Do dziewczyn, które czuły zbyt wiele

Książka skierowana raczej dla młodzieży, jednak myślę, że każdy znajdzie w niej kilka strof specjalnie dla siebie.
Nie są może na najwyższym poziomie, jednak czasami poruszy nas właśnie ten jeden wiersz...
Dodatkowym plusem jest poezja w oryginale, czyli na lewo po angielsku, na prawo po naszemu. :)

Tutaj kilka wybranych:
https://www.facebook.com/bookijoany/photos/pcb.1823804954436553/1823803557770026/

Książka skierowana raczej dla młodzieży, jednak myślę, że każdy znajdzie w niej kilka strof specjalnie dla siebie.
Nie są może na najwyższym poziomie, jednak czasami poruszy nas właśnie ten jeden wiersz...
Dodatkowym plusem jest poezja w oryginale, czyli na lewo po angielsku, na prawo po naszemu. :)

Tutaj kilka wybranych:
...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mam wrażenie, że książkę tę ratują...ilustracje.
Niestety, ale wiersze, które w sobie zawiera są bardzo przeciętne. Ze zbioru, który prawdopodobnie zamyka się w 100 tekstach, moją uwagę przykuły może z 3-4 z nich. Wobec reszty przeszłam obojętnie, nie porwały mnie i brzmiały jak wszystkie ,,nowoczesne formy poetyckie" wydawane ostatnimi czasy.
Jednakże oprawa graficzna jest bardzo przyjemna dla oka. Całość jest estetyczna i wygodnie sięga się nie do niej wzrokiem. Niestety do zbioru raczej nie wrócę.

Mam wrażenie, że książkę tę ratują...ilustracje.
Niestety, ale wiersze, które w sobie zawiera są bardzo przeciętne. Ze zbioru, który prawdopodobnie zamyka się w 100 tekstach, moją uwagę przykuły może z 3-4 z nich. Wobec reszty przeszłam obojętnie, nie porwały mnie i brzmiały jak wszystkie ,,nowoczesne formy poetyckie" wydawane ostatnimi czasy.
Jednakże oprawa graficzna...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Nie zawsze potrzeba klatki, by kogoś uwięzić.
Czasem wspomnienia są gorsze niż więzienie.”
Chyba każdy, a przynajmniej większość z nas, ma czasami dosyć. Czujemy zbyt wiele emocji na raz, przerasta nas to co się dzieje, najchętniej byśmy uciekli. I uciekamy, na przeróżne sposoby, jeden gorszy od drugiego. „Do dziewczyn, które czuły zbyt wiele” jest właśnie dla takich osób. Dla tych wrażliwych, emocjonalnych i odczuwających za dużo i za mocno.
Moja przygoda z poezją zaczęła się mniej więcej w drugiej klasie liceum. Nie lubiłam co prawda omawiać wierszy na języku polskim, bo nigdy nie wpasowywałam się w klucz. A przecież chodzi o to, żeby każdy odbierał dany wiersz tak jak czuje. Zaczęłam tworzyć własne utwory, zaczytywać się w znanych poetach. I wtedy do mnie dotarło, że tak naprawdę nie jestem sama. Że jest mnóstwo ludzi, którzy czują to co ja.
Takie odczucia miałam również podczas czytania tego tomiku. Odnalazłam tam siebie. Dosłownie jakby ktoś otworzył mi głowę, wyjął myśli i przelał je na papier. Odnajdziemy tu miłość, ból, cierpienie, ale również poszukiwanie siebie.
Na tę chwilę jest to najlepszy tomik poezji, jaki miałam okazję czytać. Jeśli też lubicie zaczytywać się w wierszach, jesteście wrażliwi, to ta pozycja zdecydowanie musi znaleźć się na Waszych półkach.

„Nie zawsze potrzeba klatki, by kogoś uwięzić.
Czasem wspomnienia są gorsze niż więzienie.”
Chyba każdy, a przynajmniej większość z nas, ma czasami dosyć. Czujemy zbyt wiele emocji na raz, przerasta nas to co się dzieje, najchętniej byśmy uciekli. I uciekamy, na przeróżne sposoby, jeden gorszy od drugiego. „Do dziewczyn, które czuły zbyt wiele” jest właśnie dla takich osób....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wspóllokatorka dosłownie wcisnęła mi tą książkę w ręce jak rano wychodziłam do pracy. Była taka zachwycowa.
Zaczęłam czytać, chociaż już od samego początku wiedziałam, że mi sie nie spodoba.
Niestety, od pierwszej kartki czułam się zażenowana i to się nasilało z każdą kolejną kartką... Żałuję, że w ogóle zaczęłam to czytać...

Wspóllokatorka dosłownie wcisnęła mi tą książkę w ręce jak rano wychodziłam do pracy. Była taka zachwycowa.
Zaczęłam czytać, chociaż już od samego początku wiedziałam, że mi sie nie spodoba.
Niestety, od pierwszej kartki czułam się zażenowana i to się nasilało z każdą kolejną kartką... Żałuję, że w ogóle zaczęłam to czytać...

Pokaż mimo to

77/2020
Nuda. Nie tego sie spodziewalam.

77/2020
Nuda. Nie tego sie spodziewalam.

Pokaż mimo to

Niektóre wiersze mnie zachwyciły, koło innych przeszłam z obojętnością, a reszta wydawała mi się bez sensu.

Niektóre wiersze mnie zachwyciły, koło innych przeszłam z obojętnością, a reszta wydawała mi się bez sensu.

Pokaż mimo to

Na poezji się nie znam. Ale wiem co mi się podoba, a to mi się podobało i to bardzo! Wiadomo, niektóre w większym inne w mniejszym stopniu. Pełne przeróżnych emocji. Każdy z nich był inny, ale wszystkie coś łączyło. Autentyczność.

Uwielbiam, twórczość Brittainy C.Cherry, szczególnie to jak opisuje relacje między bohaterami i sposób wyrażania przez nich emocji. Te kilka słów w jej wykonaniu, znaczą o wiele więcej a jednocześnie są tak proste. No po prostu kocham! Nie wyobrażałam sobie, że mogę nie sięgnę i po ten tomik, gdzie tych prostych, a zarazem prawdziwych słów, będzie od groma. Nie pomyliłam się. 🖤

Twórczości współautorki tomiku nie znam. Nie mam się do czego odwołać, jednak wiersze pisane przez nią w mniejszym stopniu do mnie przemówiły. Nie zrozumcie mnie źle, są dobre, niektóre bardzo dobre. Ale to nie jest to co u Brittainy C.Cherry.

Zapraszam na ---> https://www.instagram.com/itendswithquotes/

Na poezji się nie znam. Ale wiem co mi się podoba, a to mi się podobało i to bardzo! Wiadomo, niektóre w większym inne w mniejszym stopniu. Pełne przeróżnych emocji. Każdy z nich był inny, ale wszystkie coś łączyło. Autentyczność.

Uwielbiam, twórczość Brittainy C.Cherry, szczególnie to jak opisuje relacje między bohaterami i sposób wyrażania przez nich emocji. Te kilka...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Poezja ma to do siebie, że można ją interpretować na wiele sposobów. Tomik wierszy „Do dziewczyn, które czuły zbyt wiele” skrywa w sobie przede wszystkim wiele emocji. Autorki oddają w ręce czytelników słowa pełna miłości, cierpienia i straty.
•
Może trzeba było coś powiedzieć,
gdy ci rano parzyła się kawa.
Może trzeba było wymienić rzeczy,
które nieustannie nas ranią.
Może słowa pomogłyby nam
się nie rozpaść.
A może
przez przypadek
zwyczajnie zapomnieliśmy.
[Zapomniane słowa, Brittainy C. Cherry]
•
Ukazują również, jak silna więź może łączyć człowieka, z drugim człowiekiem. Skupiają się na ludzkich wątpliwościach, potrzebie prawdy, rozmowie o uczuciach, popełnionych błędach, wspomnieniach, złudnej przyszłości, łzach, miłości, niewypowiedzianych słowach oraz rozstaniu. Czynią to w sposób niezwykle angażujący i poruszający. Jestem pewna, że każdy czytelnik odnajdzie w tej poezji cząstkę siebie. Utożsami się z tym, o czym piszą autorki. A piszą przekonująco, prawdziwie, szczerze i otwarcie. Dotykają ludzkiej duszy, grają na emocjach niczym najlepszy wirtuoz. Sieją spustoszenie, pobudzają do refleksji, wprowadzają w stan zadumy i nostalgii.
•
W pewna cichą noc,
jedną z tych, które spędzała sama,
zrozumiała, że samotność, to nie brak
innej
osoby
tylko brak
miłości do siebie.
[Samotna dziewczyna, Kandi Steiner]
•
Wolę się utopić
w milionie prawd
niż oddychać
jednym
brudnym
kłamstwem.
[Tonąc, Brittainy C. Cherry]
•
Nie zawsze potrzeba klatki, by kogoś uwięzić. Czasem wspomnienia są gorsze niż więzienie. [Klatka, Brittainy C. Cherry]
•
Jestem zauroczona tym, co stworzyły autorki. Jestem pewna, że często będę wracać do słów przelanych na karty tego tomiku. Serdecznie Wam polecam!
•
P.S. Jest to wydanie dwujęzyczne.

Poezja ma to do siebie, że można ją interpretować na wiele sposobów. Tomik wierszy „Do dziewczyn, które czuły zbyt wiele” skrywa w sobie przede wszystkim wiele emocji. Autorki oddają w ręce czytelników słowa pełna miłości, cierpienia i straty.
•
Może trzeba było coś powiedzieć,
gdy ci rano parzyła się kawa.
Może trzeba było wymienić rzeczy,
które nieustannie nas...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jeszcze nie miałam okazji sięgnąć po książki autorek, ale po tym, co dostałam tutaj, to chyba nie ma innej opcji, jak szybko nadrobić te zaległość. Te kilkadziesiąt wierszy wyrwały mi niemal serce z klatki piersiowej. Wywołały we mnie mnóstwo różnorakich uczuć, za co jestem dozgonnie wdzięczna, bo tego potrzebowałam. Potrzebowałam czegoś innego od prozy, jak się okazało... A Brittainy oraz Kandi dały mi to, co chciałam.
Każdy ich wiersz ma głębię, którą trzeba potrafić dostrzec. Trzeba te wiersze "smakować". Trzeba je potrafić odpowiednio zrozumieć. A żeby wszystko było tak jak trzeba, to jeszcze trzeba zamknąć na moment oczy i pomyśleć o tym, co właśnie przeczytaliśmy.

Podczas lektury, nie raz uśmiechałam się. Kręciłam głową lub nią potakiwałam. Mój chłopak przyglądał mi się badawczo, oceniając, czy aby na pewno dobrze się czuję. Przewracałam kartkę za kartką, co chwilę zamyślając się i patrząc w jakiś tam dany punkt. Zaglądnął mi przez ramię i gdy zobaczył krótkie wiersze pokręcił głową i zajął się swoimi sprawami. Nie chciał mi przeszkadzać i chwała mu za to. Nie mamy tutaj wierszy na jedno kopyto. Ba, może nawet nie wierszy, a sentencji. Może to będzie trafniejsze słowo. Mamy tutaj czystą miłość, ułudę, smutek, melancholię, ból i tak dalej... Cieszę się, że tematycznie wydając się być takie same, a jednak takie nie są. Różnią się też wielkością - jedne są naprawdę króciutkie, a niektóre zdecydowanie dłuższe. Gdybym miała wybrać ten, który najbardziej przypadł mi do gustu... Nie wybrałabym. Jest kilka, które tak dosadnie mnie urzekło. To właśnie te użyte w recenzji, ale i kilka innych. Myślę, że każdy z Was, znajdzie tutaj coś dla siebie.

Cała recenzja pojawiła się na blogu ;)

Jeszcze nie miałam okazji sięgnąć po książki autorek, ale po tym, co dostałam tutaj, to chyba nie ma innej opcji, jak szybko nadrobić te zaległość. Te kilkadziesiąt wierszy wyrwały mi niemal serce z klatki piersiowej. Wywołały we mnie mnóstwo różnorakich uczuć, za co jestem dozgonnie wdzięczna, bo tego potrzebowałam. Potrzebowałam czegoś innego od prozy, jak się okazało......

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie walcz o jego uwagę. Nie na tym polega miłość.
W styczniu na księgarnianych półkach pojawiło się coś nowego, coś, co koniecznie musiałam mieć. Rzeczona nowość to Do dziewczyn, które czuły zbyt wiele - dla polskich czytelników to obietnica niezapomnianych wrażeń i emocji, a dla mnie gatunek, po który zwykle nie sięgam. Jest to tomik poezji miłosnej, zbiór wierszy opowiadających o uczuciach, stracie, bólu i uniesieniach autorstwa dwóch niesamowitych kobiet. Stali odwiedzający mojego bloga wiedzą, że nigdy jeszcze nie pojawiła się tu podobna recenzja i przyznam, że niezbyt wiem, od czego zacząć. Ta pozycja jest tak wspaniała i pełna emocji, że to chyba właśnie na nich się skupię w moim wpisie.



Tematyką zamieszczonych tu wierszy jest miłość. Nie są to jednak hymny pochwalne na cześć wspaniałych mężczyzn, którzy biorą w ramiona, kochają bezgranicznie i bezwarunkowo. Ten tomik stanowi apel do wszystkich kobiet: nie jesteście same, Wasze ciągle krwawiące rany i stare blizny nie są powodem do wstydu, ponieważ są częścią Was. Autorki to rozumieją. Wiedzą, jak to jest być kochaną i porzuconą, nieakceptowaną, tłamszoną. Swoim emocjom dają upust w poezji, a reszta świata ma możliwość zrobić to samo poprzez lekturę ich wierszy.



Ktoś, komu wydaje się, że niecałe 200 stron liryki, często utworów na zaledwie kilka linijek, to malutka książeczka na jedno posiedzenie może się poważnie zdziwić. Każdy utwór uderza w nasze słabe strony, bolesne wspomnienia i sama nierzadko odniosłam wrażenie, jakby ktoś napisał dany wiersz specjalnie dla mnie. Trzymając w dłoniach ten niezwykły list miłosny Do dziewczyn, które czuły zbyt wiele możemy poczuć się wyjątkowo, zrozumiane i docenione. Kiedy ktoś pisze list specjalnie dla nas, do nas, mamy świadomość, że poświęcił nam swój czas i myśli. Podobnie jest w przypadku tego tomiku. Jest to bowiem list od kobiet dla kobiet - aby były silniejsze, bardziej odporne na rany i straty.
Nie mam zbyt dużego doświadczenia ze współczesną poezją, ale wiem, że wiersz nie zawsze musi się rymować, by przekazać niesamowitą wartość. Czasem wystarczy przypadkowy zlepek słów, który da się przeczytać na wiele sposobów. Innym razem w roli poezji sprawdza się kilka zdań, jakby żywcem wyjętych z umysłu osoby piszącej. Każdy z nich ma w sobie coś niezwykłego, a czytelnik może je dowolnie interpretować - takie jego prawo. Bardzo podobało mi się obserwowanie stylu autorek, ponieważ bardzo się one od siebie różnią. Brittainy preferuje krótsze wiersze, zawierające w sobie miliony niewypowiedzianych myśli. Kandi daje sobie natomiast sposobność popłynięcia, wyrażenia siebie i wylania swoich przemyśleń oraz żali na papier.



Postanowiłam krótko omówić kilka wierszy, które spodobały mi się chyba najbardziej. Niektóre z nich stanowiłyby wspaniałe motto życiowe, a inne pocieszenie w trudnych chwilach. Do tego drugiego rodzaju można zaliczyć na pewno Scars - Blizny, czyli utwór, który pokrywa się z moją filozofią życiową. Nie spotkałam się jeszcze z jej podobnym ujęciem, a na pewno nie tak ładnym. Mimo że wiersz nie ma typowej formy strof czy wersów, to jest chyba jednym z moich ulubionych. Podobnie sytuacja ma się z wierszem Time - Czas, będącym ciekawym podejściem do tytułowego zagadnienia. Mimo jego, w moim mniemaniu, depresyjnego charakteru, każdy może odnieść go indywidualnie do siebie i pozwolić mu wpłynąć na swoje podejście do życia codziennego. Kolejnym utworem, który przykuł moją uwagę jest Go - Idź, ze względu na jego ciekawą budowę, widoczną lepiej w języku angielskim (po polsku trochę nam coś zgrzyta pod koniec). Każdy wers można tu potraktować jako osobną część, a innym razem odebrać wszystkie wersy jako całość. Ostatnim już wierszem, któremu chcę poświęcić chwilkę w tym wpisie jest Chase - Pogoń. Te dwie linijki (zacytowane przeze mnie na początku wpisu) stanowią apel, wezwanie i zawierają sobie to, o czym każda kobieta dobrze wie. Są jednak napisane z taką mocą, że nagle uderzają nas bez litości i skłaniają do refleksji nad naszym postępowaniem w miłości.



Filia pokusiła się o wydanie dwujęzyczne i nie wiem, czy nie strzelili sobie tym w kolano. Osoby w miarę dobrze posługujące się angielskim są bowiem w stanie zauważyć pewne niedociągnięcia, jeśli chodzi o tłumaczenie. Wiem, że nie można wszystkiego przełożyć dosłownie, ale czasami pojawiające się różnice byłe zbyt duże, bym mogła przejść obok nich bez grymasu niezadowolenia. Po raz kolejny potwierdziło się to, o czym pisałam już przy okazji innej książki, czyli to, ile tracą tłumaczone pozycje. Przy porównaniu z oryginałem tłumaczone wiersze wypadały bardzo blado, nie niosły ze sobą aż takiego ładunku emocjonalnego. Jednakże, inną rzeczą, którą muszę wspomnieć, tym razem jako zaletę, jest przepiękne wydanie. Ma ono w sobie coś ekskluzywnego i kobiecego. Twarda oprawa i dodatkowo piękne ilustracje towarzyszące niektórym wierszom - miód na moje serce!
Polecam tę pozycję wszystkim czytelniczkom szukającym zrozumienia. Miłośnikom poezji oraz całkowitym początkującym w czytaniu liryki.
Ines de Castro

Nie walcz o jego uwagę. Nie na tym polega miłość.
W styczniu na księgarnianych półkach pojawiło się coś nowego, coś, co koniecznie musiałam mieć. Rzeczona nowość to Do dziewczyn, które czuły zbyt wiele - dla polskich czytelników to obietnica niezapomnianych wrażeń i emocji, a dla mnie gatunek, po który zwykle nie sięgam. Jest to tomik poezji miłosnej, zbiór wierszy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to