Domofon

„Domofon“ to jedna z wcześniejszych publikacji Zygmunta Miłoszewskiego, bodajże nawet jego pierwsza powieść. Z tego co znalazłem w internecie wynika, że została wydana w roku 2005. Po lekturze książek z serii o prokuratorze Szackim oraz thrillerze „Bezcenny” postanowiłem powrócić do wcześniejszych pozycji Zygmunta Miłoszewskiego. „Domofon” znajdował się już dość długo na liście książek „chcę przeczytać”.

Mając na myśli znane mi już książki Miłoszewskiego „Domofon” odbiega mocno od „normy”, szczególnie jeśli chodzi o gatunek. „Bezcenny” to thriller z historią Drugiej Wojny Światowej w tle a kryminały z serii o prokuratorze Szackim to współczesne historie kryminalne, nie mające nic wspólego z metafizyką, nie posiadające żadnych wątków metafizycznych. „Domofon” opisuje już świat mocno metafizyczny, niektóre wątki, szczegóły zawarte w fabule mocno odbiegają od normalnego świata, takiego jakim go znamy i na codzien odbieramy. Stąd była to dla mnie niespodzianka. Niespodziewałem się, że Zygmunt Miłoszewski zajmuje sie tematyką metafizyczną, nadprzyrodzoną. Nie jest to do końca gatunek jaki czytam na codzień. Raczej rzadko sięgam po książki z tej kategorii. Nie mam też doświadczenia z książkami Stephena Kinga, ale potrafię sobie wyobrazić, że właśnie „Domofon” dość mocno zbliżony jest do niektórych książek Stephena Kinga. Miłoszewski być może nawet inspirował się Kingiem pisząc „Domofon”.

W narracji „Domofonu” auto stara się odzwierciedlić klimat początku lat 2000. Sam w tamtym okresie mieszkałem w Warszawie w ogromnym bloku na jedenastym piętrze. Niektóre sytuacje, postacie czy też klimaty opisane w książce skojarzyły mi się z moimi własnymi doświadczeniami. Tu muszę przyznać iz autor opisał w książce pewien świat, którego sam znam z autopsji. Może też sam znajdowałem się w podobnej sytuacji zyciowej, byłem na początku lat 2000 na podobnym etapie życiowym co niektóre główne postacie w książce. Stąd może klimat oraz postacie „Domofonu” wydawały mi się dość znajome.

„Domofon“ to jedna z wcześniejszych publikacji Zygmunta Miłoszewskiego, bodajże nawet jego pierwsza powieść. Z tego co znalazłem w internecie wynika, że została wydana w roku 2005. Po lekturze książek z serii o prokuratorze Szackim oraz thrillerze „Bezcenny” postanowiłem powrócić do wcześniejszych pozycji Zygmunta Miłoszewskiego. „Domofon” znajdował się już dość długo na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przeczytałam tę książkę na fali czytania Zygmunta Miłoszewskiego. Ogólnie podobała mi się, nie żałuję tej pozycji, chociaż momentami była dosyć klaustrofobiczna. Może przez to, że bohaterowie są uwięzieni w bloku, cięzko było się niekiedy zorientować, kto jest dobry, a kto zły, i o co w tym wszystkim chodzi. No a wyjaśnienie...pozostawiam każdemu do oceny.

Przeczytałam tę książkę na fali czytania Zygmunta Miłoszewskiego. Ogólnie podobała mi się, nie żałuję tej pozycji, chociaż momentami była dosyć klaustrofobiczna. Może przez to, że bohaterowie są uwięzieni w bloku, cięzko było się niekiedy zorientować, kto jest dobry, a kto zły, i o co w tym wszystkim chodzi. No a wyjaśnienie...pozostawiam każdemu do oceny.

Pokaż mimo to

Świetnie ujęta opowieść o tajemniczym bloku i uwięzionych w nim ludziach. Mroczne tajemnice, odcięte głowy, skłóceni zakochani, ojciec despota, syn buntownik, klątwa, zgrabnie poprowadzona akcja, trochę irytujące momentami wynurzenia alkoholika, ale czyta się szybko i z wypiekami. Polecam i sięgam po kolejne książki tego autora.

Świetnie ujęta opowieść o tajemniczym bloku i uwięzionych w nim ludziach. Mroczne tajemnice, odcięte głowy, skłóceni zakochani, ojciec despota, syn buntownik, klątwa, zgrabnie poprowadzona akcja, trochę irytujące momentami wynurzenia alkoholika, ale czyta się szybko i z wypiekami. Polecam i sięgam po kolejne książki tego autora.

Pokaż mimo to

Do poleconej książki podeszłam z dystansem. Mimo, że początkowo nie potrafilam się wciągnąć to potem mnie zaciekawiła. Historia opowiedziana w sposób mroczny, ale ciekawy i intrygujący. Podobało mi się to, że bohaterowie nie byli jednoznacznie źli czy dobrzy, ale każdy z nich miał w sobie coś dobrego i coś złego. Przez to cały czas byli zagadką i nie było wiadomo, który bohater ulegnie przemianie a który pozostanie sobą.

Do poleconej książki podeszłam z dystansem. Mimo, że początkowo nie potrafilam się wciągnąć to potem mnie zaciekawiła. Historia opowiedziana w sposób mroczny, ale ciekawy i intrygujący. Podobało mi się to, że bohaterowie nie byli jednoznacznie źli czy dobrzy, ale każdy z nich miał w sobie coś dobrego i coś złego. Przez to cały czas byli zagadką i nie było wiadomo, który...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo dobra, wciągająca, nieco niesamowita historia ludzi, których cechą wspólną jest to, że zamieszkali w jednym bloku. I że każdy z nas nosi w sobie koszmary, strachy, które często znajdują ujście w snach, bo sny odgrywają tu znaczącą rolę, ale także to, jakimi jesteśmy ludźmi i jak postępujemy na co dzień. Polecam!!!

Bardzo dobra, wciągająca, nieco niesamowita historia ludzi, których cechą wspólną jest to, że zamieszkali w jednym bloku. I że każdy z nas nosi w sobie koszmary, strachy, które często znajdują ujście w snach, bo sny odgrywają tu znaczącą rolę, ale także to, jakimi jesteśmy ludźmi i jak postępujemy na co dzień. Polecam!!!

Pokaż mimo to

Wciągające. Szczególnie jeśli się mieszkało na Bródnie;)

Wciągające. Szczególnie jeśli się mieszkało na Bródnie;)

Pokaż mimo to

Dla mnie fajne. Takie lekkie straszydełko, bardziej śmieszne niż straszne. Mimo to historia ciekawa, trochę przekombinowana, trochę może niespójna, ale na pewno wciągająca.

Dla mnie fajne. Takie lekkie straszydełko, bardziej śmieszne niż straszne. Mimo to historia ciekawa, trochę przekombinowana, trochę może niespójna, ale na pewno wciągająca.

Pokaż mimo to

Chyba nie zakumalam tej ksiazki... na poczatku mi sie podobalo, pozniej bylo tylko gorzej

Chyba nie zakumalam tej ksiazki... na poczatku mi sie podobalo, pozniej bylo tylko gorzej

Pokaż mimo to

Książkę mogę określić mianem dziwnej w wielu znaczeniach tego słowa.
Czy warto przeczytać tę powieść? Trudno na to pytanie odpowiedzieć.

Książkę mogę określić mianem dziwnej w wielu znaczeniach tego słowa.
Czy warto przeczytać tę powieść? Trudno na to pytanie odpowiedzieć.

Pokaż mimo to

Ciekawa historia, wciągająca książka,ale zakończenie jak dla mnie wydumane. Moja pierwsza książka tego autora,na pewno nie ostatnia. Ogólnie polecam,ale nie ma szczególnego szału.

Ciekawa historia, wciągająca książka,ale zakończenie jak dla mnie wydumane. Moja pierwsza książka tego autora,na pewno nie ostatnia. Ogólnie polecam,ale nie ma szczególnego szału.

Pokaż mimo to