Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zdarzało mi się pisać o niektórych książkach: "dziwna". Dziś wiem, że daleko im do "dziwności" powieści Maxa Portera "Lanny". Ale nie sama treść jest dziwna, a jej niestandardowa, dość chaotyczna kompozycja. To mroczna współczesna baśń dla dorosłych. Jej początek jest zaskakujący i mocno dezorientujący. Kilkoro dorosłych, dziecko i tajemnicza legendarna istota. Kilkuosobowa niespójna narracja, nowosłowa, wielomyśli, różne czcionki, fragmenty zdań wijące się po stronach. Skojarzenia z poezją, a tu brutalna scena... Gdy już czytelnik zaczyna przyzwyczajać się do osobliwej formy, do tych pokręconych, falujących, wibrujących słów, wszystko zasupla się w wielki kłąb różnorodnych nitek! I chociaż wie, że jedną z nich trzyma Lanny, drugą - mama Lanny'ego, trzecią - jego tata, czwartą - przyjaciel chłopca - podstarzały malarz, a całą olbrzymią resztę dzierży Praszczur Łuskownik, to rozplątanie i zrozumienie tego wszystkiego go męczy. Łuskownik to stworzenie zrośnięte z miasteczkiem, żyjące pod nim może dłużej niż samo miasteczko. To obserwator i podglądacz! Widzi ludzi, czuje ich zapachy, słyszy ich głosy. Słyszy szepty, krzyki, wyznania, plotki, slogany, opinie, przekleństwa. Trudno się to czyta. Mnie ta forma nie porwała. Sama smutna historia też nie, chociaż przykuła moją uwagę. Małomiasteczkową monotonię ubarwia Lanny. Pewnego dnia ten dziwny mały chłopiec znika. Napięcie, niepokój wylewają się z kartek. Nienawiść, chaos, ciekawość. Oskarżenia, poszukiwania. Książka inna niż wszystkie. https://bajdocja.blogspot.com/2022/07/lanny.html