Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka z pewnością podzieli czytelników. Debiutancka powieść Coco Mellors, opisywana albo jako przejmująca i wiarygodna, albo płytka i pretensjonalna.
Cleo i Frank spotykają się w sylwestra, a po sześciu miesiącach są już małżeństwem. Ona, dwudziestokilkuletnia artystka, i on, czterdziestokilkuletni dyrektor ds. reklamy, łączą się z powodu trudnych historii rodzinnych i szukają pocieszenia w sobie nawzajem. Ich intensywny związek nie okazuje się jednak tak idealny, jak się wydaje, ponieważ każde z nich zmaga się z uzależnieniem (seksu, narkotyków czy alkoholu) i innymi problemami, a skutki ich małżeństwa odbijają się na życiu ich rodziny i przyjaciół: Zoe, ambitnej przyrodniej siostry Franka; Quentina, najlepszego przyjaciela Cleo;; Eleanor, nowej pracownicy w biurze Franka i nie tylko.
Mellors naprawdę wie, jak pisać, jak ustawić scenę, opisać otoczenie, uderzyć czytelnika mocnymi obrazami i napisać cholernie dobrą metaforę. Choć nie każde zdanie wbija w fotel, jest ich w tej powieści aż nadto, by zrekompensować kilka problemów, które miałam, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że to debiut!
Czytelnik musi być gotowy na kontakt z nielubianymi postaciami. Skomplikowane relacje między nimi powodują, że widzimy ich bez zbędnego brokatu i wyidealizowanej maski. To ludzie zakochani lub pożądliwi niewidzący świata poza sobą. Młodzi ludzie, ludzie uzależnieni, ludzie z traumatycznymi doświadczeniami z dzieciństwa.
Wszystkie te rzeczy mogą składać się na idealny koktajl nieszczęścia i poszukiwania sensu. To nie usprawiedliwia ich zachowania, ale ta historia…
Myślę, że Mellors zrobiła to po mistrzowsku.
Wiem doskonale, że polscy czytelnicy sceptycznie podchodzą do literatury tego typu, ale ja mimo swoich cynicznych zapędów mam wrażenie, że dogłębnie czułam ból każdego bohatera tej książki. Z każdą kolejną stroną odkrywałam, że miłość nie jest prosta, a miłość do samego siebie niesamowicie skomplikowana.

“Jesteś cyniczna nawet w obliczu zachodu słońca.”

Ta książka z pewnością podzieli czytelników. Debiutancka powieść Coco Mellors, opisywana albo jako przejmująca i wiarygodna, albo płytka i pretensjonalna.
Cleo i Frank spotykają się w sylwestra, a po sześciu miesiącach są już małżeństwem. Ona, dwudziestokilkuletnia artystka, i on, czterd...

Rozwiń

Zwiń

Sadie postanowiła, że będzie świetna, a sztuki na ogół nie tworzą ludzie szczęśliwi.

Sadie postanowiła, że będzie świetna, a sztuki na ogół nie tworzą ludzie szczęśliwi.

Redaktorka Stevena Rowleya naprawdę mi się podobała. To historia absolutnie urocza, miała w sobie tyle serca, a do tego porusza niektóre z moich ulubionych tematów - dysfunkcje rodzinne, zmagania z pewnością siebie, pisarstwo, sekrety i relacje, które pojawiają się w najbardziej nieprawdopodobnych miejscach.
James Smale zawsze marzył o byciu pisarzem. Po opublikowaniu kilku pierwszych opowiadań wyobrażał sobie, że droga do literackiego sukcesu teraz będzie łatwiejsza. Ale napisanie powieści nigdy tak naprawde nie wydaje się proste i chociaż miał nadzieję, że natchnienie uderzy, zastanawiał się, czy jest on przeznaczony do bycia jednym z tych ludzi, których wczesna podziwiał. Mieszkając w Nowym Jorku na początku lat 90, wydawało się, że bardziej nadaje się do przypadkowych prac tymczasowych niż do noszenia butów pisarza. Zdecydował się napisać o tym, co znał lepiej niż cokolwiek innego - o swojej relacji z matką, enigmatyczną kobietą, której James ma wiele do zarzucenia. Jest bardzo podekscytowany, gdy duży wydawca jest zainteresowany publikacją jego powieści.
A potem spotyka redaktorkę, która zakochała się w jego książce - Jacqueline Kennedy Onassis. Jackie, lub pani Onassis, jak jest znana w biurze, uwielbia złożoność relacji w powieści Jamesa i identyfikuje się z głównym bohaterem, ponieważ ona również jest zaciekle opiekuńczą matką. James jest całkowicie zdumiony, że ta sławna kobieta, której rodzina zawsze fascynowała jego matkę, zainteresowała się jego pisarstwem i wierzy, że ta powieść jest warta zobaczenia przez świat.
To pięknie napisana książka, pełna wzruszeń i skomplikowania. James był złożony i całkowicie pociągający, nawet gdy robił rzeczy, które czyniły go niesympatycznym. A relacja między bohaterem a Jackie niesamowicie wciąga i fascynuje.
Z całego serca polecam poznać tą historię w audiobooku. Lektor Maciej Więckowski z tak niesamowitym wyczuciem i troską przybliża nam emocje głównego bohatera.

Redaktorka Stevena Rowleya naprawdę mi się podobała. To historia absolutnie urocza, miała w sobie tyle serca, a do tego porusza niektóre z moich ulubionych tematów - dysfunkcje rodzinne, zmagania z pewnością siebie, pisarstwo, sekrety i relacje, które pojawiają się w najbardziej nieprawdop...

Rozwiń

Zwiń

Nie mam prawa oceniać "historii" w przypadku autobiografii, ale brakowało mi czegoś. Nie wiem czego, choć to raczej mała iskierka.
Cieszę się, że moja mama umarła to pamiętnik, który opowiada o traumie i żmudnej drodze do jej przezwyciężenia (lub życia z nią w miarę dobrze). Nie spodziewałam się, że będzie tak dobrze napisana, ale dałam się wciągnąć w narrację autorki, gdy opowiadała o absurdach, którym poddawała ją matka - fizycznym, psychicznym i emocjonalnym znęcaniu się - tak jakbym stała obok niej i obserwowała to wszystko. Napisanie takiej książki wymagało siły, aby poradzić sobie z duchami przeszłości i odwagi, aby ujawnić swoją historię światu. Przeżywanie tego, z czym się zmagałaś, uznanie, że twoim superbohaterem była osoba, która najbardziej cię skrzywdziła, i pogodzenie się z tym wszystkim, nie wstydząc się tej podróży, jest niezwykłe. Podziwiam Jennette za to, że dotarła do "końca" tej podróży, rozumiejąc, że musi nadać sobie priorytet, że jej zdrowie i dobre samopoczucie są ważniejsze.

“Mam prawo nienawidzić czyjegoś marzenia, nawet jeśli jest moją rzeczywistością.”

Nie mam prawa oceniać "historii" w przypadku autobiografii, ale brakowało mi czegoś. Nie wiem czego, choć to raczej mała iskierka.
Cieszę się, że moja mama umarła to pamiętnik, który opowiada o traumie i żmudnej drodze do jej przezwyciężenia (lub życia z nią w miarę dobrze). Nie...

Rozwiń

Zwiń

Sewanee Chester spełniała swoje marzenia. Młoda wschodząca aktorka i tragedia, która odmienia jej życie na zawsze. Od siedmiu lat jest lektorką audiobooków. Sewanee jest w tym naprawdę dobra, wyrobiła sobie markę, ale nie jest w stanie zapomnieć o przeszłości.
Na początku swojej kariery z mikrofonem czytała pod pseudonimem romanse i powieści erotyczne, ze wszystkimi żenującymi słowami i dźwiękami, które towarzyszą niektórym scenom. Postanowiła jednak odejść od tego gatunku i świetnie rozwija się literaturze pięknej. Skomplikowany okres w życiu powoduje, że zgadza się być współlektorką powieści romansowej napisanej przez nieżyjącego już autorkę, którą uwielbiała. Drugim głosem historii jest Brock McNight, znany i uwielbiany przez fanki. Pracując nad książką lepiej go poznaje, choć tylko przez SMS-y i maile, Sewanee uświadamia sobie, czego może jej brakować w życiu.
Choć historia była dla mnie przewidywalna, sztampowa i czasami miałam wrażenie, że bohaterka ma więcej szczęścia niż powinna mieć. To jednak wątki dotyczące produkcji audiobooków, jak wiele pracy i zaangażowania wkładają w to wszystko ludzie, by na koniec historia, którą możemy słuchać w słuchawkach była małym dziełem sztuki była dla mnie w punkt.

Przyciszony szept, mgła pełznąca ponad kamienistym dnem rzeki, whiskey przelewające się przez kostki lodu, stal zawinięta w aksamit... czy jak tam fanki opisywały jego głos.

Sewanee Chester spełniała swoje marzenia. Młoda wschodząca aktorka i tragedia, która odmienia jej życie na zawsze. Od siedmiu lat jest lektorką audiobooków. Sewanee jest w tym naprawdę dobra, wyrobiła sobie markę, ale nie jest w stanie zapomnieć o przeszłości.
Na początku swojej kariery ...

Rozwiń

Zwiń