Męczyłem się z tą powieścią bardzo długo. A powód tej męczarni jest prosty: tutaj właściwie nic się nie dzieje. Mamy czwórkę bohaterów, nastolatków spędzających wakacje w Głuchołazach w czasie powodzi stulecia w 1997 r. W prologu dowiadujemy się, że jeden z nich nie przeżyje tych wakacji. No i tu powinna zacząć pełna napięcia gra z czytelnikiem, który na podstawie wciągającej akcji będzie usiłował zgadnąć kto i dlaczego, a jednocześnie tak zżyje się z bohaterami, że będzie drżał z niepokoju wiedząc, że ktoś z nich umrze. Ale tutaj nie ma akcji, jest zwykła codzienność, nawet powódź nie wzbudza u chłopaków większych emocji: nie niesie większego zagrożenia, nie przynosi też jakieś przygodowej ekscytacji.
Mój największy zarzut jest taki, że cała czwórka bohaterów jest w zasadzie identyczna. Do tego stopnia, że miałem problem z przypominaniem sobie, który z nich ma niewidomego ojca, który dziadka czytującego Wiedźmina, który kocha się w Laurze. Nie ma tutaj stawki, która kazałaby czytelnikowi drżeć o los bohaterów, mieć swojego ulubieńca i tak dalej. Jedyne emocje pojawiają na samym końcu tej powieści i tu autorowi rzeczywiście udaje się tchnąć trochę życia w przynajmniej jednego bohatera.
Wielkie rozczarowanie

Męczyłem się z tą powieścią bardzo długo. A powód tej męczarni jest prosty: tutaj właściwie nic się nie dzieje. Mamy czwórkę bohaterów, nastolatków spędzających wakacje w Głuchołazach w czasie powodzi stulecia w 1997 r. W prologu dowiadujemy się, że jeden z nich nie przeżyje tych wakacji. No i tu powinna zacząć pełna napięcia gra z czytelnikiem, który na podstawie...

Im bliżej byłam ostatniej strony, tym silniej odczuwałam, że jest to książka w zasadzie o niczym. Zwłaszcza z punktu widzenia czytelnika skuszonego opisem wydawniczym. Kryminału tu tyle, co kot napłakał, wszelkie bardziej sensacyjne wątki wydają się ledwo liźnięte.
ACZKOLWIEK - tutaj plot-twist większy, niż wszystkie te pomniejsze zaskoczenia w niniejszej książce zebrane do kupy - czytało mi się to znakomicie (rekomendacja osoby z ombrofobią liczy się podwójnie?).
Dla zwolenników powieści obyczajowych - jak najbardziej. Łaknący grozy poczują się prawdopodobnie nieco rozczarowani. Chyba, że w topce Waszych wewnętrznych lęków plasuje się (podobnie jak w moim przypadku) zagrożenie powodziowe.

Im bliżej byłam ostatniej strony, tym silniej odczuwałam, że jest to książka w zasadzie o niczym. Zwłaszcza z punktu widzenia czytelnika skuszonego opisem wydawniczym. Kryminału tu tyle, co kot napłakał, wszelkie bardziej sensacyjne wątki wydają się ledwo liźnięte.
ACZKOLWIEK - tutaj plot-twist większy, niż wszystkie te pomniejsze zaskoczenia w niniejszej książce zebrane do...

Bardzo lubię takie krótkie rozdziały, ponieważ zwykle one zwiastuję wartką akcję. Niestety nie tutaj. Książka jest nudna. Ktoś pisał, że za połową jest znacznie lepiej. Nie zauważyłem tego, doczytałem do końca. Nie polecam.

Bardzo lubię takie krótkie rozdziały, ponieważ zwykle one zwiastuję wartką akcję. Niestety nie tutaj. Książka jest nudna. Ktoś pisał, że za połową jest znacznie lepiej. Nie zauważyłem tego, doczytałem do końca. Nie polecam.

Jakub Ćwiek znowu wciągnął mnie w swoją powieść, świetnie oddał klimat przemokniętego miasteczka i charakter młodych bohaterów. To co było tym razem trudne to nierówne tempo książki - powolny rytm pierwszej połowy i nawarstwienie (nieco przesadzone) wydarzeń na ostatnich stronach.

Jakub Ćwiek znowu wciągnął mnie w swoją powieść, świetnie oddał klimat przemokniętego miasteczka i charakter młodych bohaterów. To co było tym razem trudne to nierówne tempo książki - powolny rytm pierwszej połowy i nawarstwienie (nieco przesadzone) wydarzeń na ostatnich stronach.

Przyzwoity kryminał sentymentalny. Trzyma w napięciu i nie dostarcza ciar żenady - wiem, jestem mało wybredna, ale naprawdę nie jest tak oczywiste przy tego typu polskiej literaturze, zwłaszcza ostatnimi czasy. Jedyne "ale" mam przy końcówce, która pojawia się znienacka i błyskawicznie ucina tak powoli i szczegółowo rozbudowujące się wątki.

Przyzwoity kryminał sentymentalny. Trzyma w napięciu i nie dostarcza ciar żenady - wiem, jestem mało wybredna, ale naprawdę nie jest tak oczywiste przy tego typu polskiej literaturze, zwłaszcza ostatnimi czasy. Jedyne "ale" mam przy końcówce, która pojawia się znienacka i błyskawicznie ucina tak powoli i szczegółowo rozbudowujące się wątki.

Wielka powódź, Moja i twoja nadzieja, Tango i Cash. Jeżeli te tytuły pobudzają twoje wspomnienia o czasa kiedy miałeś "naście" lat to przeczytaj te książkę, nie zawiedziesz się.

Wielka powódź, Moja i twoja nadzieja, Tango i Cash. Jeżeli te tytuły pobudzają twoje wspomnienia o czasa kiedy miałeś "naście" lat to przeczytaj te książkę, nie zawiedziesz się.

Z przykrością stwierdzam że nie da się tego czytać. Język jest tak boomerowski że aż boli. Widać że autor na siłę, byle by, wtrąca "młodzieżowe" stwierdzenia w miejscach i sposób który się nie klei. Czytając inne opinie mówiące o "pierwsze 200 stron nudne ale potem bajka!" cieszę się że dotarłam tylko do 50.

Z przykrością stwierdzam że nie da się tego czytać. Język jest tak boomerowski że aż boli. Widać że autor na siłę, byle by, wtrąca "młodzieżowe" stwierdzenia w miejscach i sposób który się nie klei. Czytając inne opinie mówiące o "pierwsze 200 stron nudne ale potem bajka!" cieszę się że dotarłam tylko do 50.

Duża dawka sentymentu

Duża dawka sentymentu

Spodziewałem się historii ociekającej brudną i mętną wodą rzeki Odry. Otrzymałem historię chłopaków i Odry płynącej obok nich. Dobre zakończenie ale brakowało pikanterii.

Spodziewałem się historii ociekającej brudną i mętną wodą rzeki Odry. Otrzymałem historię chłopaków i Odry płynącej obok nich. Dobre zakończenie ale brakowało pikanterii.

Wciągnęła mnie bardzo. Lubię książki gdzie można poznać inną perspektywę patrzenia na świat, na wydarzenia lub sytuacje, które samemu się przeżyło lub doświadczyło. Tutaj oczami nastolatków. Taki trochę thriller, trochę nie.

Wciągnęła mnie bardzo. Lubię książki gdzie można poznać inną perspektywę patrzenia na świat, na wydarzenia lub sytuacje, które samemu się przeżyło lub doświadczyło. Tutaj oczami nastolatków. Taki trochę thriller, trochę nie.