Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dostałam tę książkę od Legimi, ale... To jest naprawdę beznadziejna książka. W zasadzie jej treść można zawrzeć na jakiś 20 - 30 stronach. Większość miejsca zajmują przepisy, cytaty i zdjęcia (naprawdę nie wiem po co). Wynudziłam się strasznie. Nie rozumiem jak można było wydać coś takiego, bo książka jest o niczym.

Dostałam tę książkę od Legimi, ale... To jest naprawdę beznadziejna książka. W zasadzie jej treść można zawrzeć na jakiś 20 - 30 stronach. Większość miejsca zajmują przepisy, cytaty i zdjęcia (naprawdę nie wiem po co). Wynudziłam się strasznie. Nie rozumiem jak można było wydać coś takiego, bo książka jest o niczym.

Piersze moje spotkanie z tym autorem. Z początku w ogóle nie rozumialam po jakiego grzyba autor jedzie z narzeczoną do Tarawy i książka wydawała się nudna, ale potem... Zrobiło się naprawdę ciekawie. Nie mogłam się oderwać od lektury. Pojawił się też polski wątek- autor czytał książki Kapuścińskiego i słuchał Chopina.

Piersze moje spotkanie z tym autorem. Z początku w ogóle nie rozumialam po jakiego grzyba autor jedzie z narzeczoną do Tarawy i książka wydawała się nudna, ale potem... Zrobiło się naprawdę ciekawie. Nie mogłam się oderwać od lektury. Pojawił się też polski wątek- autor czytał książki Kapuścińskiego i słuchał Chopina.

Szukałam na Legimi jakiegoś romansu, żeby odpocząć trochę od książek z poważną tematyką. Znalazłam właśnie "Bad friends". Pamiętam, że spotkałam się z tym tytułem na Wattpadzie (na którym też sama tworzę) i chyba wtedy bardziej do mnie trafiała ta książka.
Dawno nie spotkałam się z książką, po której przeczytaniu miałabym tyle do zanotowania w recenzji. Muszę przyznać, że czytało się naprawdę lekko, ale na tym lista + się kończy...
Co mi się nie podobało? Po pierwsze, trochę żal mi Kendall. Odniosłam wrażenie, że każdy traktuje ją jak 5 - letnią dziewczynkę i każdy dyktuje jej z kim powinna się zadawać a z kim nie. Po drugie, no właśnie... Niby bohaterowie są dorośli, a zachowują się jakby mieli 15 lat. Samo ukrywane Kendall jako siostry... No było to po prostu żenujące. Nie podobało mi się też to, że każdy z chłopaków jest kreowany na typowego bad boya, który przedmiotowo traktuje kobiety. Wydaje mi się, że sama Kendall obracała się tylko i wyłącznie w męskim gronie. Zresztą wykreowane postacie kobiet czy mężczyzn wydawały mi się zupełnie papierowe, bez charakteru.

Szukałam na Legimi jakiegoś romansu, żeby odpocząć trochę od książek z poważną tematyką. Znalazłam właśnie "Bad friends". Pamiętam, że spotkałam się z tym tytułem na Wattpadzie (na którym też sama tworzę) i chyba wtedy bardziej do mnie trafiała ta książka.
Dawno nie spotkałam się z książką, po której przeczytaniu miałabym tyle do zanotowania w recenzji. Muszę przyznać, że...

Kontynuacja mojej podróży po Zakopanym (w którym nigdy nie byłam) zaraz po "Nieobecnym mieście".
Mam mieszane uczucia co do tej publikacji. Ukazuje wszystkie patologie Podhala zaczynając od patodeweloperki po sprzedaż tandetnych pamiątek.

Kontynuacja mojej podróży po Zakopanym (w którym nigdy nie byłam) zaraz po "Nieobecnym mieście".
Mam mieszane uczucia co do tej publikacji. Ukazuje wszystkie patologie Podhala zaczynając od patodeweloperki po sprzedaż tandetnych pamiątek.

Chyba będę musiała zrobić sobie przerwę po przeczytaniu tej książki. Jestem naprawdę przejęta tym jak żona i dzieci odwróciły się od Shulema.

Chyba będę musiała zrobić sobie przerwę po przeczytaniu tej książki. Jestem naprawdę przejęta tym jak żona i dzieci odwróciły się od Shulema.

Jeden z lepszych reportaży jaki przeczytałam w 2024 roku.
Książka opisuje to, co dobrze znam i kocham - Bałtyk (co prawda, jestem związana z Pobrzeżem Koszalińskim, a nie Szczecińskim). Naprawdę warto przeczytać, chociaż rozdział "Historia pięknego miejsca" zdaje mi się być napisany na siłę jakby dla zapełnienia miejsca w publikacji.

Jeden z lepszych reportaży jaki przeczytałam w 2024 roku.
Książka opisuje to, co dobrze znam i kocham - Bałtyk (co prawda, jestem związana z Pobrzeżem Koszalińskim, a nie Szczecińskim). Naprawdę warto przeczytać, chociaż rozdział "Historia pięknego miejsca" zdaje mi się być napisany na siłę jakby dla zapełnienia miejsca w publikacji.

Bardzo szybko się czytało. Przeczytałam w jeden dzień. Czuję jednak, że temat nie został wyczerpany.

Bardzo szybko się czytało. Przeczytałam w jeden dzień. Czuję jednak, że temat nie został wyczerpany.

Książkę Anny Maziuk "Instynkt. O wilkach w polskich lasach" traktuję jako kontynuację podróży wśród wilków po lekturze "Dobry wilk. Tragedia w szwedzkim zoo".

Książkę Anny Maziuk "Instynkt. O wilkach w polskich lasach" traktuję jako kontynuację podróży wśród wilków po lekturze "Dobry wilk. Tragedia w szwedzkim zoo".

Kontynuacja mojej podróży wokoło poszukiwania żydowskich dzieci po wojnie. Wcześniej przeczytałam "Dzieci żydowskie w klasztorach. Udział żeńskich zgromadzeń zakonnych w akcji ratowania dzieci żydowskich w Polsce w latach 1939-1945" Ewy Kurek.
Bardzo dobra publikacja. Autorka odnosi się w niej do zapisków Lejba Majzelsa. Jestem pod wrażeniem, ile można dowiedzieć się z archiwów po tylu latach. Jestem pod wrażeniem, że autorce udało się dotrzeć do tylu żydowskich rodzin.

Kontynuacja mojej podróży wokoło poszukiwania żydowskich dzieci po wojnie. Wcześniej przeczytałam "Dzieci żydowskie w klasztorach. Udział żeńskich zgromadzeń zakonnych w akcji ratowania dzieci żydowskich w Polsce w latach 1939-1945" Ewy Kurek.
Bardzo dobra publikacja. Autorka odnosi się w niej do zapisków Lejba Majzelsa. Jestem pod wrażeniem, ile można dowiedzieć się z...

Zaczęłam przygodę z literaturą Mony Kasten od trylogii "Maxton Hall". Postawiła poprzeczkę wysoko i przeczytanie teraz "Hope again" to zły pomysł. Wynudziłam się jak mops. Niezbyt podobał mi się romans studentka - wykładowca. Nie podobały mi się też prace, które pisała Everly na zajęcia. Szkoda miejsca na to miejsca w książce. Co więcej, źle oceniam to, że nie zdecydowała się na związek z Blackiem.
Będę się czepiać, ale sądziłam, że Skype polega na tym, że można się słyszeć i widzieć. Autorka tej książki udowodniła, że jednak się mylę. Główni bohaterowie się słyszą. I tylko tyle. Z jakiś dziwnych powodów muszą wymieniać tytuły książek, które mają na półkach zamiast je pokazać. Everly domyśla się, że on przesuwa krzesło, wertuje papiery...

Zaczęłam przygodę z literaturą Mony Kasten od trylogii "Maxton Hall". Postawiła poprzeczkę wysoko i przeczytanie teraz "Hope again" to zły pomysł. Wynudziłam się jak mops. Niezbyt podobał mi się romans studentka - wykładowca. Nie podobały mi się też prace, które pisała Everly na zajęcia. Szkoda miejsca na to miejsca w książce. Co więcej, źle oceniam to, że nie zdecydowała...

Jedna z gorszych 📚 jakie przeczytałam w 2024 roku.

Jedna z gorszych 📚 jakie przeczytałam w 2024 roku.