Opinie użytkownika
Nie wiem jak wygląda dziś nauka historii w szkołach, ale za moich czasów o powojennej historii Polski mówiono niewiele, nie dlatego, że nie można było, ale dlatego, że na historię najnowszą nigdy nie starczało czasu. Dlatego myślę, że książka "Utopia nad Wisłą" nadrabia wszystko to, co powinniśmy wynieść ze szkoły. Sama konstrukcja książki przypomina i trochę podręcznik do...
więcej Pokaż mimo to
Zacznę od tego, że okładka tej książki mnie przeraża i twarz tego dzieciaka będzie mnie straszyć po nocach - świetna.
"Dni w historii ciszy" bardzo dobrze mi się czytało, choć wstęp do powieści nie specjalnie przypadł mi do gustu. Stopniowanie narastającego napięcia przez narratorkę było idealne, gdybym miała więcej wolnego czasu, nie dawkowałabym sobie tej książki, tylko...
"Przykro mi tato, że nie miałem odwagi, aby stanąć przed tobą, położyć rękę na twoim ramieniu i patrząc ci prosto w oczy, powiedzieć spokojnym, pewnym głosem, że jesteś dziwnym facetem, pół bogiem, pół świnią"
Przeczytanie tej książki to była dla mnie niezwykle długa przeprawa, obfitująca w różne stany dotyczące jej czytania takie jak pochłonięcie w lekturze albo...
Z przykrością stwierdzam, że książka Piskały nie znajdzie się w gronie moich ulubionych Szczelin. Po skończonej lekturze stoję w bardzo szerokim rozkroku i zastanawiam się czy ten reportaż był dobry czy nie. Bo tak: brnęłam z trudem przez pierwsze 100 stron, było trochę zbyt chaotycznie, trochę za wiele autora, a za mało konkretów. A potem przyszła druga połowa książki,...
więcej Pokaż mimo to
"Czciciele słońca zaczęli zajmować swoje miejsca: złakomieni opalenizny ludzie ruszyli na plaże, a duży czarny wąż na zwróconą na południe nadbrzeżną skalę. I choć ludzie zwykli utożsamiać węża z siłami ciemności, był on prawdziwym dzieckiem słońca".
Nigdy tak długo nie czytałam tak krótkiej książki. Delektowałam się historią, opisami, przyrodą wypychającą się z tego...
"I że wszyscy po wysłuchaniu mojego wystąpienia wyjdą przygnębieni. A przynajmniej rozczarowani. Ale to sprawi, że przez najbliższe pięć lat nie będę takich rzeczy robił. Festiwale służą właśnie do tego. Żeby poczuć tak wielką odrazę do wspomnień, taki wstręt do społeczności, żeby nie została nam inna opcja niż pisanie".
"Mona" to opowieść o literackim świecie z wyższej...
To moje drugie spotkanie z Barbarą Ehrenreich, po bardzo dobrym tomie "Rytuały krwi" po tym zbiorze esejów spodziewałam się czegoś jeszcze lepszego i niespodzianka - to dostałam. Myślę, że wybór esejów do książki "Gdybym wiedziała" to sama esencja tego co najlepsze wyszło spod pióra Ehrenreich. Niektóre teksty może i trącą upływającym czasem i dezaktualizacją, ale nie...
więcej Pokaż mimo toBardzo wkręciłam się w świat tych opowiadań, z których między wierszami można wyczytać dużo na temat świata. To jak na zakończenie zazębiają się ze sobą i to jak te opowieści ciepło odzywają na osobę czytającą. Bardzo ta dziwność i niezwykłość przypadła mi do gustu. Lubię jak literatura nie ma ograniczeń, jak w jej świecie można wszystko, kiedy sama autorka się nie...
więcej Pokaż mimo toZaskoczyłam siebie tą książką podwójnie tym, że wzięłam do współpracy młodzieżówkę i tym, że mi się spodobała. Okej – zacznę od tego, że nie wiedziałam, że to książka przeznaczona jest raczej dla młodzieży i jak zaczęłam ją czytać, powiedziałam „ugh młodzieżówka”. Czytałam z rezerwą, ale potem dałam się ponieść. W „Nieświecie” podobał mi się pomysł na fabułę, pożeranie...
więcej Pokaż mimo to
„Nie dla mnie sprzedawanie mieszkań i przesiadywanie się do kampera, nie dla mnie podbijanie świata lub choćby kolejnych stron w paszporcie. Nie zobaczę Baku, bo gotuję zupę. Nie zbawię świata, bo szukam ojca. Jest łysy, grupy i prawdopodobnie kogoś zabił”.
Trafiła do mnie ta opowieść o Oluchnie i ojcu, który po latach nieobecności pojawił się w jej życiu. Trafiła do mnie...
Ta książka to dla mnie możliwe, że największe zaskoczenie tego roku. Bo niby temat historii surowców i górnictwa nie jest mi jakoś szczególnie bliski, ale w tym reportażu jest tyle wiedzy na temat współczesnego świata, że ten tytuł jest dla mnie w gronie książek, które każd_ powinien przeczytać.
Autor na tych (w zasadzie) niewielu stronach prezentuje ogrom wiedzy na temat...
"Czasem siadałam pod niebem, kiedy nie było zasnute chmurami, patrzyłam na gwiazdy i mówiłam głosem, który stał się całkiem ochrypły: "Szanowny panie, jeśli jest pan gdzieś w górze i nie ma pan zbyt wiele do roboty, niech pan coś do mnie powie, bo jestem bardzo samotna i sprawiłoby mi to przyjemność". Nic się nie wydarzyło. Mogę teraz spokojnie myśleć, że ta ludzkość, o...
więcej Pokaż mimo toSkończyłam czytać kilka dni temu i wciąż stoję w rozkroku myśląc o tej książce. Trochę nie tego się spodziewałam. Myślałam, że będzie to pozycja z gatunku typowej literatury popularnonaukowej, a dostałam stos krótkich anegdotek na temat najgłupszych przestępców świata (jest nawet kilka polskich akcentów) - krótkich, bo o każdym/każdej było zaledwie po dwa trzy zdania. I z...
więcej Pokaż mimo to
Mogła być miłość między mną a tą książką, ale parę szczegółów nie pozwoliło mi jej w pełni pokochać.
Zacznę od tego co mi się podobało i sprawiło, że generalnie w całym zamyśle, to bardzo ciekawa autobiograficzna powieść. Rozumiem zamysł, rozumiem ból. Rozumiem obchodzenie się z żałobą. Bardzo przyciągnął mnie temat, żałoba 20 lat po śmierci męża. Czy to uczucie kiedyś...
Miałam lekkie obawy przed tą powieścią. Obawy przed tym, że będzie zbyt męska i że wiele rzeczy się ode mnie odbije. Ale… podzielam tak wiele spostrzeżeń bohaterów na temat tempa współczesnego świata, życia na wiecznym kredycie czy small talków w małych sklepach. Powieść zaczyna się dość niepozornie, ale rozkręca się w bardzo przyjemną stronę (trochę rozmazało mi się...
więcej Pokaż mimo to
Ta książka jest chora i dziwna. Polecam👍🏻Bohaterowie i bohaterki, dosłownie każdy w tej książce jest jakiś taki wewnętrznie podniszczony, antypatyczny i nie skory do tego by było możliwe, żeby tych ludzi lubić. Ciemna i brudna jest ta książka, ale cóż mogę powiedzieć lubię się taplać w życiowym błocie beznadziejnych bohaterów.
Podobał mi się klimat tej powieści, ciężko...
Uwielbiam powieści, które opowiadają o wielkiej historii z perspektywy jednostki. Barry prowadzi czytelników przez historię od początku 20 XX po czasy współczesne, skupiając się na rodzinie irlandzkich emigrantów, właściwie na jednej osobie, osiemdziesięciodziewięcioletniej Lilly, której właśnie serce pękło na pół. Spotykamy ją w dramatycznym memencie jej życia, w którym...
więcej Pokaż mimo toTa książka była tak dobra, że nawet nie wiem od czego zacząć. Już dawno nie czytałam powieści z takim nagromadzeniem szaleństwa, otwartości i obrzydliwości w literaturze, a do tego pisanych w tak świadomie otwarty i odważny sposób. Poprzez poruszaną tematykę, uważam, że to powieść ważna, ale jeśli kogoś nie interesuje feminizm, anarchizm, samostanowienie o sobie osób z...
więcej Pokaż mimo toPrzyznam, że trochę zostałam sponiewierana tą powieścią, a zwłaszcza jej ostatnim rozdziałem, który wgniótł mnie lekko w fotel. Autorka, moim zdaniem, po mistrzowsku oddała etapy popadania w obłęd. Było duszno, mrocznie, gęsto, lepko i bardzo ciężko. Po zakończeniu zamknęłam książkę z lekkim uczuciem przytłoczenia - bardzo miłe to było, że książka wywarła na mnie wrażenie i...
więcej Pokaż mimo toBardzo chciałam, żeby ta książka mi się podobała. Tematyka powieści jest bardzo w moim guście, sprawy poruszane w powieści również. I niby z opisu książki wynikałoby, że to coś skrojone jak najbardziej na moje potrzeby, ale jednak jestem na nie. Już tłumaczę - nawet nie chodzi o antypatycznych bohaterów, bo lubię książki i z takimi, ale nie przemówił do mnie sposób w jaki...
więcej Pokaż mimo to