Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"I że wszyscy po wysłuchaniu mojego wystąpienia wyjdą przygnębieni. A przynajmniej rozczarowani. Ale to sprawi, że przez najbliższe pięć lat nie będę takich rzeczy robił. Festiwale służą właśnie do tego. Żeby poczuć tak wielką odrazę do wspomnień, taki wstręt do społeczności, żeby nie została nam inna opcja niż pisanie". "Mona" to opowieść o literackim świecie z wyższej półki, o tych których czytamy i którymi się zachwycamy. To opowieść o wywróconych, nieidealnych ludziach, którzy żyją w chaosie własnych myśli i w chaosie własnego życia. "Mona" to lekki szyderczy uśmiech dla wszelkich literackich spotkań, do spotkań największych umysłów współczesnego pokolenia sceny literackiej. To również opowieść o kobiecie pochłoniętej przez chaos własnego życia, zagłuszanego alkoholem i innymi używkami. Mona z przytłumionej pamięci stara się wyłuskać wspomnienia wcześniejszych dni, które powili osuwają ją w nicość. Przerażające wspomnienia i wcale nie lepsza wizja przyszłości. Autorka zaszalała z zakończeniem, którego nie da się spodziewać, spada na osobę czytającą i przytłacza - w dużej mierze moja ocena tej książki jest dzięki temu nieoczekiwanemu zwrotowi. Powieść, która zaskakuje w najmniej oczekiwanym momencie. Sumując - wszystkich nas piekło pochłonie. "Mona" to powieść, którą dobrze się czyta, wyłuskałam wiele świetnych momentów. Choć jako całość wydaje mi się, że jest do dla mnie tekst dobry na chwilę i za kilka miesięcy treść książki ze mnie uleci (no może poza zakończeniem). Powieść ciekawa, całkiem dobra, ale nie wywarła na mnie jakiegoś ogromnego wrażenia, zrobiła wrażenie, ale umiarkowane.