Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Długo zabierałem się za "Bastion", z przerażeniem zerkając na objętość książki. Zacząłem ją czytać, nomen omen, podczas kwarantanny związanej z pandemią koronawirusa, co dołożyło kolejną warstwę do tej bogatej w wątki i postacie opowieści. Świetnej opowieści, trzeba dodać. Miałem co prawda ze dwa razy ochotę przerwać lekturę (King lubi sobie przegadać), ale ciekawość zawsze zwyciężała i zostawała nagrodzona.
Pełna niepokoju, strachu i sugestywnych opisów rozkładu (także społeczeństwa) - bardzo dobrze się czyta, zwłaszcza w dniach pandemii.

Długo zabierałem się za "Bastion", z przerażeniem zerkając na objętość książki. Zacząłem ją czytać, nomen omen, podczas kwarantanny związanej z pandemią koronawirusa, co dołożyło kolejną warstwę do tej bogatej w wątki i postacie opowieści. Świetnej opowieści, trzeba dodać. Miałem co prawda ze dwa razy ochotę przerwać lekturę (King lubi sobie przegadać), ale ciekawość zawsze...

Mam problem z tą książką - pierwsza połowa jest wręcz usypiająca, mimo że opisywane sprawy są ciekawe. Za mało literatury, a za dużo suchych faktów i przepisywania raportów. Później robi się lepiej, a w pamięci na długo zostaje rozdział o przestępstwach na tle seksualnym. Jak dla mnie książka do przeredagowania, bo myślę, że sporo osób będzie miało problem z przebrnięciem przez pierwszą połowę.

Mam problem z tą książką - pierwsza połowa jest wręcz usypiająca, mimo że opisywane sprawy są ciekawe. Za mało literatury, a za dużo suchych faktów i przepisywania raportów. Później robi się lepiej, a w pamięci na długo zostaje rozdział o przestępstwach na tle seksualnym. Jak dla mnie książka do przeredagowania, bo myślę, że sporo osób będzie miało problem z przebrnięciem...

Wydaje ci się, że znasz Halika? Przeczytaj tę książkę! Jedna z lepszych biografii, jakie czytałem w ostatnich latach. Porywająca historia, świetnie opowiedziana przez autora.

Wydaje ci się, że znasz Halika? Przeczytaj tę książkę! Jedna z lepszych biografii, jakie czytałem w ostatnich latach. Porywająca historia, świetnie opowiedziana przez autora.

Rzucić wszystko, wyjechać daleko i jeszcze napisać o tym dobrą, mądrą książkę. Kto z nas nie miał takich myśli przynajmniej raz ;). W tej książce jest przestrzeń, zimno, sporo bieli, trochę historii, ale przede wszystkim poezja. Czyta się to i chce od razu pakować grube skarpety i wyruszać na północ, najlepiej w noc polarną.

Rzucić wszystko, wyjechać daleko i jeszcze napisać o tym dobrą, mądrą książkę. Kto z nas nie miał takich myśli przynajmniej raz ;). W tej książce jest przestrzeń, zimno, sporo bieli, trochę historii, ale przede wszystkim poezja. Czyta się to i chce od razu pakować grube skarpety i wyruszać na północ, najlepiej w noc polarną.

Jak to się dobrze czyta... jaki język, jaka historia!

Jak to się dobrze czyta... jaki język, jaka historia!

W wielu przypadkach wstrząsające zderzenie opowieści kobiet skazanych za morderstwo (ich wersji historii) z opisem akt sprawy. Emocje po latach kontra gwałtowne pozbawienie życia często bliskiej osoby. Robi wrażenie i na pewno zostanie w głowie na dłużej.

W wielu przypadkach wstrząsające zderzenie opowieści kobiet skazanych za morderstwo (ich wersji historii) z opisem akt sprawy. Emocje po latach kontra gwałtowne pozbawienie życia często bliskiej osoby. Robi wrażenie i na pewno zostanie w głowie na dłużej.

Monumentalna opowieść o tym, jak bezmyślnie wykorzystujemy naszą planetę i wyzyskujemy własny gatunek. Czyta się tę książkę z przykrością, wściekłością, czasem z niedowierzaniem. Mocna rzecz, ciężka do strawienia (nomen omen).

Monumentalna opowieść o tym, jak bezmyślnie wykorzystujemy naszą planetę i wyzyskujemy własny gatunek. Czyta się tę książkę z przykrością, wściekłością, czasem z niedowierzaniem. Mocna rzecz, ciężka do strawienia (nomen omen).

Świetnie napisane książka, świetne (choć oczywiście w przewadze smutne) historie. Sprawia, że chce się dalej zgłębiać temat.

Świetnie napisane książka, świetne (choć oczywiście w przewadze smutne) historie. Sprawia, że chce się dalej zgłębiać temat.

Nie wiem, skąd dość niskie oceny książki. Może dla niektórych absurd rozpisany na 400 stron to za dużo? Może, podobnie do mnie, ledwo przebrnęli przez dwa pierwsze reportaże, ale, inaczej niż ja, zaraz potem nie wciągnęli się w ten świat i język, żeby ze zdumieniem odkryć, że im dalej, tym lepiej. Sięgnę jeszcze po pana Kołodziejczyka, oj sięgnę. Ale po przerwie dłuższej, na przetrawienie.

Nie wiem, skąd dość niskie oceny książki. Może dla niektórych absurd rozpisany na 400 stron to za dużo? Może, podobnie do mnie, ledwo przebrnęli przez dwa pierwsze reportaże, ale, inaczej niż ja, zaraz potem nie wciągnęli się w ten świat i język, żeby ze zdumieniem odkryć, że im dalej, tym lepiej. Sięgnę jeszcze po pana Kołodziejczyka, oj sięgnę. Ale po przerwie dłuższej,...

Koszmarnie się czyta. I nie można przestać.

Koszmarnie się czyta. I nie można przestać.

koszmarne tłumaczenie

koszmarne tłumaczenie