Książka po prostu ok. Nie była dla mnie jakoś super odkrywcza, ale wiele aspektów było ciekawych.

Książka po prostu ok. Nie była dla mnie jakoś super odkrywcza, ale wiele aspektów było ciekawych.

Książka zawiera podstawowe, ale konkretne i przydatne informacje na temat (jak w tytule) budowania zdrowej relacji z jedzeniem. Daje motywację do tego, że można i warto coś zmienić. Może przydać się osobom, które bezskutecznie się odchudzają i nie wiedzą co robią nie tak. Ja mam problem z nadmiernym jedzeniem słodyczy i z tej książki wyniosłam dla siebie różne rady i wskazówki.

Książka zawiera podstawowe, ale konkretne i przydatne informacje na temat (jak w tytule) budowania zdrowej relacji z jedzeniem. Daje motywację do tego, że można i warto coś zmienić. Może przydać się osobom, które bezskutecznie się odchudzają i nie wiedzą co robią nie tak. Ja mam problem z nadmiernym jedzeniem słodyczy i z tej książki wyniosłam dla siebie różne rady i wskazówki.

Emocje na talerzu to ważna pozycja. Dla wszystkich. Którzy stracili kontakt z jedzeniem. Z obserwacji wynika, że to 99 procent. Którzy zamiast dotykać, smakować i wąchać, ufają bezgranicznie producentom. Dojrzałość w plastiku. Już od dziecka. Wyciskają z tubek owoce i warzywa. Nie widzą musów, a opakowanie. Nie wiedzą, co to bakłażan. Dorośli z masowym jedzeniem, w minutę i nie tylko postcovidową anosmią.

Pierwszym krokiem do poprawy jest zauważenie problemu. Co jeśli zauważam go, a nic z nim nie robię? Pozbawiam się przyjemności i szczęścia. Zubażam swoje zmysły. Klęska człowieka, zwycięstwo systemu. Dajecie się? Wymagane wysiłek i ćwiczenia, do odbudowania postrzegania zmysłowego i orgazmów w gębie i innych łączeniach ze światem.

80 proc. serotoniny wytwarzana jest w jelitach. Szybkie jedzenie gównianego żarcia powoduje mniej szczęścia. Wyobraźcie sobie zachodzące tam procesy po jednym burgerku czy paczce cziperów. Katastrofa klimatyczna mikroflory jelit..

Idąc wzdłuż korków do pracy widzę pożeraczy samochodowych, w knajpach pożeracze z trattori, w domach - łykacze naczas. Sam jesteś jednym z nich i ciężko przychodzi ci emocjonalna odtrutka.

Emocje na talerzu to ważna pozycja. Dla wszystkich. Którzy stracili kontakt z jedzeniem. Z obserwacji wynika, że to 99 procent. Którzy zamiast dotykać, smakować i wąchać, ufają bezgranicznie producentom. Dojrzałość w plastiku. Już od dziecka. Wyciskają z tubek owoce i warzywa. Nie widzą musów, a opakowanie. Nie wiedzą, co to bakłażan. Dorośli z masowym jedzeniem, w minutę i...

Książka ładnie wydana, wiedza przekazana w bardzo przystępny dla każdego sposób. Dużo informacji, niektóre ważne i ciekawe, drugie mniej, natomiast sporo można z niej wyciągnąć. Nie jest to wiedza skierowana do osób które majà już jakieś pojęcie o psychodietetyce, bo wiedza przekazana jest dość podstawowa

Książka ładnie wydana, wiedza przekazana w bardzo przystępny dla każdego sposób. Dużo informacji, niektóre ważne i ciekawe, drugie mniej, natomiast sporo można z niej wyciągnąć. Nie jest to wiedza skierowana do osób które majà już jakieś pojęcie o psychodietetyce, bo wiedza przekazana jest dość podstawowa

Sięgnąłem po książkę wiedząc, że tytułowy problem niejako mnie dotyczy. Oprócz uświadomienia mnie w nim, niczego nie zmieniła.

Książka w podtytule zawiera informacje "Jak odbudować zdrową relacje z jedzeniem", ale trochę mi tych rad odnośnie odbudowania relacji z jedzeniem zabrakło. Pomaga uzmysłowić sobie, że ma się problem z emocjonalnym jedzeniem, kompulsywnym objadaniem czy innymi tego typu problemami, ale nie bardzo daje rozwiązania. Opiera się na czymś w rodzaju:
- Jesteś smutny? Nie jedz czekolady, tylko wypłacz się.
- Jesteś zły? Krzycz, a nie szukaj chipsów w szafce.

Sięgnąłem po książkę wiedząc, że tytułowy problem niejako mnie dotyczy. Oprócz uświadomienia mnie w nim, niczego nie zmieniła.

Książka w podtytule zawiera informacje "Jak odbudować zdrową relacje z jedzeniem", ale trochę mi tych rad odnośnie odbudowania relacji z jedzeniem zabrakło. Pomaga uzmysłowić sobie, że ma się problem z emocjonalnym jedzeniem, kompulsywnym...

Książka nie jest długa, co w tym wypadku jest plusem, bo nie jest rozwleczona i przegadana. Przedstawia różne spojrzenia na dane nawyki i impulsywne zachowania - często takie, na które rzadko byśmy wpadli sami. Książka oprócz podsuwania gotowych rozwiązań aktywnie popycha nas do przeanalizowania swoich zachowań i codziennych wyborów. Moim zdaniem trafiona w punkt, przez cały czas nie miałam poczucia, że autorka "leje wodę" i powtarza banały, które każdy nas zna. Podczas lektury czuć, że pani Lange ma lata doświadczenia za sobą - to nie jest zbiór pięciu porad poziomu kobiecych tygodników, ale opracowanie profesjonalistki. Polecam.

Książka nie jest długa, co w tym wypadku jest plusem, bo nie jest rozwleczona i przegadana. Przedstawia różne spojrzenia na dane nawyki i impulsywne zachowania - często takie, na które rzadko byśmy wpadli sami. Książka oprócz podsuwania gotowych rozwiązań aktywnie popycha nas do przeanalizowania swoich zachowań i codziennych wyborów. Moim zdaniem trafiona w punkt, przez...

w podtytule mamy "jak zbudować zdrową relację z jedzeniem" i to mnie najbardziej interesowało, a w książce niestety prawie tego nie ma wcale.
Przyczyny, mechanizmy emocjonalnego jedzenia są opisane szeroko, w ładnej przystępnej formie, ale dla większości czytelników, myślę, ta wiedza jest znana i zbędna.

w podtytule mamy "jak zbudować zdrową relację z jedzeniem" i to mnie najbardziej interesowało, a w książce niestety prawie tego nie ma wcale.
Przyczyny, mechanizmy emocjonalnego jedzenia są opisane szeroko, w ładnej przystępnej formie, ale dla większości czytelników, myślę, ta wiedza jest znana i zbędna.

Czytałam dwie pozostałe książki Pani Lange, wszystkim dałam ocenę 3, więc sobie już odpuszczę. Niby mamy to samo podejście i ogólnie to można się "zainspirować", ale nie ze mną te numery, ja jestem typem człowieka konkretnego.

Jasne, że jem emocjonalnie, w zasadzie to wiedziałam i wcześniej, teraz próbuję z tym skończyć, jestem na dobrej drodze i zdaje się, że książka mi w tym nie pomogła. Nie przeszkodziła też, nie ma w niej żadnych bzdur, ale czy jest jakaś wartościowa treść? Polemizowałabym, natomiast zdaję sobie sprawę, że są osoby, które uwielbiają coachingowe g... treści (zaprawdę nie rozumiem ich),treści psychologiczne, pewnie one będą zadowolone. Męczyło mnie to, że jest powtarzane w kółko to samo, praktycznie przez całą książkę, a poza tym, to są w kółko wymieniane wszystkie emocje i zdarzenia, czyli, co maskujesz jedzeniem: stres, brak miłości, brak akceptacji + pierdyliard innych, potem kolejne, kiedy jesteś smutny, to się wypłacz, a nie jedz; kiedy jesteś zestresowanym, to się zrelaksuj, a nie jedz + masa innych i tak w kółko ze wszystkim, połowa książki to te wyliczanki. Szkoda czasu.

Czytałam dwie pozostałe książki Pani Lange, wszystkim dałam ocenę 3, więc sobie już odpuszczę. Niby mamy to samo podejście i ogólnie to można się "zainspirować", ale nie ze mną te numery, ja jestem typem człowieka konkretnego.

Jasne, że jem emocjonalnie, w zasadzie to wiedziałam i wcześniej, teraz próbuję z tym skończyć, jestem na dobrej drodze i zdaje się, że książka mi w...

Bardzo dobra pozycja, w przystępny sposób przybliżająca pojęcie emocjonalnego jedzenia, mechanizmów, które za tym stoją i sposobów na to, żeby sobie radzić.

Bardzo dobra pozycja, w przystępny sposób przybliżająca pojęcie emocjonalnego jedzenia, mechanizmów, które za tym stoją i sposobów na to, żeby sobie radzić.

Może jak ktoś nie czytał książki o podobnej tematyce to coś z tego wyciagnie.

Może jak ktoś nie czytał książki o podobnej tematyce to coś z tego wyciagnie.