Całkiem zgrabny thriller, z ciekawą główną bohaterką. Bardzo podobał mi się jej osobisty wątek, relacji z mężem i córką. To, co zobaczyła przez okno i co później próbowała udowodnić także było dość ciekawe, ale brakowało mi tego czegoś co zaparłoby mi dech z przejęcia. Można przeczytać ale na pewno nie zapada w pamięć.

Całkiem zgrabny thriller, z ciekawą główną bohaterką. Bardzo podobał mi się jej osobisty wątek, relacji z mężem i córką. To, co zobaczyła przez okno i co później próbowała udowodnić także było dość ciekawe, ale brakowało mi tego czegoś co zaparłoby mi dech z przejęcia. Można przeczytać ale na pewno nie zapada w pamięć.

Ciekawa, wciągająca i nieoczekiwana, z niezłymi zwrotami akcji. Zgrzyta mi jednak wątek i opis wypadku, wydaje mi się nierealny z pragmatycznej perspektywy, sam fakt "magicznego" przeżycia głównej bohaterki jest trochę naciągany. Poza tym to według mnie bardzo dobra książka, mam nadzieję, że jeszcze coś dostaniemy od tego autora.

Ciekawa, wciągająca i nieoczekiwana, z niezłymi zwrotami akcji. Zgrzyta mi jednak wątek i opis wypadku, wydaje mi się nierealny z pragmatycznej perspektywy, sam fakt "magicznego" przeżycia głównej bohaterki jest trochę naciągany. Poza tym to według mnie bardzo dobra książka, mam nadzieję, że jeszcze coś dostaniemy od tego autora.

Jeśli myślisz, że rozwiązanie masz na wyciągnięcie dłoni, musisz szukać po omacku i tam, gdzie wzrok nie sięga...

Jeśli myślisz, że rozwiązanie masz na wyciągnięcie dłoni, musisz szukać po omacku i tam, gdzie wzrok nie sięga...

Nie mogłam jej cały czas nie porównywać do "Dziewczyny z pociągu". Wiele rzeczy jest bardzo podobnych.
Ten tytuł spodobał mi się bardziej, miał więcej elementów, lepszą bohaterkę, której motywy były zrozumiałe. Jednak całość cierpi na to samo co i tamta książka - jest po prostu nudna. Tak mało się dzieje, bohaterka wciąż rozczula się nad sobą i myśli w kółko o tym samym. Jej życie jest nudne, jak sama przyznaje, a my poznajemy najmniejszy opis tego jej życia. Środek bym mocno skróciła.

Nie mogłam jej cały czas nie porównywać do "Dziewczyny z pociągu". Wiele rzeczy jest bardzo podobnych.
Ten tytuł spodobał mi się bardziej, miał więcej elementów, lepszą bohaterkę, której motywy były zrozumiałe. Jednak całość cierpi na to samo co i tamta książka - jest po prostu nudna. Tak mało się dzieje, bohaterka wciąż rozczula się nad sobą i myśli w kółko o tym samym....

Bardzo wciągająca i trzymająca w napięciu. Polecam

Bardzo wciągająca i trzymająca w napięciu. Polecam

Do tej książki zaliczyłam dwa podejścia i... to drugie zakończyłam sukcesem ;)

Fabuła skupia się na osobie 38-letniej psychoterapeutki - Annie Fox - mieszkającej w czterokondygnacyjnym budynku (trzy piętra + piwnica/suterena, którą wynajmuje swojemu lokatorowi Davidowi). Kobieta cierpi na agorafobię, której nabawiła się około 11 miesięcy wcześniej, co związane jest z odejściem jej rodziny, z którą wciąż "podtrzymuje" kontakt. Jej stałym rozkładem dnia są szachy online, czatowanie na forum internetowym Agora, zrzeszającym cierpiących na lęk przed przestrzenią, cotygodniowe sesje z psychiatrą - dr Fieldiengiem, z fizjoterapeutką Biną, lekcje francuskiego on-line z Yvesem... Pozostałe przestrzenie czasowe wypełnia podglądaniem życia sąsiadów oraz... popijaniem hektrolitrów merlota ("takie smaczne czerwone wino" - chyba mój ulubiony cytat z tej książki). Brzmi średnio ciekawie, bo życie prowadzone przez Annę (na etapie, jakim je poznajemy) takie właśnie jest... średnio ciekawe. Otacza ją od południa pięć budynków mieszkalnych, w tym rodzina Millerów, Takedów, Wassermanów, Gray'ów, jednak fascynację wzbudzają nowi sąsiedzi - Russellowie - zajmujący budynek po zachodniej stronie, za skwerem oddzielającym ich od domu Anny. Ich przeprowadzka zmieni wszystko. To oni będą stanowić obiekt niezdrowego wręcz zainteresowania Anny.... a może będzie zupełnie odwrotnie? Może to Anna będzie kogoś fascynować?

Czy można wierzyć własnej ocenie sytuacji? Zasadniczo można. Ale, czy możemy ufać swojemu osądowi, gdy od miesięcy siedzimy zamknięci w czterech ścianach, nie mając praktycznie kontaktu z drugim człowiekiem, przeżywając rozstanie z rodziną i zmagając się z fobią? Oczywiście, że możemy. Co, jeśli dodatkowo przyjmujemy silne leki "psychotropowe", które regularnie zapijamy kilkoma butelkami wina? No... już nie mamy takiej pewności, czy to, co się dzieje, za oknem sąsiadów, dzieje się naprawdę, czy tylko w naszej głowie. Raczej nie można się dziwić, że raczej mało kto, żeby nie powiedzieć, nikt nie uwierzy naszym słowom... Niemniej, jeśli pomimo tego wszystkiego wciąż mamy usilne wrażenie, że "to nam się nie przywidziało?". Wtedy, chociażby z ryzykiem "wyjścia na głupka" (za którego i tak nas większość ma w tej chwili) warto dążyć do uzyskania odpowiedzi....

W takiej sytuacji znajduje się Anna Fox. Obserwujemy jej dochodzenie związane ze sceną, której fragment widziała przez chwilę przez okno sąsiadów. Doświadczamy tego co ona. Stopniowo poznajemy jej tajemnice i... tajemnice jej sąsiadów. Co w końcu okaże się prawdą? Czy nie było to wiadome od początku? Czy sam cytat z Hitchocka, tuż przed lekturą, nie sugeruje nam wiele? No... zostawię wszystkich z tym pytaniem, bo odpowiedź pojawia się sama... po lekturze książki!

Czy mnie zaskoczyło rozwiązanie? Nie do końca, ponieważ to, co Anna „brała za dobrą monetę” i co było dla niej argumentem „na tak”, dla mnie od razu „było na nie”. Jednak to od autora zależy, jak pokieruje fabułą, więc nigdy do końca nie możemy niczego z góry zakładać ani być pewni, stąd element zaskoczenie towarzyszy nam ciągle, zawsze i wszędzie, niezależnie od powieści, czy autora.

Do tej książki miałam dwa podejścia. Pierwsze zakończone przerwaniem lektury, z powodu atmosfery, jaka panuje w książce, a jest ona ciężka… jak powietrze w niewietrzonym przez Annie domu. Zawsze w jakiś sposób empatyzujemy z bohaterami – jakkolwiek i jacykolwiek oni są, a Anna jest w ewidentnym dołku życiowym, stąd odpuściłam sobie wtedy tę powieść. W tym roku coś mnie natchnęło i spróbowałam ponownie. Wiedziałam, że skoro jest reklamowana, jako „nieodkładalna”, to muszę trochę się przemęczyć, żeby do tego momentu dojść. I owszem! Dla mnie od rozdziału 32 faktycznie stała się nieodkładalna! (rozdziały są dość krótkie, czasem to nawet ¾ strony)

Podsumowując, polecam! Ode mnie 7.5/10, ale nie ma ocen połówkowych, więc podłoga z tego – 7/10. Nie sposób nie wspomnieć o ogromniej wiedzy autora o starych, czarno-białych filmach. Wkłada on swoje oceny i opinie w usta Anny. Widzimy, jaką fascynatką jest i „że się zna”. Po tej lekturze gwarantuję, że będzie się miało ochotę obejrzeć właśnie taki film i napić się wina, najlepiej merlota!

Do tej książki zaliczyłam dwa podejścia i... to drugie zakończyłam sukcesem ;)

Fabuła skupia się na osobie 38-letniej psychoterapeutki - Annie Fox - mieszkającej w czterokondygnacyjnym budynku (trzy piętra + piwnica/suterena, którą wynajmuje swojemu lokatorowi Davidowi). Kobieta cierpi na agorafobię, której nabawiła się około 11 miesięcy wcześniej, co związane jest z...

Polecam, czytało się dobrze i szybko.

Polecam, czytało się dobrze i szybko.

Nie rozumiem narzekań pod adresem tej książki, rozumiem natomiast doskonale, dlaczego, ze wszystkich możliwych pisarzy, zachwyciła ona właśnie Stephena Kinga - i całkowicie się z nim zgadzam.

Autor konstruuje fabułę z niezwykłą finezją i wysmakowaniem pozwalając jej ulegać w toku tyleż subtelnej co konsekwentnej transformacji, a każdy element, który się na nią składa ma swoje miejsce i cel. Również tempo, tak, przez wielu, krytykowane. I nawet jeśli rzeczywiście dość łatwo można przewidzieć pewne fakty, nie wpływa to jakoś szczególnie na odbiór całości, którą czyta się po prostu dobrze. Niesamowicie satysfakcjonujący kawałek literatury.

Nie rozumiem narzekań pod adresem tej książki, rozumiem natomiast doskonale, dlaczego, ze wszystkich możliwych pisarzy, zachwyciła ona właśnie Stephena Kinga - i całkowicie się z nim zgadzam.

Autor konstruuje fabułę z niezwykłą finezją i wysmakowaniem pozwalając jej ulegać w toku tyleż subtelnej co konsekwentnej transformacji, a każdy element, który się na nią składa ma...

Mimo że dość szybko rozwikłałam wszystkie tajemnice i zagadki, to i tak polecam. Dobrze napisana, przyjemnie się czyta, postacie ciekawe, a fabuła wciąga – dobrze spędzony czas.

Mimo że dość szybko rozwikłałam wszystkie tajemnice i zagadki, to i tak polecam. Dobrze napisana, przyjemnie się czyta, postacie ciekawe, a fabuła wciąga – dobrze spędzony czas.

Akcja nawet jest ale ciągnie się jak w pijackim widzie.

Akcja nawet jest ale ciągnie się jak w pijackim widzie.