Oskar i pani Róża

Wspaniala, wzruszajaca, madra. Daje do myslenia. Ksiazka 'dziecieca' dla doroslych.

Wspaniala, wzruszajaca, madra. Daje do myslenia. Ksiazka 'dziecieca' dla doroslych.

Chwytająca za serce opowieść, do której dużo bliżej mi niż "Małego księcia". Ponadczasowa, uniwersalna i wypełniona mądrością życiową dotyczącą tego, jak cieszyć się każdym przeżywanym dniem.

Więcej w podcaście o książkach: bit.ly/okonspotify

Chwytająca za serce opowieść, do której dużo bliżej mi niż "Małego księcia". Ponadczasowa, uniwersalna i wypełniona mądrością życiową dotyczącą tego, jak cieszyć się każdym przeżywanym dniem.

Więcej w podcaście o książkach: bit.ly/okonspotify

Wiem, że wiele osób zaczęło przygodę z czytaniem dzięki tej książce. Po przeczytaniu kilku pierwszych stron zrozumiałam dlaczego. Dziesięcioletni chłopiec jest bardzo dojrzały jak na swój wiek, ale to tylko plus tej książki. Oskar, bo tak miał na imię chłopiec, jest bardzo dzielny, a połączenie jego i tajemniczej pani Róży jest wręcz wybuchowe.

Książka jest wyjątkowa także dzięki temu, że jest pisana jako listy do Boga. Cieszę się, że wiele młodych ludzi sięga po tę książkę. Myślę, że każdy z tego wyciągnie jakieś wnioski, a książka zostanie z nim na długo.

Wiem, że wiele osób zaczęło przygodę z czytaniem dzięki tej książce. Po przeczytaniu kilku pierwszych stron zrozumiałam dlaczego. Dziesięcioletni chłopiec jest bardzo dojrzały jak na swój wiek, ale to tylko plus tej książki. Oskar, bo tak miał na imię chłopiec, jest bardzo dzielny, a połączenie jego i tajemniczej pani Róży jest wręcz wybuchowe.

Książka jest wyjątkowa także...

"Oskar i Pani Róża" to książka niezwykła i osobliwa, która była dla mnie wielkim zaskoczeniem. Autor przedstawił historię tytułowego Oskara w formie listów pisanych przez niego do Boga. Punkt widzenia dziesięcioletniego chłopca, jego opinie oraz uczucia, pomogły mi spojrzeć na świat z innej perspektywy. Zaczęłam bardziej doceniać życie, bo właściwie w każdej chwili może się ono skończyć. Pan Schmitt trafił w sedno pisząc, że życie to tak naprawdę pożyczka. Taki kredyt, o który szczególnie należy dbać i spłacać go stopniowo.

Chory na białaczkę chłopiec wymyślił sobie sposób na "przeżycie" całego życia w kilka dni. Jeden dzień liczył jako dziesięć lat i adekwatnie do posiadanego "wieku" zyskiwał nowe problemy i poznawał uroki życia. Przeżywał kryzysy, zaznał smak miłości, "założył rodzinę", "zdradził swą ukochaną", "przeżył rozstanie". Za sprawą niezwykłej Pani Róży zaczął nawet pisać listy do Boga, pomimo tego, że był niewierzący. Z każdym kolejnym dniem i "dziesięcioma latami" więcej, był coraz mądrzejszy i bardziej dojrzały, a każdy następny list do Boga zawierał coraz więcej przemyśleń.

Pani Róża stanowiła dla chłopca oparcie. Mógł liczyć na nią w każdym momencie, gdyż jego rodzice byli zbyt tchórzliwi, aby pojawić się u syna, przytulić go i okazać mu czułość. Oskar miał też przyjaciół równie chorych co on. Einstein, Bekon, Chinka, Pop Corn, Peggy Blue i Brigitte - te dzieciaki potrafiły dobrze się bawić pomimo swojego stanu zdrowia i wymyśliły dla siebie przezwiska, które nawiązywały do ich chorób. Potrafiły żartować w obliczu śmierci lub choroby i to coś naprawdę niezwykłego, bo wprowadziło to odrobinę kolorów do ich szarego życia. Żarty zmieszane ze łzami, za którymi czaiły się ludzkie nieszczęścia, nieraz wprawiały mnie w konsternację, ale po ponownym prześledzeniu tekstu i rozmyślaniach nad tą książką, bardzo polubiłam ten specyficzny humor.

Uważam, że naprawdę każdy powinien przeczytać "Oskara i Panią Różę" i wyciągnąć z tej historii jakieś wnioski. Oprócz faktu, że książka ta jest istną kopalnią mądrości, to także cały tekst jest jednym wielkim cytatem. A wydawać by się mogło, że styl pisarski dopasowany do narracji dziesięcioletniego chłopca będzie totalną porażką. Podziwiam Oskara oraz wszystkie dzieci z udziału za ich wytrwałość. Podziwiam autora za tak genialne ujęcie tematu śmierci i chorób. Podziwiam go również za jego niezwykły dar do stworzenia tak pięknej historii, w której śmiech mieszał się ze łzami.

"Oskar i Pani Róża" to książka niezwykła i osobliwa, która była dla mnie wielkim zaskoczeniem. Autor przedstawił historię tytułowego Oskara w formie listów pisanych przez niego do Boga. Punkt widzenia dziesięcioletniego chłopca, jego opinie oraz uczucia, pomogły mi spojrzeć na świat z innej perspektywy. Zaczęłam bardziej doceniać życie, bo właściwie w każdej chwili może się...

Porównywana do "Małego Księcia" książeczka jednak nie uniosła porównania, bardzo dobra, o mądrości dziecka i większej odwadze na spojrzenie w oczy śmierci niż robią to jego rodzice. Ale raczej nie wrócę do tej pozycji, za to zaraz siadam ponownie do "Małego Księcia".

Porównywana do "Małego Księcia" książeczka jednak nie uniosła porównania, bardzo dobra, o mądrości dziecka i większej odwadze na spojrzenie w oczy śmierci niż robią to jego rodzice. Ale raczej nie wrócę do tej pozycji, za to zaraz siadam ponownie do "Małego Księcia".

Piękna, wzruszająca książeczka. Do przeczytania jednym tchem. obecnie w kanonie lektur co na pewno spopularyzuje pisarza. Ważnym elementem jest wiara w Boga, która dodaje otuchy choremu chłopcu.

Piękna, wzruszająca książeczka. Do przeczytania jednym tchem. obecnie w kanonie lektur co na pewno spopularyzuje pisarza. Ważnym elementem jest wiara w Boga, która dodaje otuchy choremu chłopcu.

Książka na jeden krótki wieczór. Wiele o niej słyszałam, ale nie poruszyła mnie aż tak jak „Polecających”. Ciekawy pomysł, wzruszająca historia, dużo Boga. I tak w skrócie można opisać tę książkę. Nie wymaga wiele od czytelnika i nie zachwyca, razi dorosłością i podniosłości tekstów wypowiadanych przez 10-latka (dość nienaturalne wrażenie).

Książka na jeden krótki wieczór. Wiele o niej słyszałam, ale nie poruszyła mnie aż tak jak „Polecających”. Ciekawy pomysł, wzruszająca historia, dużo Boga. I tak w skrócie można opisać tę książkę. Nie wymaga wiele od czytelnika i nie zachwyca, razi dorosłością i podniosłości tekstów wypowiadanych przez 10-latka (dość nienaturalne wrażenie).

Jest to trudna książka dla rodziców. Nie zrozumie jej do końca nikt kto nie martwił sie o swoje dziecko. Bezradność wobec chorób onkologicznych. Dojrzałość emocjonalna małych pacjentów . Nikt nie jest na to gotów.

Jest to trudna książka dla rodziców. Nie zrozumie jej do końca nikt kto nie martwił sie o swoje dziecko. Bezradność wobec chorób onkologicznych. Dojrzałość emocjonalna małych pacjentów . Nikt nie jest na to gotów.

CO TO BYŁO XD

CO TO BYŁO XD

Piękna, wzruszająca opowieść, bardziej pamiętnik pisany w formie listów przez chore dziecko, do Boga. Krótka lektura idealna na popołudnie lub wieczór. Tylko pamiętajcie jest to jednak ciężka książka, mimo napisania prostym językiem, zrozumiałym nawet dla dzieci. No właśnie może jednak dzieci lepiej to zrozumieją niż dorośli?

Piękna, wzruszająca opowieść, bardziej pamiętnik pisany w formie listów przez chore dziecko, do Boga. Krótka lektura idealna na popołudnie lub wieczór. Tylko pamiętajcie jest to jednak ciężka książka, mimo napisania prostym językiem, zrozumiałym nawet dla dzieci. No właśnie może jednak dzieci lepiej to zrozumieją niż dorośli?