Najnowsze artykuły
Artykuły„Psychoza”, „Lśnienie”, „Zagłada domu Usherów”, czyli różne oblicza motywu szaleństwa w literaturze
17
ArtykułyCzytamy w weekend – Światowy Dzień Zwierząt 2024
327
ArtykułyReese Witherspoon i Harlan Coben piszą wspólną powieść. Premiera thrillera już w przyszłym roku
30
Artykuły„Smok Diplodok” już w kinach, czyli komiksowi bohaterowie na wielkich ekranach5
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Wspomnienia terrorysty Borys Sawinkow 
Częściowa autobiografia Borysa Sawinkowa, za czasów carskich członka organizacji bojowej Partii Socjalistów-Rewolucjonistów (w wyborach do Konstytuanty w 1918 roku najbardziej popieranego rosyjskiego ugrupowania – 40% głosów),zajmującego się organizacją zamachów na carskich dygnitarzy (z tej partii wywodziła się Fanny Kapłan, wykonawczyni zamachu na Lenina). Po przewrocie bolszewickim i rozprawie z Konstytuantą i tzw. Komuczem, Sawinkow stał się zaprzysięgłym wrogiem nowych władz, co go drogo kosztowało.
Ale we wspomnieniach koncentruje się na swoich „złotych” czasach, czyli zamachach na szczególnie znienawidzonych oficerów i urzędników imperialnych. Poznajemy kulisy wielu akcji, szczególnie udanych oraz szczegóły ich przygotowania (m.in. na Wiaczesława Plehwego, ministra spraw wewnętrznych). Nazywano ich terrorystami, ale Sawinkow wskazuje, że stosowana przez nich przemoc nie byłą ślepa. Nie zabijano (a przynajmniej starano się tego nie robić) zwykłych niewinnych ludzi, a jedynie konkretne osoby, związane z carskim aparatem represji. Oczywiście pojawia się wątek Jewno Azefa, szefa eserowskiej Organizacji Bojowej i … agenta Ochrany.
Cenna pozycja dla osób interesujących się tym okresem w historii Rosji, aczkolwiek literacko raczej przeciętna a poza tym wybielająca autora i jego współtowarzyszy.
Czwarty jeździec Apokalipsy Borys Sawinkow 
Książka dobrze napisana, czyta się szybko, ciekawa. Tak że co do formy i treści super. Natomiast co do motywacji autora, no nie do końca chyba się mogę zgodzić z jego metodami, zwłaszcza że historia pokazała, że w zasadzie te metody pomogły bolszewikom dojść do władzy, a Eserowcy okazali się jednak w większej skali nieudolni. Dwa razy po rewolucji mogli odsunąc bolszewików, ale jakieś prywatne ambicje, czy brak zorganizowania zaprzepasciły szansę na demokrację w Rosji (o ile takie szansę instniały kiedykolwiek). Choć z drugiej strony są to takie moje gdybania:) Tak czy inaczej lektura świetna, a sam Sawinkow na pewno był postacią bardzo ciekawą.
