Zazdrośnice

Stary facet pisze o dojrzewających dziewczętach.
No dobrze.
Język, momentami bardzo piękny, poetycki. Bohaterki, niektóre ciekawsze, inne mniej. Ogólnie nie chcę powiedzieć, że autor wcale nie zna się na psychice nastoletniej dziewczyny, ale to wszystko wyszło tak nienaturalnie i pompatycznie. Przekleństwa niewinności, tylko bez reżyserii wspaniałej Sofii Coppoli.

Stary facet pisze o dojrzewających dziewczętach.
No dobrze.
Język, momentami bardzo piękny, poetycki. Bohaterki, niektóre ciekawsze, inne mniej. Ogólnie nie chcę powiedzieć, że autor wcale nie zna się na psychice nastoletniej dziewczyny, ale to wszystko wyszło tak nienaturalnie i pompatycznie. Przekleństwa niewinności, tylko bez reżyserii wspaniałej Sofii Coppoli.

O nastolatkach, dla natolatek..?
Wg mnie dla każdego.
Forma i treść jak na Schmitt'a przystało urokliwie zaskakująca.

O nastolatkach, dla natolatek..?
Wg mnie dla każdego.
Forma i treść jak na Schmitt'a przystało urokliwie zaskakująca.

Ten pan pisze dla mnie! Zawsze będę to powtarzała. Ale nie pisze dla wszystkich, bo gusta czytelnicze różne. I bardzo dobrze. Tym samym zdradziłam oczywiście, że warto. A teraz po kolei.

Cztery nastolatki. W liceum. Związane ze sobą bardzoż, choć jak pokaże ciąg dalszy opowieści- każda przed pozostałymi ma jakieś tajemnice. Jak to w wieku nastolatkowym bywa. Piszą ze sobą na komunikatorze, więc tak naprawdę poznajemy w jednym czasie opinie na dany temat wszystkich czterech. A dane tematy są całkowicie nastolatkowe: pierwsze miłości, pierwsze razy, pierwsze zawody i pierwsze wyzwania i doświadczenia w nowych obszarach. I nieumiejętność radzenia sobie z porażką, niepewnością, kłamstwem. Bo niby skąd nastolatki taką umiejętność mają od razu mieć? A cała ta paleta różności pojawia się przy okazji projektu teatru szkolnego, w ramach którego młodzież wystawi „Romea i Julię”.

Jak się to dzieło wybitne zakończyło wiemy wszyscy, wystawienie jego będzie wymagało więc niezłych umiejętności aktorskich. Dwie z czterech przyjaciółek podejmują wyzwanie. I przygotowują się do swojej życiowej roli.

Książka napisana inaczej niż wszystkie. Z innym pomysłem na narrację, który na pewno nie spodoba się wszystkim. Jako czytelnik dojrzały pierwsza myśl, jaka mi przeszła przez głowę to: typowa pozycja dla nastolatek. Wszystko to znam, wiele przeszłam, tyle, że innym językiem o tym mówiłam. Bo język nie nastolatkowy miejscami bardzo. Ostatnia myśl szła bardziej w kierunku: nastolatki mogą do końca nie odebrać przekazu Schmitta.

Piękna opowieść, która nie pozwala o sobie zapomnieć. Krótka, bo zaledwie 140 stron, do tego spisy z komunikatora, które znacznie skracają czas potrzebny na przeczytanie strony. Finał nieoczywisty dla mnie zupełnie. Choć przecież powinnam się domyśleć, a jednak nie poszłam tak daleko w moich rozmyślaniach.

Że Schmitt ma duszę kobiety, to ja wiedziałam od dawna. Po przeczytaniu mojej ukochanej „Rękawiczki” i stosu innych cudownych opowiadań. Że ma jeszcze do tego duszę nastolatki dowiedziałam się z tej pozycji.

Myślę, że warto tę książkę dać czytającej nastolatce, przeczytać również, a potem pogadać o tym, jak kobiety w różnym wieku odebrały zamysł Schmitta.

Ten pan pisze dla mnie😊

Ten pan pisze dla mnie! Zawsze będę to powtarzała. Ale nie pisze dla wszystkich, bo gusta czytelnicze różne. I bardzo dobrze. Tym samym zdradziłam oczywiście, że warto. A teraz po kolei.

Cztery nastolatki. W liceum. Związane ze sobą bardzoż, choć jak pokaże ciąg dalszy opowieści- każda przed pozostałymi ma jakieś tajemnice. Jak to w wieku nastolatkowym bywa. Piszą ze sobą...

Książka dla nastolatek na jeden dzień, ot co zwykłe problemy dojrzewających dziewcząt, jednak zakończenie niespodziewane i szokujące.

Książka dla nastolatek na jeden dzień, ot co zwykłe problemy dojrzewających dziewcząt, jednak zakończenie niespodziewane i szokujące.

Mam wrażenie, że to jednak powieść (w formie poczwórnego pamiętnika) dla nastolatek.

Mam wrażenie, że to jednak powieść (w formie poczwórnego pamiętnika) dla nastolatek.

Kolejny raz Schmitt mnie zachwycił! To zdecydowanie jedna z najlepszych książek jego autorstwa. Przyjaźń, kłamstwa, sekrety i przede wszystkim genialna intryga, której ciężko byłoby się domyślić. Schmitt tak dobrze potrafił oddać emocje nastoletnich dziewcząt, że aż ciężko uwierzyć, że sam nią nigdy nie był. Do tego postać Julii, jej przemyślenia, analiza otaczającego świata, aż ciężko było mi się otrząsnąć na koniec. Shakespeare, pierwsze miłości, przyjaźń, która ma trwać wiecznie i zakończenie, które zaskakuje. Z jednej strony można by stwierdzić, że to książka dla młodzieży, z drugiej podejrzewam, że gdybym trafiła na nią kilka lat wcześniej mogłabym jej nie docenić. Po tej pozycji autor, stał się jednym z moich ulubionych pisarzy.

Kolejny raz Schmitt mnie zachwycił! To zdecydowanie jedna z najlepszych książek jego autorstwa. Przyjaźń, kłamstwa, sekrety i przede wszystkim genialna intryga, której ciężko byłoby się domyślić. Schmitt tak dobrze potrafił oddać emocje nastoletnich dziewcząt, że aż ciężko uwierzyć, że sam nią nigdy nie był. Do tego postać Julii, jej przemyślenia, analiza otaczającego...

To jest raczej książka dla młodzieży, niż dla dorosłych, chociaż z drugiej strony zastanawiam się, czy nastolatek rzeczywiście zrozumie te wszystkie przemyślenia bohaterek, bo są one dość wzniosłe. Sama nie wiem, czy mi się podobała. Jestem zaskoczona, że autor, który nigdy nie był nastoletnią dziewczyną, tak dobrze się w tę rolę wczuł. Podczas lektury poczułam się, jakbym znów miała 16 lat. Z drugiej jednak strony ta książka nie zrobiła na mnie żadnego większego wrażenia i raczej szybko o niej zapomnę. Zakończenie mnie zaskoczyło, nie spodziewałam się takiego zwrotu akcji.

To jest raczej książka dla młodzieży, niż dla dorosłych, chociaż z drugiej strony zastanawiam się, czy nastolatek rzeczywiście zrozumie te wszystkie przemyślenia bohaterek, bo są one dość wzniosłe. Sama nie wiem, czy mi się podobała. Jestem zaskoczona, że autor, który nigdy nie był nastoletnią dziewczyną, tak dobrze się w tę rolę wczuł. Podczas lektury poczułam się, jakbym...

Interesujące spojrzenie, jeśli uwierzyć, że nastolatki potrafią tak dogłębnie analizować świat wokół siebie. Podobało mi sie zakończenie, chociaż od pewnego momentu je przeczuwałam.

Interesujące spojrzenie, jeśli uwierzyć, że nastolatki potrafią tak dogłębnie analizować świat wokół siebie. Podobało mi sie zakończenie, chociaż od pewnego momentu je przeczuwałam.

Schmitta uwielbiam, ale tym razem przeszedł samego siebie! Cóż za intryga, jaka historia, i jakie zwroty akcji!
Mamy oto cztery przyjaciółki i wspólne historie przedstawione z czterech perspektyw. Narracja to pamiętniki każdej z nich, przeplatane dialogami dziewcząt w formie rozmów na komunikatorze. Każda z nich ma swoje problemy, ale to, co najważniejsze, łączy je, by później podzielić. Chodzi oczywiście o miłość. Każda z szesnastolatek przeżywa ten dramat inaczej, na swój sposób. Jak facetowi w wieku Schmitta tak doskonale udało się uchwycić delikatną naturę nastolatek, tak świetnie nakreślić ich rys psychologiczny? Dziewczęta są nadzwyczaj dojrzałe, ich przemyślenia to niemalże sentencje filozoficzne. No, ale też żyją w normalnym kraju - jedna dokonuje legalnej aborcji, druga, po spontanicznej seks-przygodzie, dostaje od szkolnej higienistki pigułkę "po".
Całość czyta się jak najdoskonalszy kryminał!

Schmitta uwielbiam, ale tym razem przeszedł samego siebie! Cóż za intryga, jaka historia, i jakie zwroty akcji!
Mamy oto cztery przyjaciółki i wspólne historie przedstawione z czterech perspektyw. Narracja to pamiętniki każdej z nich, przeplatane dialogami dziewcząt w formie rozmów na komunikatorze. Każda z nich ma swoje problemy, ale to, co najważniejsze, łączy je, by...

Mam poczucie, że chyba wyrosłam z takich ksiązek. nie poruszyła mnie za mocno.

Mam poczucie, że chyba wyrosłam z takich ksiązek. nie poruszyła mnie za mocno.