Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jest to dopiero druga książka z uniwersum Diuny, którą przeczytałam, więc proszę to mieć na uwadze.

Do rzeczy. Oprócz większej ilości wątków romantycznych (o nieco lepszej, choć i tak niskiej jakości) - umiejętności literackie autorów, niestety, zbytnio się nie rozwinęły. Jednak wielki plus za to, że w odróżnieniu do pierwszej części, cytaty na początku rozdziałów nie były do siebie podobne.

Oczywiście rozwinięto napoczęte wcześniej historie i sama opowieść, która się z nich wyłaniała, była interesująca. Brakowało mi jednak pewnego rodzaju kunsztu literackiego lub może po prostu lepszego opracowania tekstu. Już wyjaśniam na czym wg mnie owy brak kunsztu polega.

Odniosłam wrażenie, jakby niektóre interakcje między postaciami oraz poczynania tychże, były mało znaczące i płytkie, wodniste. Na dodatek, nad wyraz często pojawiały się przypomnienia dot. dopiero co opisanych wydarzeń - na siłę wzbogacane w nowe wnioski, które powinny były naturalnie z nich płynąć.
Zupełnie tak, jakby autorom tych wielkich tomiszczy, z trudem przychodziły bogatsze w sugestie dialogi i opisy, dzięki którym czytelnik mógłby sam poznać naturalne konsekwencje i znaczenie wynikłej sytuacji.

Myślę, że w owych „przypomnieniach” autorzy starali się z lekka desperacko nadganiać braki we własnych umiejętnościach. Mimo wszystko, kiedy krew mnie już zaczynała zalewać, pojawiały się nowe, ciekawe wątki oraz wartkie rozwinięcia akcji - toteż ogólnie ta gorzko-słodka książka nie była nużąca.

Jest to dopiero druga książka z uniwersum Diuny, którą przeczytałam, więc proszę to mieć na uwadze.

Do rzeczy. Oprócz większej ilości wątków romantycznych (o nieco lepszej, choć i tak niskiej jakości) - umiejętności literackie autorów, niestety, zbytnio się nie rozwinęły. Jednak wielki plus za to, że w odróżnieniu do pierwszej części, cytaty na początku rozdziałów nie były...

Zaczęłam właśnie swoją przygodę z Diuną od przeczytania tej książki (kolejność chronologiczna wydarzeń). Naczytałam się wielu negatywnych opinii, dotyczących zdolności pisarskich Briana Herberta, i byłam całkowicie przygotowana na to, że pozycja ta może się okazać bardzo trudna do przebrnięcia.

Faktycznie, bywały pewne niedociągnięcia jak np. dwa niemal identyczne cytaty, otwierające sąsiadujące ze sobą rozdziały, czy nienaturalne tempo rozwoju niektórych postaci. Mimo wszystko historia - zarówno w mikroskali, z perspektywy poszczególnych bohaterów, jak i w makroskali, w ujęciu całej fabuły zawartej w tomie - wydała mi się bardzo lekkostrawna i przyjemna.

Cieszę się bardzo, że ta książka, od której oczekiwałam tak niewiele, okazała się jednak przyjemna. Widzę też po średnich ocenach, że dla kolejnych części cyklu Legendy Diuny, są one wyższe niż dla poprzednich. Po przeczytaniu wszystkich części postaram się wrócić tutaj i ocenić, czy polecam czytanie tychże książek w kolejności chronologicznej. Na razie zakończę jedynie tym, że kolejność ta wydaje się dobrze pasować do podejścia „najlepsze na koniec” :)

Zaczęłam właśnie swoją przygodę z Diuną od przeczytania tej książki (kolejność chronologiczna wydarzeń). Naczytałam się wielu negatywnych opinii, dotyczących zdolności pisarskich Briana Herberta, i byłam całkowicie przygotowana na to, że pozycja ta może się okazać bardzo trudna do przebrnięcia.

Faktycznie, bywały pewne niedociągnięcia jak np. dwa niemal identyczne cytaty,...