Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niesamowicie zaskakująca lektura.

Niesamowicie zaskakująca lektura.

To trudna, bardzo feministyczna książka, która pozostawia czytelnika w otumanieniu i stagnacji.

To trudna, bardzo feministyczna książka, która pozostawia czytelnika w otumanieniu i stagnacji.

Tak długo zabierałam się do niej, bo wierzyłam, że to będzie niesamowicie przełomowa dla mnie lektura. Przecież Jack Kerouac to głos Beatników. A jestem tak rozczarowana, że trudno to opisać. Podziwiam jedynie moje zaparcie i nie ustępliwość w dążeniu do jej końca.

Tak długo zabierałam się do niej, bo wierzyłam, że to będzie niesamowicie przełomowa dla mnie lektura. Przecież Jack Kerouac to głos Beatników. A jestem tak rozczarowana, że trudno to opisać. Podziwiam jedynie moje zaparcie i nie ustępliwość w dążeniu do jej końca.

Czy też tak macie, że książka, która powinna być przez was przeczytana w danym momencie, jakby przypadkiem sama na was czekała. Tak właśnie było z tą książką.

Czy też tak macie, że książka, która powinna być przez was przeczytana w danym momencie, jakby przypadkiem sama na was czekała. Tak właśnie było z tą książką.

Reportaż, który wzbudził sporo negatywnych uczuć. Gównie złość. Historię przepełnione beznadziejnością i marazmem. Nie łatwa lektura.

Reportaż, który wzbudził sporo negatywnych uczuć. Gównie złość. Historię przepełnione beznadziejnością i marazmem. Nie łatwa lektura.

Na bocznej ulicy w Tokio znajduje się mała kawiarnia o nazwie Funiculi Funicula, która ma bardzo nietypową funkcję. Pozwala ludziom podróżować w czasie. Podróżników w czasie obowiązują jednak sztywne zasady, a najważniejsza z nich, że MUSISZ wrócić do teraźniejszości, zanim kawa wystygnie.
W połowie drogi między powieścią a zbiorem opowiadań, Zanim wystygnie kawa jest z pewnością sugestywnym i poetyckim tekstem, który delikatnie porusza niektóre z najtrudniejszych kwestii ludzkiego życia. Fabuła jest niewątpliwie dobrze skonstruowana, a postacie poruszają się spójnie w całej narracji. To jednak ta z tych książek, przy których czułam się jak zdystansowany widz, nigdy nie udało mi się poczuć bliskości z bohaterami i ich cierpieniem (być może dlatego, że nigdy go nie doświadczyłam), choć nie pozostawiła mnie z niczym.

“Zazwyczaj, gdy ktoś zachowuje się inaczej niż reszta, zraża do siebie tych, którzy pilnują, by nikt nie płynął pod prąd.”

Na bocznej ulicy w Tokio znajduje się mała kawiarnia o nazwie Funiculi Funicula, która ma bardzo nietypową funkcję. Pozwala ludziom podróżować w czasie. Podróżników w czasie obowiązują jednak sztywne zasady, a najważniejsza z nich, że MUSISZ wrócić do teraźniejszości, zanim kawa wystygnie.
W połowie drogi między powieścią a zbiorem opowiadań, Zanim wystygnie kawa jest z...

Misternie opowiedziana i z tak subtelną narracją, która z łatwością ukazuje życie zwykłego człowieka w niezwykłym czasie w Ameryce. To może być historia zmieniającego się kraju lub tylko nieheroiczna relacja ze zwykłej egzystencji.
Ale to jej prostota sprawia, że jest nieziemsko piękna, nostalgiczna i poruszająca.
Początek XX wieku, Missouri, William Stoner pochodzi ze skromnej rodziny rolników, jego ojciec wysyła go na uniwersytet stanowy, aby studiował rolnictwo. Jednak zamiast tego zakochuje się w literaturze angielskiej i dzięki pewnemu profesorowi sam zostaje nauczycielem, oddalając się od swojej rodziny.
Śledzimy jego życie przez 40 lat nauczania, zmiażdżone złudzenia i gorzkie rozczarowania z powodu nieudanego małżeństwa z niewłaściwą kobietą, rzadkie ulotne błogie chwile w raczej ponurej egzystencji w samotności, życie poświęcone nauczaniu, w którym znajduje jedyne ukojenie.
Wraz z upływem lat głos w powieści zyskiwał na sile, a Stoner stawał się osobą, którą zawsze miał być. Jego pozornie oderwana relacja z lat między dwiema wielkimi wojnami światowymi, jego rosnące wyobcowanie najpierw od rodziny, a później od własnej żony i córki, jego walka o idealistyczną koncepcję tego, jacy powinni być nauczyciele akademiccy. Wszystkie te kwestie powodują wielkie cierpienie tego człowieka, który nie robiąc wiele w swoim życiu, a może robiąc więcej niż większość, daje stoickie świadectwo minionych czasów, które stworzyły podstawy tego, czym jesteśmy teraz.
Arcydzieło nie docenione tak, jakby na to zasługiwało, może dlatego, że tę książkę czyta się jak prawdziwe życie, a nie jak bestsellerową historię o bohaterze z happy-endem.

“- Pożądanie i książki - powiedziała kiedyś Katherine. - Tylko one istnieją naprawdę, nie sądzisz?”

Misternie opowiedziana i z tak subtelną narracją, która z łatwością ukazuje życie zwykłego człowieka w niezwykłym czasie w Ameryce. To może być historia zmieniającego się kraju lub tylko nieheroiczna relacja ze zwykłej egzystencji.
Ale to jej prostota sprawia, że jest nieziemsko piękna, nostalgiczna i poruszająca.
Początek XX wieku, Missouri, William Stoner pochodzi ze...