Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W jednym z komentarzy do książki, autor powiedział, że tak napisał książkę, aby móc ją czytać nie znając pozostałych. I z tym totalnie się nie zgadzam. Nie wiem w sumie czemu nie sięgnęłam po wcześniejsze pozycje z cyklu gliwickiego (może tytuły trochę mnie zraziły), ale sięgnęłam po tą, bo głodnam. No i bez sensu. O ile Child, Beckett czy nawet Galbright potrafią tak pisać, żeby nie musieć sięgać po wcześniejsze pozycje, tak tutaj miałam mega problem, żeby skumać o co chodzi.
To przecięta książka, z dziwnym i moim zdaniem nie pasującym w ogóle tytułem.
Nudnawa momentami, przewidująca, a pan Wolski denerwuje bezmyślnością, brakiem planu.

W jednym z komentarzy do książki, autor powiedział, że tak napisał książkę, aby móc ją czytać nie znając pozostałych. I z tym totalnie się nie zgadzam. Nie wiem w sumie czemu nie sięgnęłam po wcześniejsze pozycje z cyklu gliwickiego (może tytuły trochę mnie zraziły), ale sięgnęłam po tą, bo głodnam. No i bez sensu. O ile Child, Beckett czy nawet Galbright potrafią tak...