Książka wywarta na mnie pozytywne wrażenie. Michelle Obama jawi się jako silna kobieta, która wie co ją ukształtowało i do czego zmierza. Realizuje swoje cele, i doskonale wie jak wiele ludzi i współpracy potrzeba aby je osiągać. Podejmowane przez nią inicjatywy uważam, za potrzebne i mocno osadzone w realnym świecie. Opisuje swoje uczucia w różnych sytuacjach, refleksje, nie boi się pisać wprost o swoich politycznych opiniach.
Przybliżyła obraz Białego Domu jako miejsca gdzie toczy się życie.
Na tyle zainteresowała mnie swoją osobą, że chętnie będę obserwować jej aktywności.

Książka wywarta na mnie pozytywne wrażenie. Michelle Obama jawi się jako silna kobieta, która wie co ją ukształtowało i do czego zmierza. Realizuje swoje cele, i doskonale wie jak wiele ludzi i współpracy potrzeba aby je osiągać. Podejmowane przez nią inicjatywy uważam, za potrzebne i mocno osadzone w realnym świecie. Opisuje swoje uczucia w różnych sytuacjach, refleksje,...

Moje pierwsze spotkanie z rzeczywistą historią osoby czarnoskórej. To waśnie o nierównościach na tle rasowym jest sporo wątków. Książka otwiera głowę. Przy okazji oglądamy świat oczyma ambitnej kobiety, żyjącej u boku jeszcze ambitniejszego mężczyzny. Bardzo inspirujące.

Moje pierwsze spotkanie z rzeczywistą historią osoby czarnoskórej. To waśnie o nierównościach na tle rasowym jest sporo wątków. Książka otwiera głowę. Przy okazji oglądamy świat oczyma ambitnej kobiety, żyjącej u boku jeszcze ambitniejszego mężczyzny. Bardzo inspirujące.

Świetna książka. Zupełnie nie znałam historii Michelle Obamy i przeczytałam ją z ogromnym zainteresowaniem. Warto podkreślić, że spora część książki dotyczy dzieciństwa i wczesnej młodości autorki, zanim poznała przyszłego prezydenta USA. Jest to dla mnie o tyle istotne, że obawiałam się przytłoczenia wątkami politycznymi (dotyczącymi prezydentury Baracka),a tak nie było. Fascynujące, choć smutne, były dla mnie poruszone przez Michelle kwestie związane z rasizmem i z trudnościami, jakie miała w budowaniu swojej kariery ze względu na bycie czarnoskórą kobietą. W ogóle dały mi do myślenia opinie autorki na temat roli kobiety w rodzinie i społeczeństwie, pod tym względem jest to książka uniwersalna, a w każdym razie wychodząca poza kontekst Stanów Zjednoczonych. Bardzo podoba mi się siła charakteru Michelle Obamy, jej klasa, ale też jej odwaga do napisania o tym, co nie wyszło, o sytuacjach kiedy źle się czuła itd. Książka sprawia wrażenie szczerej. Oczywiście jest w niej sporo mowy o tym, jaki to Barack jest wspaniały i dobry PR pod późniejszy start w wyborach Joe Bidena, ale to jest naturalne, to jest środowisko, w którym autorka funkcjonuje i tę odrobinę propagandy można jej wybaczyć.

Świetna książka. Zupełnie nie znałam historii Michelle Obamy i przeczytałam ją z ogromnym zainteresowaniem. Warto podkreślić, że spora część książki dotyczy dzieciństwa i wczesnej młodości autorki, zanim poznała przyszłego prezydenta USA. Jest to dla mnie o tyle istotne, że obawiałam się przytłoczenia wątkami politycznymi (dotyczącymi prezydentury Baracka),a tak nie było....

Całkiem ciekawie przedstawione życie MO, całe tło prezydentury Obamy i problemy trawiące Amerykę, ale książka jest zdecydowanie za długa.
Przedstawianie wszystkiego w superlatywach i kilkukrotne wałkowanie tych samych wątków nieraz wymuszają przewracanie oczami i przelatywanie wzrokiem po kolejnych akapitach. I to do tego stopnia, że na koniec można odetchnąć z ulgą, że w końcu udało się dobrnąć do ostatniej strony.

Całkiem ciekawie przedstawione życie MO, całe tło prezydentury Obamy i problemy trawiące Amerykę, ale książka jest zdecydowanie za długa.
Przedstawianie wszystkiego w superlatywach i kilkukrotne wałkowanie tych samych wątków nieraz wymuszają przewracanie oczami i przelatywanie wzrokiem po kolejnych akapitach. I to do tego stopnia, że na koniec można odetchnąć z ulgą, że w...

Dla mnie to jedna z tych książek, po której skończeniu od razu pojawia się myśl: „nareszcie koniec”.

Autobiografia Michelle to pozycja, która opowiada historię sukcesu - jak chcesz, jak ciężko pracujesz, to możesz dużo. Są tu same pozytywne zdarzenia i dobrzy ludzie. Autorka nie pokazuje swoich błędów czy potknięć, które by ją ukształtowały. Skupia się za to na tym, jak inni ją źle widzieli. Zabrakło mi bardziej krytycznego podejścia, rozliczenia się z piastowanej funkcji. Rodzina Obamów jest tu pokazana w samych superlatywach, nawet w politycznym kontekście. Za bardzo to wszystko cukierkowe.

Oczywiście jest tu trochę o byciu pierwszą damą, o mieszkaniu w Białym Domu. Jest krótka opowieść jak wygląda wyścig o prezydencki fotel. Nie są to jednak informacje, których nie można znaleźć nigdzie indziej.

Michelle mało poświęca czasu na swoją rolę pierwszej damy. Skupia się bardziej na tym, jakie Amerykę trawią problemy, jak trudno przekonać ludzi by zaczęli przełamywać swoje myślowe schematy - dotyczy to zwłaszcza mężczyzn w polityce. Dużo pisze o swojej roli w rodzinie i jak jej było trudno połączyć pracę z wychowaniem córek. To akurat bardzo mi się to podobało, bo wiele w tym racji.

Nie jest to zła lektura, jednak mocno przereklamowana i zbyt długa. I czasami bardzo topornie się ją czyta.

Dla mnie to jedna z tych książek, po której skończeniu od razu pojawia się myśl: „nareszcie koniec”.

Autobiografia Michelle to pozycja, która opowiada historię sukcesu - jak chcesz, jak ciężko pracujesz, to możesz dużo. Są tu same pozytywne zdarzenia i dobrzy ludzie. Autorka nie pokazuje swoich błędów czy potknięć, które by ją ukształtowały. Skupia się za to na tym, jak...

,,(...)jednorodność rodzi jeszcze więcej jednorodności, chyba że dołoży się świadomych starań, by temu przeciwdziałać."Od dłuższego czasu zastanawiał mnie fenomen Michelle Obamy.Nie da się ukryć,że stanowi wzór dla wielu; szczególnie czarnoskórych Amerykanek,co widać między innymi po ilości sprzedanych książek. Życie kobiety, generalnie socjalizacja pierwotna( pomimo poczucia bycia kochaną)nie była usłana różami,o czym przeczytamy w niniejszym docenionym woluminie. Jawi się tu jako postać niezłomna, wrażliwa,odważna,niezależna, wspierająca i twardo stąpająca po ziemi.Bardzo duży nacisk kładzie na macierzyństwo,dyskryminację rasową, walkę o równouprawnienie,siostrzeństwo, wpływ polityki oraz poczucia sprawczości na życie jednostki.Nie stroni od tendencyjności,co wielu czytelnikom o zupełnie innych agitacjach politycznych się nie sposoba. Cenzuruje wiele zdarzeń z przywódcami na świecie, których była świadkiem. Za to lubi dzielić się prozą życia w Białym Domu. Bywa bezkrytyczna i infantylna,co obrazuje dwoistość natury postaci.Cieszy,że jasno wskazuje swoje stanowisko na kraj i nie tylko. Nie zgadzam się na optykę Obamy na bardzo wiele kwestii, ale nie mogę odmówić jej odwagi i umiejętności stawiania na swoim.
,,(...) każdy człowiek na świecie dźwiga jarzmo swoich doświadczeń - należy o tym pamiętać i to uszanować."Odwołuje się wielokrotnie do ról,które miała do wykonania,problemów targających czarną społeczność i zgnlizn Ojczyzny. Lubi się powtarzać,popada w dygresje.Rozprawia przystępnym językiem o wykluczeniu, paranteli. O rasizmie,feminizmie i kolonializmie. Subtelnie nakreśla miłosną relację i zależności z mężem B. Obamą (co było do przewidzenia, bo jej słowa dużo ważą)kształtującymi się wraz z decyzją o wzięciu przez niego udziału w wyborach na Prezydenta USA, w których jak wiemy wygrał dwukrotnie.Największym walorem ,,Becoming" jest fakt,że była Pierwsza Dama jest swojska. To współczesny moralitet, w którym tubalnie udowadnia,że ,,impossible is nothing." Wydanie przepiękne.

,,(...)jednorodność rodzi jeszcze więcej jednorodności, chyba że dołoży się świadomych starań, by temu przeciwdziałać."Od dłuższego czasu zastanawiał mnie fenomen Michelle Obamy.Nie da się ukryć,że stanowi wzór dla wielu; szczególnie czarnoskórych Amerykanek,co widać między innymi po ilości sprzedanych książek. Życie kobiety, generalnie socjalizacja pierwotna( pomimo...

Osobiście nie rozumiem fenomenu tej książki. Dla mnie książka nudna, toporna, posiadająca za długie rozdziały, autorka powtarza kilka razy te same kwestie- kilka razy z nudy wywracałam oczami, albo wertowałam kartki z myślą "już o tym wspominałaś"/"Ale to już było".. szkoda, bo po takim bum jaki na nią był zawiodłam się niesamowicie.

Osobiście nie rozumiem fenomenu tej książki. Dla mnie książka nudna, toporna, posiadająca za długie rozdziały, autorka powtarza kilka razy te same kwestie- kilka razy z nudy wywracałam oczami, albo wertowałam kartki z myślą "już o tym wspominałaś"/"Ale to już było".. szkoda, bo po takim bum jaki na nią był zawiodłam się niesamowicie.

Inspirująca historia i Kobieta! Ogromny przekaz w naprawdę prostych słowach konstruowany tak, żeby każdy mógł z niego wziąć coś dla siebie.

Inspirująca historia i Kobieta! Ogromny przekaz w naprawdę prostych słowach konstruowany tak, żeby każdy mógł z niego wziąć coś dla siebie.

Ciekawa i zajmująca. Może inspirować do przemyśleń, również tych dotyczących naszego krajowego podwórka. Z pewnością miejscami tendencyjna, ale nie nachalnie.

Ciekawa i zajmująca. Może inspirować do przemyśleń, również tych dotyczących naszego krajowego podwórka. Z pewnością miejscami tendencyjna, ale nie nachalnie.

Droga Michelle, swoją historią malowałaś na mojej twarzy całą gamę emocji. To była wspaniała podróż przez część twojego życia, pełna słów, które zostaną ze mną na dłużej ❤

Dzięki temu, że czytałam te książkę dwa miesiące (chyba pobiłam rekord 🤭),to miałam wrażenie, jakbym rzeczywiście słuchała tej historii od Michelle!

Dzieciństwo pełne miłości ze strony bliskich, gdzie w każdym pokoju czuć ciepło i serdeczność, otoczone obskurnymi slumsami, w których panuje mentalność getta.

Życie Michelle było naznaczone wieloma przeciwnościami, z którymi zmierzała się już od najmłodszych lat. Czarnoskóra kobieta ubiegająca się o życie zgodne z wewnętrznym ja, które najlepiej wie, gdzie powinna być.

Ta autobiografia to zmierzanie się ze zdaniem innych, ciągłe udowadnianie swojej wartości, błędy młodości, odkrywanie siebie i swojego powołania w życiu.

Poznajemy historię miłosną jej i Baracka (która swoją drogą jest niezwykle urocza 😍🥺) oraz to jak wyglądały przygotowania do prezydentury jej męża. To była dla niej długa droga i w momentach, kiedy pokazywała całe swoje zaangażowanie i wsparcie wobec Baracka, to nawet wtedy znalazły się osoby, które wystawiły ją na publiczny lincz.

"Nie dość dobra" z tymi słowami Michelle zmierzała się przez większość lat, nie mogąc wyrzucić ich z głowy, bo na jej drodze zawsze pojawiał się ktoś, kto ciągle i na nowo odnawiał te starą ranę z młodych lat.

Michelle uczy nas swoją historią, że każdy problem musimy przedyskutować przede wszystkim ze sobą, dojść do ładu i uporządkować swoje priorytety, żeby nie pogubić się w brutalnej codzienności.
Być szczerym ze sobą i własnymi potrzebami.

Czy jesteśmy szczęśliwi, czy mamy wszystko? To wszystko zależy, od tego, w jaki sposób opowiemy własną historię ❤ Naszej historii nikt nam nie odbierze, ona należy tylko do nas!

Nie ustawajmy, stawajmy się!

Droga Michelle, swoją historią malowałaś na mojej twarzy całą gamę emocji. To była wspaniała podróż przez część twojego życia, pełna słów, które zostaną ze mną na dłużej ❤

Dzięki temu, że czytałam te książkę dwa miesiące (chyba pobiłam rekord 🤭),to miałam wrażenie, jakbym rzeczywiście słuchała tej historii od Michelle!

Dzieciństwo pełne miłości ze strony bliskich, gdzie...