Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka jest jak beczka miodu w której nadmiernie wyeksponowany wątek nadnaturalny w postaci potwora z lodu jest łyżką dziegciu. Mógłby tu znaleźć swoje miejsce, to nawet nieuniknione ze względu na mitologię, która spina w całość tę opowieść, ale jest tu go za dużo, jest tu o nim zbyt dosłownie. Mniej grozy nadprzyrodzonej, więcej grozy żmudnego przedzierania się przez pustkowie i ciemność, tak bym to widział. Ale już się nie czepiam, to koniec końców świetna powieść.

Ta książka jest jak beczka miodu w której nadmiernie wyeksponowany wątek nadnaturalny w postaci potwora z lodu jest łyżką dziegciu. Mógłby tu znaleźć swoje miejsce, to nawet nieuniknione ze względu na mitologię, która spina w całość tę opowieść, ale jest tu go za dużo, jest tu o nim zbyt dosłownie. Mniej grozy nadprzyrodzonej, więcej grozy żmudnego przedzierania się przez...

Jakkolwiek przesadnie by to nie brzmiało, to książka o tym jak blisko jest trwoga z ekstazą, jak biologiczny huragan neuroprzekaźników wyzwalający się w sytuacjach skrajnych powoduje coś co zwykliśmy określać mianem wspomnianych stanów. Euforia walki, dominacji, przemocy, zwielokrotnione przez efekty nowoczesnych narzędzi wojny a tuż obok zwierzęcy strach przed śmiercią. To wszystko zdefiniowało życie autora książki i innych uczestników tych wydarzen, korespondentów, awanturników, żołnierzy. Dla jasności, nie zabrakło tu humanizmu i, juz bardziej jednowymiarowej, tragedii zwykłych ludzi, ale to tylko tło i stylistyczna przeciwwaga. Ogółem - wspaniała, niepokojąca, ekscytująca relacja.

Jakkolwiek przesadnie by to nie brzmiało, to książka o tym jak blisko jest trwoga z ekstazą, jak biologiczny huragan neuroprzekaźników wyzwalający się w sytuacjach skrajnych powoduje coś co zwykliśmy określać mianem wspomnianych stanów. Euforia walki, dominacji, przemocy, zwielokrotnione przez efekty nowoczesnych narzędzi wojny a tuż obok zwierzęcy strach przed śmiercią....