Myślę, że Trawers to najlepsza książka z serii o komisarzu Forście. Może i mniej tutaj zaskakujących zwrotów akcji, akcja toczy się wolniej, ale za to książka porusza aktualne dla nas tematy i w pewien sposób skłania do przemyśleń i refleksji, co jest jej dużym plusem.

Po zaskakującym zakończeniu drugiej części nie mogłam doczekać się, aż przeczytam trzecią i dowiem się o co w tym wszystkim tak naprawdę chodzi... niestety byłoby to za proste. ;)
Myślę, że Trawers to najlepsza książka z serii o komisarzu Forście. Może i mniej tutaj zaskakujących zwrotów akcji, akcja toczy się wolniej, ale za to książka porusza aktualne dla nas tematy i w...