Katarzyna Szaulińska

Tym razem w moje ręce trafiła książka niezwykła. Do lektury zainspirowała mnie nominacja do NIKE i fakt, że autorka pochodzi z miasta, w którym mieszkam. Początkowo zupełnie mi się nie podobało. Choć napisane to jest sprawnie i czyta się dobrze, ciężar mentalny był ogromny i miałam poczucie, że z każdej strony wyziera beznadzieja, smutek, załamanie. I z każdym opowiadaniem, z każdą kolejną historią moje odczucia się zmieniały, ale wciąż nie wiedziałam o co chodzi. Widaomo było, że tym co spina wszystkie rozdziały były macierzyństwo, integracja tożsamości, trudności w udźwignięciu sytuacji. Poszczególne opowieści dygotały moim wnętrzem, przejmowały, wzbudzały spore emocje. Końcówka wszystko pięknie wyklarowała i pokazała sens. Nie wiem czy ta książka dostanie nagrodę, ale w moim odczuciu zdecydowanie jest jej warta, bo to piękne, poetyckie ujęcie życia.