Jesteśmy społecznością, która kocha książki

postawiłem sobie za cel przeczytanie całego Starego Testamentu w tym przekładzie i finalnie cel został osiągnięty, z czego niezmiernie się cieszę. Sam przekład bardzo polecam, jest uwspółcześniony, dobrze się czyta. Teraz pozostaje powracanie i "rzucie" i smakowanie poszczególnych wersetów; przeczytana ale tak na prawdę do końca życia będę tutaj powracał.

postawiłem sobie za cel przeczytanie całego Starego Testamentu w tym przekładzie i finalnie cel został osiągnięty, z czego niezmiernie się cieszę. Sam przekład bardzo polecam, jest uwspółcześniony, dobrze się czyta. Teraz pozostaje powracanie i "rzucie" i smakowanie poszczególnych wersetów; przeczytana ale tak na prawdę do końca życia będę tutaj powracał.

Genialna książka, którą 'przypadkiem' zauważyłem w kościele franciszkańskim w trakcie Adoracji. Zakupiłem, przeczytałem z zaciekawieniem i pytaniem w sercu: kim właściwie był i jest ten Franciszek z Asyżu?

Pewne odpowiedzi się pojawiły; ten święty stał się mi bardzo bliski. Nie tylko dlatego, że mam na imię Damian... W końcu to 'ostatnie' imie, niepozorne, nic nie znaczące nabrało dla mnie znaczenia, godności.

Co do treści książki, najbardziej wyryły mi się w pamięci zdania, że strach jest przyczyną przemocy, agresji - strach przed drugim człowiekiem (piękny przykład opowieści o wilku) jak również to, że prawdziwa bieda to nie brak pieniędzy tylko brak Miłości (oczywistość, jednak warto to podkreślać w dzisiejszym konsumpcyjnym społeczeństwie). A grzech to naigrywanie się z tych, którzy cierpieli przeze mnie. Trafia w punkt - w serce. Polecam serdecznie i dziękuję.

Genialna książka, którą 'przypadkiem' zauważyłem w kościele franciszkańskim w trakcie Adoracji. Zakupiłem, przeczytałem z zaciekawieniem i pytaniem w sercu: kim właściwie był i jest ten Franciszek z Asyżu?

Pewne odpowiedzi się pojawiły; ten święty stał się mi bardzo bliski. Nie tylko dlatego, że mam na imię Damian... W końcu to 'ostatnie' imie, niepozorne, nic nie...

Książka jest zapisem rekolekcji wygłoszonych Siostrom Albertynkom przez bp. Rysia w Sanktuarium Ecce Homo św. Brata Alberta w Krakowie w dniach 14-22 kwietnia 2010 r., rozszerzonym o dodatkowe refleksje (zapis rekolekcji jest tu "przepracowany").

Z całą pewnością mogę stwierdzić, że książka jest bardzo inspirująca. Pozwala zrewidować swoje myślenie na wiele ważnych zagadnień. Jak to na przykład jest, że życie monastyczne jest "odwrócone do góry nogami" - przecież śluby ubóstwa, czystości i posłuszeństwa są w opozycji do wartości zaistniałych w świecie. Czy świat stoi na głowie? A może zakonnicy są nienormalni? A może jedno i drugie?

To jedno z pierwszych pytań, jakie pojawiły się po lekturze tej książki. Właściwie rozumiem wszystkie zawarte w niej rozważania jako zaproszenie do tego, aby samodzielnie zgłębiać charyzmat albertyński, sięgać "do źródła", a nie pić z konewki jak pisze za bratem Albertem bp. Ryś. W każdym razie, nie należy bezmyślnie kopiować brata Alberta, to mu się na pewno by nie spodobało :). Sięgajmy do Biblii, którą można zastosować radykalnie wprost - zgodnie z duchem franciszkańskim. Warto też zgłębiać naukę Ojców Kościoła, Świętych, którzy byli tak jak my ludźmi z krwi i kości, zatem nasze ludzkie doświadczenia - czasem trudne - trafnie opisywali, dawali odpowiedzi, których szukamy.

Co to jest sprawiedliwość? czym jest miłosierdzie i jakie to rodzi konsekwencje dla człowieka, który tego miłosierdzia dostępuje? Jakie wartości w życiu są ważne, czemu mogę się poświęcić? Jaki jest mój charyzmat w Kościele? Czy Świętość jest do osiągnięcia własnymi siłami? Jak osiągnąć mamy ów Świętość, skoro wszyscy jesteśmy do niej powołani? Czy w życiu duchowym jest miejsce na kryzys (nawet w formie hospitalizacji w szpitalu psychiatrycznym czy też innego uwięzienia)? Po co jest potrzebna pustynia w życiu duchowym? Czego uczy kryzys i jak się z niego wychodzi - czy kryzys to też szansa? Co to znaczy, że moc w słabości się doskonali? Czy można zastosować "Ostrożności" spisane przez Brata Alberta, aby zabezpieczyć się przed problemami we wzrastaniu duchowym?

Odpowiedzi w książce się pojawią. Jest jednak tak, że odpowiedzi na postawione pytania rodzą następne pytania; a może warto znaleźć sens/odpowiedź w konkretnym, realnym - nie wydumanym - działaniu na rzecz potrzebujących? Czy to może być katalizatorem zmian: spotkanie, żywa relacja? Jak wydobyć z siebie prawdziwe człowieczeństwo i czym ono jest? Jak żyć w relacji do Boga, do siebie, do bliźniego? Co to znaczy, że Bóg JEST i gdzie mogę Go spotkać?

Brat Albert znalazł odpowiedzi na powyższe pytania. Warto poszukać ich samodzielnie, oczywiście z pomocą książki abp Grzegorza Rysia pod znaczącym tytułem "Brat Albert. Inspiracje". To bardzo ważna pozycja niezwykle wnikliwego autora.

Książka jest zapisem rekolekcji wygłoszonych Siostrom Albertynkom przez bp. Rysia w Sanktuarium Ecce Homo św. Brata Alberta w Krakowie w dniach 14-22 kwietnia 2010 r., rozszerzonym o dodatkowe refleksje (zapis rekolekcji jest tu "przepracowany").

Z całą pewnością mogę stwierdzić, że książka jest bardzo inspirująca. Pozwala zrewidować swoje myślenie na wiele ważnych...

Fajnie się czyta pozycję duchownego, który nie redukuje zjawisk sfery ludzkiej "duszy" (psychicznej) li tylko do fenomenów czysto demonicznych (o przyczynach demonicznych). Nie przeczytamy więc tutaj o demonie lęku, demonie zranień, demonie nałogu, demonie rozpaczy, demonie dysocjacji, demonie gniewu itd. Bardzo fajna książka porządkująca spojrzenie na fenomeny leżące na styku psychologii i duchowości.

Fajnie się czyta pozycję duchownego, który nie redukuje zjawisk sfery ludzkiej "duszy" (psychicznej) li tylko do fenomenów czysto demonicznych (o przyczynach demonicznych). Nie przeczytamy więc tutaj o demonie lęku, demonie zranień, demonie nałogu, demonie rozpaczy, demonie dysocjacji, demonie gniewu itd. Bardzo fajna książka porządkująca spojrzenie na fenomeny leżące na...

Książka jest wynikiem wieloletnich kontemplacji autora nad Słowem Bożym, staje się to widoczne wraz z zagłębianiem się w kolejne strony tego poradnika.

Punktem wyjścia pozytywnych zmian jest osobiste nawrócenie. Nawrócenie, czyli metanoia (zmiana myślenia) pozwala nam na nowo, świeżym, jasnym wzrokiem spojrzeć na otaczający nas świat:

"Każdemu z nas zdarza się błędnie oceniać sytuację, widzieć sprawy w fałszywym świetle. Głupota jednak oznacza, że nasz ogląd na jakimś jego obszarze uległ mocnemu zwichrowaniu i utrwalił się (...) Zamiast żywego pędu pnącego się ku światłu mamy twardą, martwą belkę! Zamiast jasnego spojrzenia - zaślepienie i podatność na złudzenia.
Skutkuje to cierpieniem wynikającym z nieadekwatnego sposobu działania w oparciu o błędne przekonania - tak postępujesz, jak myślisz".

Zadziwiające jest to, jak wiele z "odkryć", zasad współczesnych nam psychoterapii poznawczo-behawioralnych (CBT) znajdujemy w objawionej nam 2000 lat temu Ewangelii.

"Przemiana myślenia jest konieczna. Konieczne jest leczenie wzroku, gdyż jedynie w ten sposób mamy szansę przerwać bieg na oślep".

Autor podaje nam 10 tytułowych sposobów, jak sobie z tym poradzić. Jednak i tak najważniejsze jest to, że nie musimy przechodzić tej drogi ku pozytywnym zmianom sami!

"W Jezusie z Nazaretu Bóg przyszedł do nas, aby dać się poznać, już bez niedomówień, jako Miłośnik swojego stworzenia. Jako Ten, który pragnie wyłącznie dobra istot uczynionych przezeń z prochu ziemi. Stał się bliski, aby nas pociągnąć do bliskości (...) Mądrość Wcielona posunęła się jednak dużo dalej niż głoszenie Prawdy. Jezus wszedł w nasze ciemności. Wkroczył w ludzkie zagubienie i śmierć, jaką ono rodzi. Opatrywał rany serc złamanych - złamanych i poturbowanych przez błędy, głupotę i rozpacz. Był blisko tych, którzy cierpieli, przygnieceni własną słabością, doznaną krzywdą, bezsensem. Swoją miłością przywracał światło zagubionym w mroku. Swoją śmiercią ukazał mądrość krzyża: gotowość oddawania życia w potędze słabości".

Trzeba też pamiętać o obietnicy, jaką dał nam zakochany Zbawiciel: On JEST z nami aż do skończenia świata. W naszej ciemności, słabości, niedomaganiu ("Przyjaciel celników i grzeszników"). On tu jest i oferuje nam swoją przyjaźń, dar swojej Miłości. Czy podejmiemy wyzwanie drogi ku wolności, ku "domu Ojca"? Stawka jest wysoka - nasze szczęście. Doczesne, ale nade wszystko - wieczne.

Książka jest wynikiem wieloletnich kontemplacji autora nad Słowem Bożym, staje się to widoczne wraz z zagłębianiem się w kolejne strony tego poradnika.

Punktem wyjścia pozytywnych zmian jest osobiste nawrócenie. Nawrócenie, czyli metanoia (zmiana myślenia) pozwala nam na nowo, świeżym, jasnym wzrokiem spojrzeć na otaczający nas świat:

"Każdemu z nas zdarza się błędnie...

Bardzo trafną recenzję książki bp Grzegorza Rysia wystawili uczestnicy krakowskiej pielgrzymki na Jasną Górę:

"Pan Bóg jest gotów stanąć w Twojej obronie - jest Twoim Goel. Pragnie zbawić Twój Dom - Twoją Rodzinę. Chce działać dla Ciebie, swoim kosztem. Dziś.

Z krainy Moabu do ziemi Izraela przyszła Rut - kobieta obca, sierota, wdowa. Pan Bóg uczynił ją swą krewną, wprowadził w rodowód Jezusa.

Księga Rut - dobra nowina ogłoszona nie w synagodze, ale podczas pracy w polu, w ciężkich codziennych kłopotach. Zbawienie zapoczątkowane w ludzkich odruchach uczciwego człowieka, mającego Boga w sercu.

Towarzyszyła nam podczas wędrówki z Krakowa do Częstochowy, była światłem w sprawach, które nieśliśmy z sobą.

Teraz nadal może z nami iść, budząc radość, że Pan Bóg aż tak nas rozumie. "Rut Moabitka. Krewna Boga" bpa Grzegorza Rysia to okrzyk radości z odkrycia prawdy o Panu Bogu - Obrońcy grzeszników i Wykupicielu.
Pielgrzymi
Kraków-Częstochowa 2012"
(ze wstępu książki).

Bardzo trafną recenzję książki bp Grzegorza Rysia wystawili uczestnicy krakowskiej pielgrzymki na Jasną Górę:

"Pan Bóg jest gotów stanąć w Twojej obronie - jest Twoim Goel. Pragnie zbawić Twój Dom - Twoją Rodzinę. Chce działać dla Ciebie, swoim kosztem. Dziś.

Z krainy Moabu do ziemi Izraela przyszła Rut - kobieta obca, sierota, wdowa. Pan Bóg uczynił ją swą krewną,...