Alan Rickman

Trochę się zbierałam do przeczytania tych dzienników, głównie ze względu na objętość ale też moje własne wyobrażenie o Alanie, no i spędziłam z nimi prawie trzy tygodnie, bo jednak trzeba sobie dawkować taką formę. Jego wpisy oscylowały głównie wokół spotkań, ludzi i pracy. Trochę obaw, trochę odpoczynku, dużo jedzenia i dużo rozmów. Bardziej właśnie jak czytanie kalendarza/planera, a nie dziennika. Chociaż pojawiały się ciekawe spostrzeżenia dotyczące ludzi, czy autorefleksje, ale jednak trochę mi brakowało tej głębi, której jest tylko cząstka na samym końcu - przy fragmentach wcześniejszych wpisów. Mimo wszystko przebrnęłam i nawet dobrze się bawiłam po przyzwyczajeniu do tego specyficznego sposobu rejestrowania życia. Alan był ciekawym człowiekiem i znał ciekawych ludzi, szkoda tylko, że esencję jego przemyśleń trzeba tak wydobywać z ogromu zapisków.