Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Księżna Diana zginęła kiedy byłam jeszcze dzieckiem, ale dzień kiedy publicznie podano do wiadomości, że zmarła, jak również dzień jej pogrzebu pamiętam jakby to było wczoraj. Z zapartym tchem śledziłam wówczas medialny "cyrk" jaki rozpętał się po tych tragicznych wydarzeniach, a sobotę kiedy telewizja publiczna transmitowała uroczystości żałobne spędziłam przed telewizorem.
Jak wiadomo lata 90. to czasy, gdzie w dużej mierze szczegóły z życia sławnych i bogatych "pokazywały ze szczegółami" brukowce i wszelkiej maści bulwarówki i ja również z nich czerpałam wiedzę o prywatnej wojnie pięknej księżnej ze wszechpotężną rodziną Windsorów. Inne rzecz, że niewiele z tego wówczas rozumiałam.
Dopiero teraz czytając tą książkę pewne elementy układanki wskoczyły na swoje miejsce.
Autorka ma bardzo lekkie pióro i plastyczny styl, wobec czego trudny temat biografii księżnej ukazała w ciekawy sposób. Widać było w niej zagubioną, samotną i borykającą się z problemami kobietę walczącą z "niezniszczalną" machiną monarchii konstytucyjnej, a nie rozchwianą emocjonalnie wariatkę, która chciała zostać za wszelką cenę królową.

Księżna Diana zginęła kiedy byłam jeszcze dzieckiem, ale dzień kiedy publicznie podano do wiadomości, że zmarła, jak również dzień jej pogrzebu pamiętam jakby to było wczoraj. Z zapartym tchem śledziłam wówczas medialny "cyrk" jaki rozpętał się po tych tragicznych wydarzeniach, a sobotę kiedy telewizja publiczna transmitowała uroczystości żałobne spędziłam przed...