Tu byłem. Tony Halik
Patronat LC
biografia, autobiografia, pamiętnik
480 str.
- Data wydania:
- 2017-03-15
- Data 1. wyd. pol.:
- 2017-03-15
- Liczba stron:
- 480
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788326824678
- Wydawnictwo:
- Agora
- Kategoria:
- biografia, autobiografia, pamiętnik
- Tagi:
- Alaska Ameryka Południowa anegdota Australia biografia Elżbieta Dzikowska geografia humor kultury i cywilizacje literatura faktu obca kultura podróżnik przygoda Tony Halik wędrówka wspomnienia z podróży
1 nagroda - Data wydania:
- 2017-03-15
- Liczba stron:
- 480
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788326824678
- Wydawnictwo:
- Agora
- Kategoria:
- biografia, autobiografia, pamiętnik
- Tagi:
- Alaska Ameryka Południowa anegdota Australia biografia Elżbieta Dzikowska geografia humor kultury i cywilizacje literatura faktu obca kultura podróżnik przygoda Tony Halik wędrówka wspomnienia z podróży
Był najczęściej zestrzelanym pilotem II Wojny Światowej, francuskim partyzantem, autorem pierwszego wywiadu z Fidelem Castro, laureatem Pulitzera, prywatnym pilotem Juana Perona i odkrywcą zaginionej stolicy Majów. Albo nie był żadnym z nich. Z całą pewnością wybierał się jednak na Księżyc.
Fascynująca i przewrotna biografia Tony'ego Halika jest dowodem na to, że czasem prawdziwe życie jest bardziej nieprawdopodobne niż najlepsza powieść.
Większość z nas pamięta go z telewizji, kiedy w programie „Pieprz i wanilia”, tworząc razem z Elżbietą Dzikowską charakterystyczny tandem, opowiadał o swoich egzotycznych podróżach. Ale tak na prawdę zanim urodzony w Toruniu Mieczysław Sędzimir został Tonym Halikiem przeżył kilka różnych życiorysów. Który z nich jest prawdziwy? Odpowiedź - w trakcie podróży po Francji, Meksyku, Stanach Zjednoczonych, Argentynie i Polsce - znalazł jeden z najlepszych polskich reporterów młodej generacji, autor głośnej książki „All Inclusive” Mirosław Wlekły.
Książka, która zachwyciła laureata Nike Marka Bińczyka.
Zrazu bałam się tej książki. Myślałam, że ujawnienie sekretów życia Toniego, tajemnic, których ja nawet nie znałam, w pogoni za dziennikarską sensacją przekładającą się na sprzedaż książki - może zrobić Toniemu krzywdę. Mirosław Wlekły podszedł jednak uczciwie do życia swego wyjątkowego bohatera, starał się zrozumieć motywy jego postępowania, pokazał jego – a czasem nie jego to były - wybory w kontekście czasu i wydarzeń politycznych. Dziękuję mu za to.
Elżbieta Dzikowska
Kup książkę
Polecane księgarnie
Pozostałe księgarnie
Informacja
Książki autora
Podobne książki
Recenzje oficjalnych recenzentów
Chcę być jak Tony Halik
I to tytułowe pragnienie, jak najbardziej osobiste, jest też oczywiście cytatem. Tak (mniej więcej) mówił chłopak, który nie płakał i powtarza to Mirosław Wlekły, tak zaczynając jeden z rozdziałów książki: Chcę być jak Tony Halik: jeść bycze jądra w zielonym sosie w knajpie dla torreadorów! Bo Tony Halik nie bał się żadnego jedzenia. Nie bał się też żadnego miejsca na świecie; nie bał się kul, dyktatorów, wojska, mafii, kanibali, dzikich zwierząt, wulkanów, SB, sztormów i grzybów halucynogennych. Kochał życie a świat go zachwycał. Czerpał z nich pełnymi garściami.
Podróże Halika przyciągały Polaków przed telewizory od lat 70. do 1997 roku, kiedy to zakończono emisję „Pieprzu i wanilii”. (Tony Halik miał wtedy 77 lat, był bardzo chory i nie mógł już pracować). Plotka głosiła, że w szczycie popularności program oglądała w jednym czasie połowa mieszkańców naszego kraju (18 milionów). I nawet jeśli nie jest to możliwe, dobrze oddaje skalę zjawiska pod tytułem „Tony Halik”.
Czytanie tym razem zaczęłam od oglądania. (Właściwie to zaczęliśmy, bo mąż zaglądał mi przez ramię i aktywnie przeszkadzał. Oboje pamiętamy Tony'ego Halika i Elżbietę Dzikowską z dzieciństwa i nasz współdzielony entuzjazm wobec tej wyjętej z koperty przesyłki, jest kolejnym dowodem żywotności ich legendy.) Zdjęć jest w książce mnóstwo. Znakomicie dobrane, zabawnie podpisane, one pierwsze tu opowiadają. Chyba są też właściwym początkiem znajomości z człowiekiem, który uwielbiał swój zawód i swoją kamerę.
Mirosław Wlekły przejechał śladami bohatera Europę i dwie Ameryki i proponuje czytelnikowi drogę, którą, żeby poznać fakty, sam musiał przejść. Śledzimy więc ten los w zaburzonej chronologii, niejako od końca. Taka struktura książki bardzo dobrze buduje napięcie, czytelnik daje się wciągnąć w stopniowe odkrywanie tajemnic cudzego życia. Jednocześnie jednak ten sposób opowiadania spowodował, że na koniec zastanawiałam się, czy ja przypadkiem nie mam teraz do zrecenzowania dwóch książek. Jednej będącej opowieścią o poszukiwaniu cudzej biografii, o krętej i trudnej drodze, żeby rzetelnie odtworzyć to, co ledwo minione - Mirosław Wlekły wydaje się przekonany, że piętrzące się przed nim nieprawdziwe opowieści, to wynik szalonej, entuzjastycznej i nieco mitomańskiej osobowości Halika, a także jego chęci ukrycia pewnych faktów, ale mi lektura nasunęła wnioski bardziej ogólne. Potwierdziła przekonanie, że choć niezbite prawdy pięknie prezentują się w matematyce, w życiu istnieją tylko wersje (wyobraźmy sobie, dla przykładu i nieco perwersyjnie, podróż w głąb życia własnych rodziców lub dziadków). No i jeszcze ten efekt mikroskopu (prosto z Henry'ego Jamesa): im bliżej, tym struktura rzeczy (życia) robi się bardziej złożona, pytania się piętrzą a prawda okazuje się nieskończona jak wszechświat. Oczywiście, spieszę tu uspokoić przyszłych czytelników, Mirosław Wlekły odkrył to, czego szukał. Sądzę jednak, że coś przy tym zgubił. Z ostatnich rozdziałów, z czasów drugiej wojny światowej, z pewnością będących popisem dziennikarskiej wytrwałości i sumienności, znika Halik, wtedy jeszcze Mieczysław. I było mi jakoś żal. Wolałabym mniej szczegółów, mniej Prawdy, mniej Historii, za to nadal jego jako głównego bohatera.
Natomiast ta druga książka jest wspaniała. Tony Halik nadal skutecznie zaraża pasją. Opowieść o Wielkim Obieżyświacie, szalonym wujku i tacie - wariacie, podróżniku, żeglarzu, Indianinie, mężczyźnie, który kochał Pierrette i kochał Elżbietę, poliglocie bez zdolności do języków, dżentelmenie w szortach, niedoszłym podróżniku na Księżyc wibruje pozytywnymi emocjami.
Wyruszymy w czteroletnią podróż przez dwie Ameryki, pożeglujemy wzdłuż odizolowanej od świata Kuby (szybciutko, bo tylko na chwilę zaprzestano ostrzału wód przybrzeżnych strzegącego granic wyspy przed amerykańskim desantem), wlecimy do środka wulkanu, zadrżymy gdy Totonakowie z Papantli znowu pomodlą się o deszcz, opieprzymy prezydenta Meksyku za telefon o niestosownej porze, odkryjemy zaginioną stolicę Inków Vilcabambę (dwa razy, ze względu na światło), spróbujemy wyśledzić rozgniewanego Castro, gdy podczas wizyty w Warszawie wymknie się ochronie, pogodzimy zwaśnione indiańskie plemiona, lecząc córkę wodza szamańskim tańcem (i penicyliną). Ryby będziemy łowić łukiem, smokingi pechowo pożyczać, steki jeść na śniadanie, konstruować pralki samochodowe, rozdawać polską wódkę, krzyczeć na żołnierzy i zapominać o wszystkim z wyjątkiem dobrego ujęcia.
Przypomnimy sobie, że bardzo często, to jednak my rządzimy własnym życiem, a Prawdziwym Bohaterom może się udać wygrać nawet z Historią.
Agnieszka Ardanowska
34 Popieram
Link do recenzji
637
204
50
Oceny
Dyskusje
Książka na półkach
- 1 174
- 1 076
- 307
- 68
- 44
- 29
- 24
- 18
- 17
- 15
Wypożycz z biblioteki
Cytaty
- Jakie jest najbrzydsze państwo świata?
- Państwo Halikowie.
92 
Opinie [159]
Świetna. Tony Halik mistrzem autokreacji :-) Autor zaraża sympatią do obiektu swoich dociekań.
Pokaż mimo tojak zbudować swoją wspaniałą historię,
Pokaż mimo tonowa tożsamość
Tony Halik Champion
Napisanie biografii wbrew pozorom nie jest takie łatwe. W tym przypadku autor stanął na wysokości zadania. Książka jest bardzo ciekawa, wielowątkowa. Chylę czoła w stronę autora za kawał dobrej roboty.
Pokaż mimo toZ książką zapoznałem się w wersji audio, czytał pan Jerzy Stuhr, więc już samo to jest dobrą rekomendacją. Jeśli dodać do tego ciekawą treść, otrzymujemy rzecz, której warto poświęcić trochę czasu.
więcejTony Halik, postać kultowa, nietuzinkowa, szkoda nie wiedzieć o nim więcej. Człowiek, który stał się częścią życia milionów Polaków, w ogólnym odbiorze nie wychodzi poza ramy...
Osobiście nigdy nie dałam się złapać na płynący z ekranu urok Halika, za czasów młodości, kiedy był na topie, jakoś mnie do tych programów nie ciągnęło, a teraz, kiedy próbowałam obejrzeć losowo wybrany odcinek, wręcz mnie odrzuciło.
więcejNie zmienia to faktu, że Halik stanowił w pewnym sensie fenomen kulturowy, który Wlekły usiłuje zbadać. Jak mu to wyszło, niech każdy oceni...
Książka raczej powinna nosić tytuł Kim byłem? Nie spodziewałem się, że Tony Halik miał aż tak skomplikowany życiorys. Do tego stopnia, że nawet jego najbliżsi nie wiedzieli o nim wszystkiego.
więcejProgram "Pieprz i wanilia" razem ze znalezionymi na strychu starymi atlasami był w dzieciństwie moim pierwszym oknem na świat. Oknem, które rozbudziło we mnie ciekawość tego co jest...
Program "Pieprz i wanilia" oglądałam jako dziecko i właściwie niewiele z niego rozumiałam. Myślałam, że pan Halik to obcokrajowiec - więc co on takiego robi w Polsce. Trudno mi było też uwierzyć, że zwiedził te wszystkie miejsca.
więcejA jednak. Mimo iż sam tworzył wokoło siebie trochę legend, był niezwykłym człowiekiem. A życiorysem spokojnie mógłby obdzielić kilka osób.
Czy...
Świetna biografia. Jako dziecko zastanawiałam się, skąd tak dziwne imię: "Tony". Niesamowitym było czytać o bohaterze mojego dzieciństwa, z przewijającymi się w tle Fidelem Castro i Henrykiem Sienkiewiczem. Nie trzeba być fanem "Pieprzu i wanilii", by zachwycić się tą książką!
Pokaż mimo toBardzo ciekawy, wyjątkowy człowiek. Jeszcze niedawno znali go wszyscy. Dziś młodzi mogą już nie kojarzyć.
więcejAle czy na pewno wszyscy go znali? I tak naprawdę tu się zaczyna druga historia: historia odkrywania przez autora niejako "od końca" prawdziwego życiorysu Halika. Tony Halik niewątpliwie swój własny życiorys próbował bardzo mocno ubarwić, ale czy prawdziwy nie był...
Program "Pieprz i wanilia" prowadzony przez Tony'ego Halika oraz Elżbietą Dzikowską to wspaniałe wspomnienie z dzieciństwa. Do dzisiaj pamiętam owe niedzielne popołudnia i niezwykłe historie, żywą gestykulację i głos wspaniałego podróżnika. Pamiętam również sobotnie wieczory i "Z kamerą wśród zwierząt" prowadzone prze małżeństwo Gucwińskich. Takie były wtedy czasy -...
więcej