Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niebanalny styl pisarski. Ciekawy zabieg - główną bohaterką jest Helena, a nie sam narrator.
Bardzo plastyczne opisy. W momencie narastania emocji u bohaterów, widać to mocno w stylu pisarskim, który idealnie je odzwierciedla, chaotycznych myślach, działaniach.
Bohaterzy nie są jednowymiarowi, widzimy ich z różnych punktów widzenia. Dustin wydaje się być w swoim wyobrażeniu zaangażowanym ojcem i synem, a w pewnej chwili okazuje się, że spostrzeżenia żony są zgoła inne. Tak jak w życiu - czasem sami nie dostrzegamy siebie, tak jak nas widzą inni.
Bardzo ciekawie oddane czasy PRL-u.

Oprócz przedstawienia tu fikcyjnej historii - można się zamyślić. Książka porusza tematy relacji dziecko-rodzic.
Najtrudniejszym fragmentem w książce były dla mnie...papierki po cukierkach. Ciekawa jestem czy ten drobny detal też utkwił innym w pamięci?

Niebanalny styl pisarski. Ciekawy zabieg - główną bohaterką jest Helena, a nie sam narrator.
Bardzo plastyczne opisy. W momencie narastania emocji u bohaterów, widać to mocno w stylu pisarskim, który idealnie je odzwierciedla, chaotycznych myślach, działaniach.
Bohaterzy nie są jednowymiarowi, widzimy ich z różnych punktów widzenia. Dustin wydaje się być w swoim...