Francesco Petrarca

Więc idę w ciszy, bo słowa śmiertelne mogłyby skałę wzruszyć, a pragnienie moje to płakać, i płakać - samotnie.

Więc idę w ciszy, bo słowa śmiertelne mogłyby skałę wzruszyć, a pragnienie moje to płakać, i płakać - samotnie.

Jeśli to nie jest miłość - cóż ja czuję? A jeśli miłość - co to jest takiego? Jeśli rzecz dobra - skąd gorycz, co truje? Gdy zła - skąd słodycz cierpienia każdego? Jeśli z mej woli płonę - czemu płaczę ? Jeśli wbrew woli - cóż pomoże lament ? O śmierci żywa, radosna rozpaczy, Jaką nade mną masz moc! Oto zamęt . Żeglarz, ciśnięty złym wodom dla żeru, W burzy znalazłem się podarłszy żagle, Na pełnym morzu, samotny, bez steru. W lekkiej od szaleństw, w ciężkiej od win łodzi Płynę nie wiedząc już sam, czego pragnę, W zimie żar pali, w lecie mróz mnie chłodzi.

Jeśli to nie jest miłość - cóż ja czuję? A jeśli miłość - co to jest takiego? Jeśli rzecz dobra - skąd gorycz, co truje? Gdy zła - skąd słod...

Jeśli to nie miłość - cóż ja czuję? A jeśli miłość - co to jest takiego?

Jeśli to nie miłość - cóż ja czuję? A jeśli miłość - co to jest takiego?