Popularne hasła / tagi
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Joseph Roth

- Pisze książki: klasyka, literatura piękna, powieść historyczna, publicystyka literacka, eseje, popularnonaukowa, czasopisma
- Urodzony: 2 września 1894
- Zmarły: 27 maja 1939
Urodzony jako Moses Joseph Roth austriacki pisarz i dziennikarz żydowskiego pochodzenia. Wychowywał się w środowisku żydowsko-ukraińsko-polskim. Autor trzynastu powieści min. Hotel Savoy (1924), Hiob (1930), Marsz Radetzky'ego (1932) i Krypta Kapucynów (1938), Legenda o świętym pijaku, ośmiu tomów opowiadań, esejów i artykułów prasowych. Roth pracował głównie dla wiedeńskich i berlińskich gazet. W latach dwudziestych najlepiej opłacany dziennikarz w Berlinie. Z początku zafascynowany komunizmem szybko zmienił poglądy polityczne jeżdżąc do Rosji jako dziennikarz.
W swoich powieściach pisanych w konwencji realizmu psychologicznego - kontynuacji francuskich i rosyjskich prozaików dziewiętnastowiecznych ironicznie, ale i z melancholią, przedstawiał znane sobie z czasów swego dzieciństwa środowisko żydowskie wschodniej Galicji na historycznym tle schyłku i upadku monarchii austro-węgierskiej. Po dojściu Hitlera do władzy w Niemczech od roku 1933 na emigracji. Żonaty z Friederike Reichler, która zapadła na chorobę psychiczną (schizofrenia). Od czasu choroby żony Roth wpadł w głęboki kryzys psychiczny i finansowy, co doprowadziło go do alkoholizmu.
Roth był monarchistą i wielkim zwolennikiem Cesarstwa Habsburgów. Znał również język polski, a przyjaźń łączyła go z polskim pisarzem Józefem Wittlinem, z którym studiował na uniwersytecie wiedeńskim.
W latach 1936-1938 Roth miał romans z Irmgard Keun. Pracowali razem, podróżując do róznych miast jak Paryż, Wilno, Lemberg, Warszawa, Wiedeń, Salzburg, Bruksela i Amsterdam.
Nie zaprzeczając swoim żydowskim korzeniom uważał katolicyzm za ważny punkt odniesienia. Na kilka lat przed śmiercią przeszedł na katolicyzm.
Popełnił samobójstwo prawdopodobnie na skutek chronicznego alkoholizmu.
- 543 przeczytało książki autora
- 1 410 chce przeczytać książki autora
Książki i czasopisma
Cytaty
Kazał sobie przysłać kolekcję wódek, podobnie jak człowiek niewykształcony zamawia kompletną bibliotekę.
Kazał sobie przysłać kolekcję wódek, podobnie jak człowiek niewykształcony zamawia kompletną bibliotekę.
Szlachetność nie polega nie tyle na tym, że się coś robi, lecz raczej, że się czegoś poniecha. Polega przede wszystkim na tym, że się czuje, co kogoś drugiego mogłoby "szokować"; że się to czuje odpowiednio wcześnie, jeszcze zanim mogłoby do tego dojść. [Noblesse] besteht nicht sehr darin, was man tut, als darin, was man unterläßt. Sie besteht in der Hauptsache darin, daß man fühlt, was den anderen "schockieren" könnte; daß man es rechtzeitig fühlt, noch ehe etwas geschehen ist. [Triumph der Schönheit], s.258.
Szlachetność nie polega nie tyle na tym, że się coś robi, lecz raczej, że się czegoś poniecha. Polega przede wszystkim na tym, że się czuje,...
Rozwiń ZwińCzłowieka tzw. "dobrej rasy" rozpozna pan zawsze po tym, że nie potrafi przyjąć wdzięczności za małą lub większą pomoc, jaką wyświadcza, a już całkiem, gdy ktoś chce ją wyrazić. Nigdy lub prawie nigdy nie uda się panu znaleźć w sytuacji, by prawdziwemu panu powiedzieć "Bardzo dziękuję!" On potrafi to tak zaaranżować, by człek zawsze uwierzył, iż jego małe przysługi i grzeczności jemu samemu służą, a nasza bezsilność jest właściwie dla niego korzyścią. (...) Ale plebejusz jest ambitny. Prawdziwy człowiek z klasą jest anonimowy. W szlachetności z urodzenia tkwi siła, jaśniejsza niż światło sławy, blask sukcesu, siła zwycięzcy. Ambicja, jak mówiłem, charakteryzuje plebejusza. On nie ma czasu. On nie może się doczekać, by dostąpić honoru, władzy, reputacji, sławy. Ale człowiek szlachetny ma czas, by czekać, a nawet by pozostać w tyle. [Triumph der Schönheit] s.254-255.
Człowieka tzw. "dobrej rasy" rozpozna pan zawsze po tym, że nie potrafi przyjąć wdzięczności za małą lub większą pomoc, jaką wyświadcza, a j...
Rozwiń Zwiń
DYSKUSJE