Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Prosta, nie za długa, na cytat dnia do kawy. Sprawia, że poezja staje się przystępna i do utożsamienia, a nie samym zlepkiem przenośni

Prosta, nie za długa, na cytat dnia do kawy. Sprawia, że poezja staje się przystępna i do utożsamienia, a nie samym zlepkiem przenośni

Ciepłe, mile, ale nic nie poczułam. A wydaje mi się, że byłam tytułowym targetem.

Ciepłe, mile, ale nic nie poczułam. A wydaje mi się, że byłam tytułowym targetem.

Trochę puste, trochę bólu i trochę niczego.

Trochę puste, trochę bólu i trochę niczego.

Gon i główny bohater, totalne ekstremum na skali wrażliwości. Wcale nie podobni, w toksycznej relacji - gdzie fabuła daje duży przyklask i przyzwolenie na te wydarzenia, uważam, ze to główna wada książki. Pokłon dla twórcy postaci. Myślę, że to jeden z nielicznych razy, gdy długo będę tęsknić za postaciami, tak samo jak długo się będę zbierać po tak świetnym plot twiście, który zakończył się fiaskiem i zlekceważeniem poprzednich 180 stron. Myślę, że gdyby nie zakończenie, książka znalazła by sie w moim top10. Do tej pory uważałam, że emocje są po to, by je doznawać i opisywać. Ale chyba pierwszy raz, nie chce skatagoryzować tego, jak odbieram historie. Coś między zawodem, a faktem, że książka zostanie że mną na lata

Gon i główny bohater, totalne ekstremum na skali wrażliwości. Wcale nie podobni, w toksycznej relacji - gdzie fabuła daje duży przyklask i przyzwolenie na te wydarzenia, uważam, ze to główna wada książki. Pokłon dla twórcy postaci. Myślę, że to jeden z nielicznych razy, gdy długo będę tęsknić za postaciami, tak samo jak długo się będę zbierać po tak świetnym plot twiście,...

Z polskimi autorami mam jeden problem - właściwie, to ich nie znoszę. Ale Małecki mnie zaskoczył, Nikt Nie Idzie było miłe. Właściwie to bardzo miłe, żeby nie powiedzieć, że jak kocyk w jesienny wieczór. Bohaterowie życiowi, barwni i tacy codzienni ulokowani w życiowo losowe sytuacje, w których sami nie wiedzą, jak se poradzić. A życie toczy się swoim rytmem i planem, łącząc to wszystko 'w jeden lot paralotnią'. Język lekki, jest coś w niej takiego, że chce się więcej. Może to ta autentyczność bohaterów, którą Małecki tak świetnie opisuje, sprawia że czułam się jak część tej opowieści, jakbym nie była tylko obserwatorem. Polecam, szczególnie przy przesycie wielkiej fantasytyki, ciężkich kryminałów czy zbyt ambitnej literaturze pięknej. Bo życie to nie książka, a 'czasem tak po prostu się zdarza'

Z polskimi autorami mam jeden problem - właściwie, to ich nie znoszę. Ale Małecki mnie zaskoczył, Nikt Nie Idzie było miłe. Właściwie to bardzo miłe, żeby nie powiedzieć, że jak kocyk w jesienny wieczór. Bohaterowie życiowi, barwni i tacy codzienni ulokowani w życiowo losowe sytuacje, w których sami nie wiedzą, jak se poradzić. A życie toczy się swoim rytmem i planem,...

3/4 książki pochłonęłam w dwa dni, klimat rozegrany na 150 stronach równy książkom o wiele dłuższym. Czytałam wsiąknieta w relacje rodzinne bohaterek, jak baczny obserwator, ktory chce im pomóc. Każdy bohater barwny, charakterny, rzeczywisty. Ale ten zwrot akcji? Kompletnie mnie nie przekonał i zburzyło mi to całą koncepcję książki i szkoda mi było wysiłku wlożonego w zrozumienie toksycznej relacji sióstr, która mimo 'pewnego wydarzenia' nie zmieniło w życiu July nic. Nie kupuje tego zakończenia i niestesty, ale naprawdę się zawiodłam, bo napisane jakby na szybko. Ale może właśnie o to w tym wszystkim chodziło, szczególnie że autorka podaje wytłumaczenie. Ma sens, może właśnie miałam poczuc ten niedosyt i bezsilność, ale mi osobiscie wyszedł tylko zawód. Warta podjęcia próby, bo mimo wszystko nietypowa, a temat książki został porouszony w ciekawy sposób, bo praktycznie bezdialogowy. A autorka widać, że włożyła serce w dzieło o bólu i toksycznych rodzinnych relacjach, które są wbrew pozorom pozbawione typowej przemocy, z jaką wiążemy takie określenia, a nadal gorsze niz klatka.

3/4 książki pochłonęłam w dwa dni, klimat rozegrany na 150 stronach równy książkom o wiele dłuższym. Czytałam wsiąknieta w relacje rodzinne bohaterek, jak baczny obserwator, ktory chce im pomóc. Każdy bohater barwny, charakterny, rzeczywisty. Ale ten zwrot akcji? Kompletnie mnie nie przekonał i zburzyło mi to całą koncepcję książki i szkoda mi było wysiłku wlożonego w...

Moja największa zmora - bohaterowie o podobnych lub nawet takich samych imionach przez ponad 300 stron, niewiarygodne. Sam język, historia i łączenie wątków to istna uczta. Wnika się w świat miasteczka jakbyśmy też tam mieszkali, a pokazanie upływu czasu i powtarzających się przez życie schematów równocześnie sprawia, że chce się więcej

Moja największa zmora - bohaterowie o podobnych lub nawet takich samych imionach przez ponad 300 stron, niewiarygodne. Sam język, historia i łączenie wątków to istna uczta. Wnika się w świat miasteczka jakbyśmy też tam mieszkali, a pokazanie upływu czasu i powtarzających się przez życie schematów równocześnie sprawia, że chce się więcej

Łzy, łzy i łzy. Jak dla mnie, łatwy wyciskacz łez zawdzięczony magii melancholii wspomnień i strachem przed życiem naprawdę oraz śmiercią. Tandetne, momentami męczące i bez zaskoczeń, ale co popłakane i przemyślane, to moje

Łzy, łzy i łzy. Jak dla mnie, łatwy wyciskacz łez zawdzięczony magii melancholii wspomnień i strachem przed życiem naprawdę oraz śmiercią. Tandetne, momentami męczące i bez zaskoczeń, ale co popłakane i przemyślane, to moje

Cały odbiór książki zależy od naszych początkowych oczekiwań. Nie jest to książka wielka, brak w niej gorliwych emocji czy zwrotów akcji, spełniających nasze romantyczne fantazje. Tytuł 'Zdobyć to, co tak ulotne' mówi sam za siebie. Miłość jest jak balon, trzeba mieć odwagę do niego wejść, a po chwilowym zachwycie dostrzegamy, jak każde podmuchy wiatru zmieniają jego kierunek i nasze poczucie bezpieczeństwa. Książka lekka w treści, momentami boli przez poczucie bezradności wobec najszerszych pragnień na koszt 'klasy' . Nawet jeśli nie dla banalnej bajki, warto ją przeczytać dla 'historii' wieży Eiffla i Paryża, w którym, mimo marzeń i możliwości, ciężej się odnaleźć niż na drugim końcu świata

Cały odbiór książki zależy od naszych początkowych oczekiwań. Nie jest to książka wielka, brak w niej gorliwych emocji czy zwrotów akcji, spełniających nasze romantyczne fantazje. Tytuł 'Zdobyć to, co tak ulotne' mówi sam za siebie. Miłość jest jak balon, trzeba mieć odwagę do niego wejść, a po chwilowym zachwycie dostrzegamy, jak każde podmuchy wiatru zmieniają jego...

Pełna akcji, krwi, walk książka, która czasem doprowadza do łez. Evan to bohater, którego trzeba poznać i polubić. Zna sztuki walki, zna się na broni, pierwszej pomocy, a nawet umie radzić sobie z dziećmi. Nie pozwala wysiedzieć w miejscu, opisy walk są tak namacalne, że trudno się otrząsnąć

Pełna akcji, krwi, walk książka, która czasem doprowadza do łez. Evan to bohater, którego trzeba poznać i polubić. Zna sztuki walki, zna się na broni, pierwszej pomocy, a nawet umie radzić sobie z dziećmi. Nie pozwala wysiedzieć w miejscu, opisy walk są tak namacalne, że trudno się otrząsnąć

Druga część trylogii o chorobie jaką jest miłość i poznawaniu siebie przez bohaterkę książki. Tym razem nie jest tylko zauroczoną dziewczyną szukającą wolności. Tutaj jest silną, walczącą o przetrwanie, przyszłość i wolność. Znaczną wadą jest to, że wiele zakończeń wątków jesteśmy w stanie przewidzieć, nie zaskakują i nie poruszają tak, jak powinny. Chociaż zakończenie drugiego tomu denne, to i tak od razu lecę po 3 cześć, żeby wiedzieć co będzie dalej. O wiele mniej elementów romantycznych, znacznie więcej akcji czy też rzeczywistości bohaterki. Może powieść nie jest nawet granicą wysokich lotów, to momentami wciąga i zostawia niedosyt.

Druga część trylogii o chorobie jaką jest miłość i poznawaniu siebie przez bohaterkę książki. Tym razem nie jest tylko zauroczoną dziewczyną szukającą wolności. Tutaj jest silną, walczącą o przetrwanie, przyszłość i wolność. Znaczną wadą jest to, że wiele zakończeń wątków jesteśmy w stanie przewidzieć, nie zaskakują i nie poruszają tak, jak powinny. Chociaż zakończenie...

Przedziwna książka. Za równo pod względem formy, treści jak i poruszanych spraw. Pełna metafor, skrótów myślowych, opisów i ich braku. Wszystko wyliczone i ze smakiem, choć chaotyczne. Lanny jest chłopcem, o którym ostatnie co można powiedzieć to 'zwykły'. Niecodzienna osobowość chłopca, o której każdy w miasteczku ma własne zdanie, przeplatana z codziennością, której większość osób stara się unikać. Bajeczne opisy, czasem zbyt wciągające jak na wieczorną lekturę i lekcje, które siedzą w głowie i nie dają o książce zapomnieć. Szczere myśli bohaterów, bez koloryzacji, etykiety czy poprawności. Książka, którą naprawdę trzeba 'przeczytać', nie tylko patrzeć na słowa. Na pewno wrócę, można wyczuć, że z każdym kolejnym czytaniem książka pokaże nam coś nowego

Przedziwna książka. Za równo pod względem formy, treści jak i poruszanych spraw. Pełna metafor, skrótów myślowych, opisów i ich braku. Wszystko wyliczone i ze smakiem, choć chaotyczne. Lanny jest chłopcem, o którym ostatnie co można powiedzieć to 'zwykły'. Niecodzienna osobowość chłopca, o której każdy w miasteczku ma własne zdanie, przeplatana z codziennością, której...

Pełna przepychu, elegancji i pewnego rodzaju 'magii tworzenia' opowieść o grupie złodziei, którzy zostają wciągnięci w intrygę związaną z Upadłym Domem. Płynnie napisana, czasem trochę zbyt wymagająca przestronnej wyobraźni, ale pełna klimatu, piękna, magii oraz akcji godnej przywrócenie utraconego tronu opowieść o miłości, rodzinie i demonach przeszłości

Pełna przepychu, elegancji i pewnego rodzaju 'magii tworzenia' opowieść o grupie złodziei, którzy zostają wciągnięci w intrygę związaną z Upadłym Domem. Płynnie napisana, czasem trochę zbyt wymagająca przestronnej wyobraźni, ale pełna klimatu, piękna, magii oraz akcji godnej przywrócenie utraconego tronu opowieść o miłości, rodzinie i demonach przeszłości

Przedziwna opowieść, jednocześnie tandetna
oraz poruszająca duszę i serce. Opowiada o świecie w którym miłość jest prawdziwą chorobą, epidemią, a teren nią skażony otoczony jest murami. Po osiągnięciu 18 lat mieszkańcy są poddawani zabiegowi, który na zawsze ma ich wyleczyć z miłości, z bólu. Ludzie są po nim szczęśliwi, nie odczuwają rozstań czy cierpienia, mają ułożone przez komisję życie, pewną karierę i rodzinę.. ale czy na pewno? Czy wszystkie prawdy, w które wierzyli obywatele, to właśnie coś do czego powinni dążyć? Mimo dziwnego sposobu pisania, tandetnych sytuacji i schematycznych bohaterów, jest to opowieść którą warto przeczytać nawet ze względu na fakt, że miłość została w niej opisana jako zbiór objawów, tak strasznych, że ludzie unikają tego za wszelką cenę. Zatopmy się w świecie pełnym strachu, leku i ograniczeń oraz w historii dziewczyny, która 'nie jest nikim wyjątkowym'

Przedziwna opowieść, jednocześnie tandetna
oraz poruszająca duszę i serce. Opowiada o świecie w którym miłość jest prawdziwą chorobą, epidemią, a teren nią skażony otoczony jest murami. Po osiągnięciu 18 lat mieszkańcy są poddawani zabiegowi, który na zawsze ma ich wyleczyć z miłości, z bólu. Ludzie są po nim szczęśliwi, nie odczuwają rozstań czy cierpienia, mają ułożone...

Kolejna część o niezwykle odważnych, aroganckich i budzących podziw wśród największych oprychów Baryłki. Tym razem doświadczamy zemsty i pogodzenia się z własną przeszłością. Dowiadujemy się, co skłoniło każdego z ekipy do życia w tym brutalnym mieście. Bardziej przemyślane, dojrzałe i aroganckie przekręty warte miliony. Każdy z bohaterów przeszedł zmianę, już nie są przypadkowymi wyrzutkami. Każdy z nich ma swój cel i próbuje do niego dążyć łącząc chęć normalnego życia i ciągłe walki o przetrwanie. Wspaniała opowieść dla tych, którzy nie boją się akcji wśród walk i przekrętów oraz patrzenia na przemiany bohaterów, które w pewnym sensie możemy nazwać dorosłością

Kolejna część o niezwykle odważnych, aroganckich i budzących podziw wśród największych oprychów Baryłki. Tym razem doświadczamy zemsty i pogodzenia się z własną przeszłością. Dowiadujemy się, co skłoniło każdego z ekipy do życia w tym brutalnym mieście. Bardziej przemyślane, dojrzałe i aroganckie przekręty warte miliony. Każdy z bohaterów przeszedł zmianę, już nie są...

Przepięknie melancholia opowieść o odkrywaniu samego siebie, braku zrozumienia i o chęci bycia kimś więcej. Książka opowiada o problemach, z którymi każdy prędzej czy później się zmagał oraz o takich, których nie życzę nawet największemu wrogowi. Poznajemy cichego Evana ze strony, którą zna tylko on, czytamy jego listy do samego siebie, które nigdy nie są szczerze. Connor okazuje się przeciwieństwem wyobrażeń ludzi, skrzywdzony, bojący się otworzyć na ludzi i uczucia, bezradny wobec samego siebie oraz cierpiący, ponieważ nie jest w stanie spełnić własnych oczekiwań. Podczas czytania kłuła w serce bezradność, żal i brak zrozumienia czy wsparcia dla ludzi, którzy tego potrzebowali. Opowiada o kłamstwie, które niszczy i buduje jednocześnie, daje zrozumienie i utratę zaufania w jednym. Jedna z lepszych książek, które pokazują jak bardzo pozory i osądzanie drugiego człowieka bez próby zrozumienia mogą być szkodliwe i krzywdzące. Opowieść krąży wokół jednego, bardzo ważnego wątku, który otacza nas na co dzień - braku empatii i chęci zrozumienia. Wszyscy bohaterowie książki nie zostali wysłuchani, kiedy tego potrzebowali, doznali krzywd, które ukształtują ich dalsze życie. Piosenki z musicalu dostępne są na YouTube, gwarantuje że po przeczytaniu książki nabiorą nowego sensu, który rozrywa serce na kawałki. Warta przeczytania dla osób, które potrzebują odnalezienia. I pamiętajcie 'You'll be found'

Przepięknie melancholia opowieść o odkrywaniu samego siebie, braku zrozumienia i o chęci bycia kimś więcej. Książka opowiada o problemach, z którymi każdy prędzej czy później się zmagał oraz o takich, których nie życzę nawet największemu wrogowi. Poznajemy cichego Evana ze strony, którą zna tylko on, czytamy jego listy do samego siebie, które nigdy nie są szczerze. Connor...

Byłam pewna, że przeczytałam już za dużo dziwnych książek i że nie będę potrafiła się wciągnąć już w żadną historię, a jednak! Szóstkę Wron czytałam jak w amoku, pochłonęła mnie od pierwszej strony oraz szczerze się zakochałam w bohaterach tej wspaniałej opowieści. Nie czytałam poprzedzającej trylogii Bardugo, co powoduje, że czasem było trzeba czytać między wierszami, ale kto by się przejmował, skoro Ci bohaterowie są tak świetnie wykreowani! Każdy z nich jest wyjątkowy i inny, ma swoją niepowtarzalną historię, o której wiedzą tylko oni i czytelnicy. Serdecznie polecam osobom, które mają ochotę na fantasy z gangami, niemożliwym napadem i dialogami, które sprawiły, że w niektórych momentach popłakałam się ze śmiechu. Oprócz samego fantasy jest to książka, która uczy, jak ocenianie ludzi po okładce może być krzywdzące i jak bardzo nie zdajemy sobie sprawy, co dana osoba tak naprawdę przeżyła

Byłam pewna, że przeczytałam już za dużo dziwnych książek i że nie będę potrafiła się wciągnąć już w żadną historię, a jednak! Szóstkę Wron czytałam jak w amoku, pochłonęła mnie od pierwszej strony oraz szczerze się zakochałam w bohaterach tej wspaniałej opowieści. Nie czytałam poprzedzającej trylogii Bardugo, co powoduje, że czasem było trzeba czytać między wierszami, ale...

Najpiękniejsze wiersze o zagubieniu, bólu egzystencjalnym, poszukiwaniu siebie i miłości, która z natchnienia i radości przeradza się w powód do utraty chęci życia. Myślę, że nie są to sonety tylko i wyłącznie o pięknu Laury, autor opisuje własne przeżycia i przemianę człowieka. Wiele wartości opisanych w sonetach jest ponadczasowe. Idealnym przykładem jest sonet 293 „Płaczu szukałem, nie sławy z płaczu“ Gdzie cierpienie stało się tematem bardzo medialnym, za czasów Francesca było powodem popytu ksiazek, a w obu przypadkach miało być to wołanie o pomoc lub ulżenie w cierpieniu, nie powodem zarobku. Wydanie jest napisana językiem współczesnym, nie posiada przypisów

Najpiękniejsze wiersze o zagubieniu, bólu egzystencjalnym, poszukiwaniu siebie i miłości, która z natchnienia i radości przeradza się w powód do utraty chęci życia. Myślę, że nie są to sonety tylko i wyłącznie o pięknu Laury, autor opisuje własne przeżycia i przemianę człowieka. Wiele wartości opisanych w sonetach jest ponadczasowe. Idealnym przykładem jest sonet 293...

Szczerze mówiąc, tytuł nieadekwanty do treści. Jest to książka w której mamy krótkie spisy biografii ludzi, którzy są z różnych światów: ksiądz artysta, harcerz czy poeta z PRLu. Książka ma też różnych twórców danych biografii, więc język może się różnić, ale właśnie to było w niej ciekawe. Różne osobowości w różnie ujęty sposób. Jednak czasem zbyt szczegółowe wchodzenie w naukowe opsisy dziedzin, którymi zajmowali się ludzie z tej książki psuło całą magię biografii i skończyło się zawodem oczekiwań nad 'zachowaiami niepokornych'. Niektóre artykuły były napisane w sposób cudowny, niektórych nie mogłam się zmusisz dokończyć. Może właśnie w tym cała magia, choć trzeba się jednak na to przygotować

Szczerze mówiąc, tytuł nieadekwanty do treści. Jest to książka w której mamy krótkie spisy biografii ludzi, którzy są z różnych światów: ksiądz artysta, harcerz czy poeta z PRLu. Książka ma też różnych twórców danych biografii, więc język może się różnić, ale właśnie to było w niej ciekawe. Różne osobowości w różnie ujęty sposób. Jednak czasem zbyt szczegółowe wchodzenie w...