Komórki się pani pomyliły

Książka mniej humorystyczna niż pierwsza część. Jednak przygody starszej pani nadal są ekscytujące. Taki przyjemny "odmóżdżacz".

Książka mniej humorystyczna niż pierwsza część. Jednak przygody starszej pani nadal są ekscytujące. Taki przyjemny "odmóżdżacz".

Pokaż mimo to

Nie mogłam się oderwać zabawna wciągająca mam nadzieje że będą koleje części Pani Zofia kobieta petarda☺

Nie mogłam się oderwać zabawna wciągająca mam nadzieje że będą koleje części Pani Zofia kobieta petarda☺

Pokaż mimo to

Kolejna bardzo dobra książka autora. Polecam!

Kolejna bardzo dobra książka autora. Polecam!

Pokaż mimo to

Zofia Wilkońska daje niezły popis w drugiej części od @jacekgalinski w tytule „Komórki się pani pomyliły”. Kto czytał ten wie, że nie jest to zwykła staruszka i jej życie nie jest nudne i szablonowe. Jej pomoc jest niezastąpiona podczas ścigania przestępców, i nie jeden został nawrócony na dobra drogę. Porady przetrwania w komunikacji, dobrego noclegu bez kosztów, szybkiego awansu w pracy czy darmowego posiłku to tylko kilka jakie uzyskacie od Pani Zofii. Los sprawił, że znalazła się w złym miejscu i i o złej porze - ale nie ma dla niej rzeczy niemożliwych i z tym sobie poradzi. Pamiętajcie, że jest to komedia kryminalna i jeśli nie macie dystansu i poczucia humoru to bohaterka będzie was irytować. Jeśli natomiast lubicie ten gatunek to gwarantuje świetna zabawę. Autor oprócz dobrze wyważonego żartu zawraca uwagę czytelnika na poważne problemy społeczne które nas otaczają np. Pogoń za pieniądzem, wyzysk i mobbing pracowników czy absurdalne kolejki w służbie zdrowia.
Autorowi gratuluje wspaniałej kontynuacji, książkę polecam i życzę miłej lektury.

Zofia Wilkońska daje niezły popis w drugiej części od @jacekgalinski w tytule „Komórki się pani pomyliły”. Kto czytał ten wie, że nie jest to zwykła staruszka i jej życie nie jest nudne i szablonowe. Jej pomoc jest niezastąpiona podczas ścigania przestępców, i nie jeden został nawrócony na dobra drogę. Porady przetrwania w komunikacji, dobrego noclegu bez kosztów, szybkiego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zofia Wilkońska w szczytowej formie!
Starsza pani z właściwą sobie gracją i bezczelnością przekracza kolejne granice absurdu. Znów dominuje w całej treści książki, ustanawiając wątek kryminalny i innych bohaterów jedynie tłem. Po mistrzowsku manipuluje wydarzeniami, postaciami i słowami w taki sposób, by osiągnąć korzyść oraz podporządkować sobie rzeczywistość. Trzeba przyznać ‐ świetnie jej to wychodzi, nawet pomimo niesubordynacji w wyrażaniu własnego zdania. A do tego ‐ ma kobieta smykałkę do interesów!
Autor doskonale radzi sobie z przełamywaniem wszelkich schematów dotyczących konstrukcji i fabuły powieści kryminalnych. Oprócz tego ‐ pod sporą dawką humoru ‐ nawiązuje do trudnych, uciążliwych polskich realiów: kolejki w służbie zdrowia, protekcja czy wyzysk w pracy to nierzadkie zjawiska dotykające naszego społeczeństwa.

Według mnie książka jest warta uwagi ‐ odstresowuje, poprawia humor i bawi do łez. Polecam wszystkim, a sama czekam niecierpliwie na kolejną część 🙂

Za możliwość przedpremierowej lektury dziękuję @wydawnictwo_wab i @jacekgalinski .

Zofia Wilkońska w szczytowej formie!
Starsza pani z właściwą sobie gracją i bezczelnością przekracza kolejne granice absurdu. Znów dominuje w całej treści książki, ustanawiając wątek kryminalny i innych bohaterów jedynie tłem. Po mistrzowsku manipuluje wydarzeniami, postaciami i słowami w taki sposób, by osiągnąć korzyść oraz podporządkować sobie rzeczywistość. Trzeba...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka lekka i przyjemna, humorystyczna. Miło się czyta dla rozrywki podczas dłuższego wolnego, na przykład na wakacjach. Czyta się szybko i w żaden sposób nie przeszkadzał mi fakt, że nie czytałam wcześniej pierwszego tomu.

Książka lekka i przyjemna, humorystyczna. Miło się czyta dla rozrywki podczas dłuższego wolnego, na przykład na wakacjach. Czyta się szybko i w żaden sposób nie przeszkadzał mi fakt, że nie czytałam wcześniej pierwszego tomu.

Pokaż mimo to

Tak jak w życiu wskazana jest równowaga, tak i w książce, żeby się dobrze czytało powinna być zachowana. Równowaga między opisem, a dialogiem, między fabułą , a humorem. „Kółko się pani urwało” bardzo mi się podobało, polubiłam panią Zosię, za jej szalone pomysły. Szukałam w głowie aktorki , która mogłaby ją zagrać. Była historia, był pomysł, był humor.
„Komórki się pani pomyliły” to zlepek gagów i surrealistycznych sytuacji . Zofia biega jak „kot z pęcherzem” po całej Warszawie, a czytelnik przez ponad 300 stron zastanawia się po co i za czym ?
Ostatecznie zniechęciła mnie jazda na elektrycznej hulajnodze w azjatyckiej dzielnicy i niezamierzone podpalenie. Tym razem słabo :(.

Tak jak w życiu wskazana jest równowaga, tak i w książce, żeby się dobrze czytało powinna być zachowana. Równowaga między opisem, a dialogiem, między fabułą , a humorem. „Kółko się pani urwało” bardzo mi się podobało, polubiłam panią Zosię, za jej szalone pomysły. Szukałam w głowie aktorki , która mogłaby ją zagrać. Była historia, był pomysł, był humor.
„Komórki się pani...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kontynuacja o wrednej emerytce, uch, będzie gorąco, tym razem pani Zofia zabiera się za pechowe poszukiwanie syna i ... znajduje zwłoki. Nieźle sobie radzi jako zawodowa wyłudzaczka, paraduje w erotycznej bieliźnie, szalona starsza pani:) lepsza niż jedynka, warto:)

Kontynuacja o wrednej emerytce, uch, będzie gorąco, tym razem pani Zofia zabiera się za pechowe poszukiwanie syna i ... znajduje zwłoki. Nieźle sobie radzi jako zawodowa wyłudzaczka, paraduje w erotycznej bieliźnie, szalona starsza pani:) lepsza niż jedynka, warto:)

Pokaż mimo to

Uczucia mam mieszane. Raczej na "nie".
Pierwsza część ("Kółko się pani urwało") mnie rozśmieszyła, intryga tez była OK. "Komórki" kojarzą mi się z wariactwami fryzjera damskiego z serii Eduarda Mendozy: też wciąż napotykał jakieś niekontrolowane sytuacje i okoliczności, które niezyt rozumiał, ale mu się udawało rozwikłać zagadkę. Starsza pani powiela ten schemat: wpycha się nieproszona albo ją wpychają siłą, zalicza klub nocny, pracę w call center, szpitale, poznaje mnóstwo ludzi... ufffff, już sama nie pamiętam, co jeszcze. Bo za dużo tego: i miejsc, i osób, i zdarzeń. W tym chaosie łatwo zapomnieć, za czym/za kim babcia się ugania.
Główna bohaterka wiele razy wspomina, że coś ją boli (głównie biodro) i nic nie jadła. Nie bardzo rozumiem, jak pani w podeszłym wieku, obolała i głodna, ma siłę ganiać po całej Warszawie autobusami i piechotą (OK, przyznaję, że czasem jest też pasażerką auta) i do tego walić po pysku albo po korpusie (w korpus można zarobić nieodłącznym wózeczkiem, więc mimo wieku, bólu i głodu babcia ma krzepę).
Nie bardzo mnie też śmieszy koncepcja głównej bohaterki. Jak wspomniałam, pierwsza część była OK (może właśnie dlatego, że pierwsza, a kontynuacja nie jest już jaka ożywcza), ale konsekwetne podkreślanie, jak bardzo pani Zofia jest odklejona od rzeczywistościi nie nie rozumie, co się wokół niej dzieje dla mnie nie jest już zabawne. Raczej smutne. Wszyscy w końcu będziemy starzy (chyba, że nie dożyjemy), większość z nas zostanie mentalnie w czasach młodości i wieku średniego (nie mam na myśli Alzheimera, ale to, że przestaniemy nadążać za technologiami, słownictwem itp.), więc obśmiewanie pani, która nie rozumie bełkotu korpoludków, nie rozpoznaje burdelu, nie kuma idei hulajnóg na nimuty itp. nie jest w porządku. Nie ma się z czego śmiać.
A jeżeli niezrozumienie przez bohaterkę rzeczywistości miało być pozorne, a jej wypowiedzi powinny być odbierane przez czytelnika jako parodia czy ironia - sorry, nie skapowałam.
Trzeciej części to już chyba nie będę czytać.

Uczucia mam mieszane. Raczej na "nie".
Pierwsza część ("Kółko się pani urwało") mnie rozśmieszyła, intryga tez była OK. "Komórki" kojarzą mi się z wariactwami fryzjera damskiego z serii Eduarda Mendozy: też wciąż napotykał jakieś niekontrolowane sytuacje i okoliczności, które niezyt rozumiał, ale mu się udawało rozwikłać zagadkę. Starsza pani powiela ten schemat: wpycha...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To komedia kryminalna w której główną rolę odgrywa starsza Pani. Pewnego wieczoru Zofia Wilkońska postanawia odwiedzić swojego syna, jednak gdy dociera do jego domu okazuje się, że nikogo w nim nie ma poza... dwoma trupami. Staruszka natychmiast postanawia zatrzeć ślady bowiem nie jest pewna czy jej syn nie jest w to zamieszany. Kiedy orientuje się że w domu jest ktoś jeszcze nie ma już czasu na wyjaśnienia ponieważ mężczyzna wzywa policję. Na szczęście Zofii szybko udaje sie uciec. Starsza Pani postanawia zabawić się w Sherlocka Holmesa i na własną rękę znaleźć sprawców, wpada przy tym w niezłe tarapaty. Ponieważ nie czytałam pierwszej części nie mam porównania.
Książkę czyta się lekko i szybko, wątki humorystyczne jak najbardziej na plus. Starsza Pani rozbraja czytelnika swoją zawziętością i poczuciem humoru.
Bardzo irytowała mnie jednak swoją naiwnością i wracaniem non stop w to samo miejsce z którego niejednokrotnie cudem uchodziła z życiem. Wątki przemocy wobec starszej Pani również mnie zniesmaczyły, a zakończenie trochę rozczarowało. Książki oczywiście nie skreślam bo to całkiem dobra pozycja😉👌

To komedia kryminalna w której główną rolę odgrywa starsza Pani. Pewnego wieczoru Zofia Wilkońska postanawia odwiedzić swojego syna, jednak gdy dociera do jego domu okazuje się, że nikogo w nim nie ma poza... dwoma trupami. Staruszka natychmiast postanawia zatrzeć ślady bowiem nie jest pewna czy jej syn nie jest w to zamieszany. Kiedy orientuje się że w domu jest ktoś...

więcej

mniej

Pokaż mimo to