Jesteśmy społecznością, która kocha książki

,,Na skraju rozczarowania''.

Nareszcie dociągnęłam.

Mimo że recenzji do ,,Za zamkniętymi drzwiami'' nie opublikowałam, miałabym o niej całkiem sporo do powiedzenia. Zrobiła bowiem na mnie pod wieloma względami bardzo niejednolite i niepewne wrażenie. Z jednej strony czytało się ją bardzo sprawnie, język był bardzo przystępny, prosty, historia nietuzinkowa i ciekawa jak na ten gatunek. Bohaterowie... no, powiedziałabym nie byli specjalnie przeznaczeni do tego aby ich polubić (choć sam wątek głównej postaci męskiej był dla mnie jednak zbyt przekombinowany i nie zawsze czułam, że to o czym czytam miałoby możliwe odzwierciedlenie w rzeczywistości)- książkę czytało się w formie umilacza czasu.

,,Na skraju załamania'' nie jest dla mnie satysfakcjonujące pod żadnym względem. Zupełne przeciwieństwo przyjemnego wrażenia, które zostawiła po sobie autorka.

Główną bohaterkę Cass poznajemy w momencie wyczekiwanej przez nią przerwy wakacyjnej przed rozpoczęciem kolejnego nauczycielskiego semestru. Razem z mężem Matthew mimo niewielkich szans na spłodzenie potomka starają się o dość późne dziecko, kobieta wciąż próbuje ułożyć sobie życie towarzyskie i zawodowe po dosyć przewrotnym okresie, w którym m.in. pochowała borykającą się z wieloletnią demencją matkę. Prowadzi z ukochanym relację, w której z wielu powodów wydaje się być dużo mniej szczera od swojego partnera. Pewnej nocy, wracając do rodzinnego domu ze spotkania z grupą znajomych, zastaje stosunkowo powszechną sytuację na drodze, kiedy to samochód znajdujący się przed nią zjeżdża na pobocze i nie ma zamiaru wykonywać jakiegokolwiek manewru. Skonsternowana Cass postanawia odjechać z podejrzanego miejsca, zawiadamiając przy tym służby. Nie wie jednak, iż owa decyzja może zadecydować o losie jednej... kilku jej najbliższych osób. W okolicy grasuje morderca kobiety, właścicielki miniętego samochodu.

,,W okolicy grasuje morderca''. Tak. To częsty schemat w tego typu książkach, kiedy poza wątkiem zbrodni w fabule nie można doszukać się niczego innego. Oglądamy telewizję? Pierwszy lepszy kanał pokazuje, iż w małym miasteczku zabito młodą kobietę. Czytamy gazetę? Znowu ona. Idziemy na zakupy?
- Słyszałeś o tej zamordowanej dziewczynie? To straszne.

W powieści wieje nudą. Mamy główną bohaterkę, której życie zaczyna w pewien sposób koncentrować się wokół zabójstwa, gdyż dzień za dniem pakuje się w coraz to głębsze poczucie winy z powodu swojego strachu i braku odwagi na jakąkolwiek ludzką pomoc i zainteresowanie. A kiedy już dowiaduje się o tożsamości ofiary, daje absolutny upust emocjom. Wpada w pokaźną obsesję, której słuszność często w mało wiarygodnych dla pozostałych sytuacjach dostrzega jedynie sama zainteresowana.

Rzeczą, która w książce doprowadzała mnie z jednej strony do szału, z drugiej do śmiechu i skonsternowania, było zachowanie Cass, szczególnie w stronę wykonywanego przez siebie zawodu. Ewidentnie B.A Paris nie trzyma się wypowiadanych stwierdzeń i wprowadza czytelnika w błąd. Bowiem Cassie stawiana jest jako przykładna nauczycielka, niezwykły pedagog i co najważniejsze- przykładny, pracowity i ambitny pracownik. Po czym spędzamy z nią bite 2 miesiące, podczas których zgadza się, spotykają ją niecodzienne chwile i doświadczenia, jednak ich przedstawienie w tak skromny sposób pozwala sądzić, iż nie ma ona wystarczających powodów do tego, aby zanikły w niej funkcje życiowe, np. zero obowiązków, spanie do południa, leniuchowanie, wychodzenie co 2 dzień z przyjaciółką na kawę, odkładanie każdej możliwej aktywności i obowiązku na później. W którymś dosyć zabawnym momencie, miałam nieodpartą ochotę wreszcie nią potrząsnąć i uświadomić ,,Kobieto! Masz 40 na karku, a twój styl bycia wcale na to nie wskazuje!'':)


Akcja toczy się po macoszemu. Autorka ani na chwilę nie pozwala czytelnikowi na moment zastanowienia, nie ma miejsca na namysł, zadanie sobie jakichś pytań dotyczących motywu sprawcy zbrodni. Nie panuje napięcie, lecz pomimo nazwania tej powieści thrillerem psychologicznym- nie znamy żadnego początkowego zamysłu ani myśli, towarzyszącym pozostałym bohaterom i może dlatego ta historia wydała mi się tak niezwykle spłaszczona, czy niewykorzystana.

Ostatnie ok. 100 stron przelatują w niezwykle szybkim tempie, przeprowadzonym chaotycznie wyjaśnieniom i naprawdę głupim zabiegom fabularnym, jak przedstawienie motywu zbrodni i całego wątku, który od początku powinien być prowadzony dwustronnie: główna bohaterka- zabójca, w postaci konwersacji esemesowej, która jedynie w maleńkim stopniu oddaje to, co stanowi w historii ważny element, a potraktowane zostało z buta, jak zresztą całkiem sporo interesujących momentów.

Tak jak w ,,Za zamkniętymi drzwiami'' narracja prowadzona jest pierwszo-osobowo, w poprzedniej książce dało wyczuć się motywacje i przekonania oprawcy, tak w tym przypadku historia jest jedynie zadeptanym potencjałem i według mnie- za szybko opublikowanym i niedopracowanym fabularnie. Można było poświęcić dużo więcej uwagi na wątki poboczne, przede wszystkim chciałabym się dowiedzieć jak przeszłość głównej bohaterki (wspomniana tak przelotnie i obcesowo) ukształtowała ją jako człowieka, córkę i żonę. Chciałabym wyczuć emocje zawarte w rozmowach, relacje bardziej rozbudowane przez zawarta w nich jakąkolwiek wzajemną KOMUNIKACJĘ. Bohaterzy przedstawieni stereotypowo, często pokazywani na chwilę; gdy postać traci znaczenie w danym momencie dla narratorki- po prostu staje się mało ważna, czasem po prostu znika i nie widać dla niej jakiegokolwiek zakończenia.

Nie mam pojęcia komu polecić tę książkę. Jeśli wytrwaliście do tej pory- myślę, że jest to pozycja dla dosyć mało wymagającego czytelnika. Nie czuję, aby ,,Na skraju załamania'' przemówiło do mnie nawet prostotą i schematami. Ale jeżeli tego oczekujecie od takiego rodzaju książek- pewnej płaskości, wspomnianej prostoty i nietuzinkowego wątku zbrodni- myślę, że to książka dla właśnie takich łatwych w obsłudze i leniuszkowych czytelników:)

Dla mnie wyszło słabo i nieprzekonywująco. Zdecydowanie jedna z słabszych historii, które jak do tej pory poznałam w 2019 roku.

,,Na skraju rozczarowania''.

Nareszcie dociągnęłam.

Mimo że recenzji do ,,Za zamkniętymi drzwiami'' nie opublikowałam, miałabym o niej całkiem sporo do powiedzenia. Zrobiła bowiem na mnie pod wieloma względami bardzo niejednolite i niepewne wrażenie. Z jednej strony czytało się ją bardzo sprawnie, język był bardzo przystępny, prosty, historia nietuzinkowa i ciekawa jak na...